Hvað geta íslenskir stjórnmálamenn lært af nýlegum breskum þingkosningum? Jun Þór Morikawa skrifar 8. júlí 2024 08:01 Við höfum nýlega orðið vitni að sögulegum stórsigri Verkamannaflokksins í bresku þingkosningunum. Íhaldsflokkurinn hefur beðið mikinn ósigur. Íslenskar alþingiskosningar verða á næsta ári, árið 2025. Þeir þingmenn sem stefna að því að tryggja sér sæti í þingkosningunum á næsta ári geta dregið lærdóm af því sem nú gerðist í Bretlandi nýverið. Helsta orsökin sem ég tel fyrir stórkostlegum ósigri Íhaldsflokksins er sú að kjósendur brugðust reiðir við hinni sjálfsánægðu ríkisstjórn sem hætti að hlusta á fólk. Íhaldsflokkurinn hefur stjórnað landinu síðan 2010 og hefur haldið áfram að sigra í þremur þingkosningum í röð 2015, 2017 og 2019, á meðan Brexit var stór hluti af stjórnmálastefnu þeirra. En að mínu mati, þegar fólk verður vant því að hafa vald, mun það byrja að missa eðlilega tilfinningu fyrir því hvernig venjulegt fólk lifir og hvað því er að mestu umhugað hversdagslega. “Partygate" var dæmigert dæmi og fylgt eftir með misbresti á fjárhagsáætlun svokallaða "Mini-Budget" ríkisstjórnar Liz Truss. "Partygate" er pólitískt hneyksli um veislur sem voru haldnar af starfsmönnum Íhaldsflokksins, þar á meðal Boris Johnson fyrrverandi forsætisráðherra. Veislurnar fóru fram í COVID-19 heimsfaraldrinum 2020 og 2021, þegar strangar lýðheilsutakmarkanir voru. Þessar veislur áttu sér stað í Downingstræti 10 og öðrum ríkisbyggingum. Covid reglur voru brotnar í hjarta ríkisstjórnarinnar sem neyddi þjóðina til að fara að þeim. "Mini-Budget" fjárhagsáætlun Liz Truss var hönnuð til að efla hagvöxt með stórfelldum skattalækkunum, sem yrði greitt fyrir með því að hækka ríkisskuldir Bretlands sem leiddi til hruns á markaði. Milljónir manna glíma nú enn við hærri afborganir húsnæðislána eftir hörmulega stefnu Truss. Að mínu mati er íhaldsstjórnin farin að taka pólitísk völd, sem kjósendur gáfu, sem sjálfsögðum hlut og orðin algjörlega andvaralaus. Íhaldsflokkurinn hefur hagað sér eins og elíta sem varð áhugalaus um þjáningar venjulegs fólks, þ.e. hækkandi framfærslukostnað, há verðbólga, löng bið í heilbrigðiskerfinu o.s.frv. Þrátt fyrir að enginn beinn samanburður sé á milli breskra stjórnmála og íslenskra stjórnmála, þá er eitthvað sem íslenskir þingmenn geta lært af kosningunum í Bretlandi að þessu sinni. Í nýlegu viðtali var Bjarni Ben spurður út í sögulegt lágt fylgi við sinn eigin flokk. Hann sagði "Ég þekki ekki neinar skýringar á þessari tilteknu könnun, þær geta verið misjafnar og maður þarf líka að horfa á skekkjumörkin. En við erum auðvitað ekkert ánægð með svona mælingar og þurfum að fara að huga að því hvernig við getum lyft okkur aftur upp fyrir kosningar.“ https://www.ruv.is/frettir/innlent/2024-06-27-ekki-anaegdur-en-ekki-ad-ihuga-stodu-sina-416614 Ég held að svarið hans hafi verið sjálfskýrandi, vanmetandi eða verið áhugalaust um áhyggjur venjulegs fólks ef kosningar væru ekki í nánd. Að mínu mati er það líka eðlileg tilhneiging að kenna sitjandi stjórnvöldum um vegna þess að kjósendur eru ekki eins vel settir og þeir vilja vera, vegna verðbólgu, hækkandi framfærslukostnaðar, málefna innflytjenda o.s.frv. Sennilega ef ríkur og voldugur, áhrifamikill stjórnmálamaðurinn eins og hann les þessa grein, myndi hann vísa henni á bug sem ómerkilegri skoðun sem var skrifuð af manneskju sem bara kvartar. En það