Orðum fylgir ábyrgð! Hulda María Magnúsdóttir skrifar 16. október 2024 08:32 Árið er 2004 - Grunnskólakennarar samþykkja verkfall. Á þessum tíma var ég starfsmaður í frístundaheimili í gamla skólanum mínum, þar sem ég kenni núna. Við virtum að sjálfsögðu verkfallið, læstum hurðum og neituðum að taka við börnum á skólatíma, einungis á þeim tíma sem frístundaheimilið mátti starfa. Verkfallsverðir kennara kíktu reglulega á okkur og ánægðir með að sjá engin brot. Ekki allir foreldrar voru hins vegar jafn ánægðir, skildu ekki að við gætum ekki aðeins sveigt þetta en fyrir okkur skipti samstaðan máli. Verkfallið stóð í 39 daga eða þar til lög voru sett á það. Árið er 2014 - Grunnskólakennarar samþykkja vinnustöðvun í einn dag. Á þessum tíma var ég á fullu sem trúnaðarmaður og í grasrótastarfi kjarabaráttu grunnskólakennara, staða sem ég lenti algjörlega alveg óvart í. Eftir vel heppnaðan fund í Iðnó haustið á undan og ýmsa viðburði yfir veturinn kom það í minn hlut og annars góðs fólks (því samstaðan og engin gerir neitt svona ein) að skipuleggja þennan dag. Það var mjög sérstakt að bóka hljóðkerfi, fá tónlistaratriði og hafa samband við lögregluna til að fá samþykkt fyrir fjöldafundi en vera á sama tíma að vona að það yrði bara samið og ekkert yrði af þessu öllu. Það fór því miður ekki svo og kennarar fjölmenntu á Ingólfstorg þaðan sem við gengum síðan yfir í Ráðhúsið, mynduðum langa röð yfir brúna og stóðum svo inni þar til borgarstjóri (Jón Gnarr) og borgarstjórn ákváðu að slíta fundi, koma og hitta okkur og taka á móti ályktun. Það er erfitt að meta hvað er minnistæðast frá þessum degi, sjónvarpsmyndavélar í andlitinu og smá frammígrip frá undirritaðri sem rataði í fréttirnar. En einhverra hluta vegna man ég alltaf þegar lögreglumaðurinn sem ég hafði talað við í síma vatt sér að mér í lok fundar til að nefna hvað honum hefði fundist fólk standa vel saman en á sama tíma koma vel fram á öllum stigum fundarins, engin læti eða vesen. Nema hvað. Árið er 2024 - Kennarar á öllum skólastigum samþykkja verkföll í nokkrum skólum. Hafi fólk í öðrum skólum verið í einhverjum vafa um samþykkt yrði þeirra skóli næstur flaug sá vafi út um gluggann við alræmd orð borgarstjórans í Reykjavík. Kennarar eru meira frá vegna veikinda,vilja kenna minna og vilja vera minna með börnunum. Orð sem eru eiginlega ekki svaraverð því það eina sem þau segja okkur er að borgarstjórinn hefur ekki hugmynd um hvað er að gerast inni í skólastofum landsins. Ekkert sérstaklega frábært innlegg í kjarabaráttuna frá yfirmanni stærsta sveitarfélagsins. Ég hef undanfarið lesið ýmis skrif í athugasemdakerfum samfélagsmiðla og fjölmiðla. Eitt af því sem þar hefur komið fram, oftar en einu sinni, er hvort þurfi ekki bara að árangurstengja laun kennara. Hvernig einhver ætlar að fara að því hef ég ekki hugmynd um. Er ég betri kennari ef allir mínir nemendur fá alltaf A? Ná öll að lesa yfir markmiði 3 á lesfimiprófunum? Ef þau elska Písa og rúlla þeim upp? Ef það er pælingin þá get ég bara skilað inn uppsagnarbréfinu mínu strax! Fyrir mér æfelst árangurinn nefnilega ekki alltaf bara í tölum og bókstöfum þó vissulega vilji ég að öllum mínum nemendum gangi vel og hafi metnað fyrir þeirra hönd. En árangur getur líka sýnt sig í nemandanum sem situr inni í kennslustofunni hjá mér eftir að tíminn er búinn, bara til að spjalla um eitthvað sem viðkomandi liggur á hjarta. Nemandanum sem stendur upp og flytur kynningu fyrir framan bekkinn þrátt fyrir hjartslátt og kvíðakast. Nemandanum sem var með C en hækkaði sig upp í B. Nemandanum sem leitar til mín þegar viðkomandi treystir sér ekki til að tala við neinn annan. Ég get haldið endalaust áfram, ég held við getum það öll sem leggjum hjarta og sál í starfið okkar sem kennarar. Þess vegna svíða orðin hans Einars svona mikið. Því ég þekki engan kennara sem vill semja sig frá því að eyða tíma með nemendum, þá ætti viðkomandi í alvörunni bara að vera að gera eitthvað annað! Ég vona svo innilega að 20 ára “afmæli” síðasta verkfalls grunnskólakennara verði ekki “fagnað” með öðru verkfalli! Hafi borgarstjórinn talið að þessi efsökunarbeiðni sem hann sendi inn í formi skoðanagreinar myndi lægja einhverjar öldur hefði hann mögulega átt að skrifa eins og hann meini það! Gaslýsingin sem felst í orðunum "mér þykir leitt að þið hafið túlkað orð mín þannig að ég beri ekki virðingu fyrir ykkar störfum" gætu verið kennslubókardæmi um slíkt. Og hann nefnir ekki einu sinni það sem sveið mest, að kennarar vilji eyða sem minnstum tíma með börnunum. Einar Þorsteinsson vonaði kannski að ríkisstjórnarslitin myndu verða nógu stór alda til að skola orð hans úr sandinum en svo er sannarlega ekki. Borgarstjórinn ætti bara að taka ábyrgð á orðum sínum og biðjast afsökunar í alvörunni. Sé hann of hrokafullur til að brjóta odd af oflæti sínu er hann einfaldlega ekki starfi sínu vaxinn. Höfundur er kennslukona í grunnskóla. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla- og menntamál Kjaramál Kennaraverkfall 2024 Reykjavík Mest lesið Kyn og vægi líkamans Gunnar Snorri Árnason Skoðun Skólinn er ekki verksmiðja Kristinn Jón Ólafsson,Halldóra Mogensen Skoðun Bakslag í skoðanafrelsi? Kári Allansson Skoðun 76 dagar sem koma aldrei aftur Einar Guðnason Skoðun 60.000 auðir fermetrar Dagur B. Eggertsson Skoðun Umfjöllun Kastljóss Þorgrímur Sigmundsson Skoðun Hvar er pabbi? Og aðrir stríðsglæpir Ísraels Þórhildur Sunna Ævarsdóttir Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius Skoðun Kristinn átrúnaður á tímum þjóðarmorðs Bjarni Karlsson Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði – stéttarfélög hvetja til þátttöku Hópur formanna stéttarfélaga Skoðun Skoðun Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar Skoðun Segðu skilið við sektarkenndina Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar Skoðun Lög um vinnu og