gæti einmitt verið ástæðan fyrir því að flokkur hans myndi tapa kosningunum eins og Íhaldsflokkurinn tapaði að þessu sinni. Þetta gæti líka verið tækifæri fyrir stjórnmálamann eins og Kristrúnu Frostadóttur, en flokkur hennar nýtur leiðandi fylgis í dag meðal kjósenda. Ég sá að hún var að fagna kosningasigri Keir Starmer https://www.visir.is/g/20242593417d/kristrun-fagnadi-med-starmer-mikill-innblastur-fyrir-okkur- Ef hún vill færa flokk sinn úr stjórnarandstöðu í stjórnarflokk í næstu kosningum eins og Keir Starmer gerði, ætti hún að kalla fólk til starfa, safna fylgi og styrkja það með því að tala við venjulegt fólk og hlusta á raunir þess og fá heildarmynd af því hvað mikill meirihluti fólks hefur í huga og svara því hvernig hún myndi koma á breytingum frá miðjunni á meðan efri elítu stjórnarflokkurinn hefur tilhneigingu til að vanmeta rödd venjulegs fólks. Höfundur er með MA gráðu í alþjóðasamskiptum frá Háskóla Íslands og er nú skráður meistaranemi í MT Kennaranámi Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir skrifar Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Orkan á Vestfjörðum Þorsteinn Másson skrifar Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Vísindin vakna til nýsköpunar! Einar Mäntylä skrifar Skoðun Risastórt lýðheilsumál sem Alþingi hunsar Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Þess vegna býð ég mig fram Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson skrifar Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Framboð er eina leiðin Eiríkur St. Eiríksson skrifar Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpun og kennarar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Nýjar lausnir gegn ofbeldi Drífa Snædal skrifar Skoðun Lögin um það sem er bannað Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir skrifar Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Af hverju erum við að þessu? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Upplýsingaóreiða í boði orkugeirans og Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Úrskurðargrautur lögmanna Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Hinn langi USArmur Ísraels Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Kveðja frá Heimssýn til landsfundar VG 2024 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðaróperan á Alþingi í nær 70 ár Finnur Bjarnason,Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um Ölfusárbrú og veggjöld Haukur Arnþórsson skrifar Sjá meira
Við höfum nýlega orðið vitni að sögulegum stórsigri Verkamannaflokksins í bresku þingkosningunum. Íhaldsflokkurinn hefur beðið mikinn ósigur. Íslenskar alþingiskosningar verða á næsta ári, árið 2025. Þeir þingmenn sem stefna að því að tryggja sér sæti í þingkosningunum á næsta ári geta dregið lærdóm af því sem nú gerðist í Bretlandi nýverið. Helsta orsökin sem ég tel fyrir stórkostlegum ósigri Íhaldsflokksins er sú að kjósendur brugðust reiðir við hinni sjálfsánægðu ríkisstjórn sem hætti að hlusta á fólk. Íhaldsflokkurinn hefur stjórnað landinu síðan 2010 og hefur haldið áfram að sigra í þremur þingkosningum í röð 2015, 2017 og 2019, á meðan Brexit var stór hluti af stjórnmálastefnu þeirra. En að mínu mati, þegar fólk verður vant því að hafa vald, mun það byrja að missa eðlilega tilfinningu fyrir því hvernig venjulegt fólk lifir og hvað því er að mestu umhugað hversdagslega. “Partygate" var dæmigert dæmi og fylgt eftir með misbresti á fjárhagsáætlun svokallaða "Mini-Budget" ríkisstjórnar Liz Truss. "Partygate" er pólitískt hneyksli um veislur sem voru haldnar af starfsmönnum Íhaldsflokksins, þar á meðal Boris Johnson fyrrverandi forsætisráðherra. Veislurnar fóru fram í COVID-19 heimsfaraldrinum 2020 og 2021, þegar strangar lýðheilsutakmarkanir voru. Þessar veislur áttu sér stað í Downingstræti 10 og öðrum ríkisbyggingum. Covid reglur voru brotnar í hjarta ríkisstjórnarinnar sem neyddi þjóðina til að fara að þeim. "Mini-Budget" fjárhagsáætlun Liz Truss var hönnuð til að efla hagvöxt með stórfelldum skattalækkunum, sem yrði greitt fyrir með því að hækka ríkisskuldir Bretlands sem leiddi til hruns á markaði. Milljónir manna glíma nú enn við hærri afborganir húsnæðislána eftir hörmulega stefnu Truss. Að mínu mati er íhaldsstjórnin farin að taka pólitísk völd, sem kjósendur gáfu, sem sjálfsögðum hlut og orðin algjörlega andvaralaus. Íhaldsflokkurinn hefur hagað sér eins og elíta sem varð áhugalaus um þjáningar venjulegs fólks, þ.e. hækkandi framfærslukostnað, há verðbólga, löng bið í heilbrigðiskerfinu o.s.frv. Þrátt fyrir að enginn beinn samanburður sé á milli breskra stjórnmála og íslenskra stjórnmála, þá er eitthvað sem íslenskir þingmenn geta lært af kosningunum í Bretlandi að þessu sinni. Í nýlegu viðtali var Bjarni Ben spurður út í sögulegt lágt fylgi við sinn eigin flokk. Hann sagði "Ég þekki ekki neinar skýringar á þessari tilteknu könnun, þær geta verið misjafnar og maður þarf líka að horfa á skekkjumörkin. En við erum auðvitað ekkert ánægð með svona mælingar og þurfum að fara að huga að því hvernig við getum lyft okkur aftur upp fyrir kosningar.“ https://www.ruv.is/frettir/innlent/2024-06-27-ekki-anaegdur-en-ekki-ad-ihuga-stodu-sina-416614 Ég held að svarið hans hafi verið sjálfskýrandi, vanmetandi eða verið áhugalaust um áhyggjur venjulegs fólks ef kosningar væru ekki í nánd. Að mínu mati er það líka eðlileg tilhneiging að kenna sitjandi stjórnvöldum um vegna þess að kjósendur eru ekki eins vel settir og þeir vilja vera, vegna verðbólgu, hækkandi framfærslukostnaðar, málefna innflytjenda o.s.frv. Sennilega ef ríkur og voldugur, áhrifamikill stjórnmálamaðurinn eins og hann les þessa grein, myndi hann vísa henni á bug sem ómerkilegri skoðun sem var skrifuð af manneskju sem bara kvartar. En það gæti einmitt verið ástæðan fyrir því að flokkur hans myndi tapa kosningunum eins og Íhaldsflokkurinn tapaði að þessu sinni. Þetta gæti líka verið tækifæri fyrir stjórnmálamann eins og Kristrúnu Frostadóttur, en flokkur hennar nýtur leiðandi fylgis í dag meðal kjósenda. Ég sá að hún var að fagna kosningasigri Keir Starmer https://www.visir.is/g/20242593417d/kristrun-fagnadi-med-starmer-mikill-innblastur-fyrir-okkur- Ef hún vill færa flokk sinn úr stjórnarandstöðu í stjórnarflokk í næstu kosningum eins og Keir Starmer gerði, ætti hún að kalla fólk til starfa, safna fylgi og styrkja það með því að tala við venjulegt fólk og hlusta á raunir þess og fá heildarmynd af því hvað mikill meirihluti fólks hefur í huga og svara því hvernig hún myndi koma á breytingum frá miðjunni á meðan efri elítu stjórnarflokkurinn hefur tilhneigingu til að vanmeta rödd venjulegs fólks. Höfundur er með MA gráðu í alþjóðasamskiptum frá Háskóla Íslands og er nú skráður meistaranemi í MT Kennaranámi
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun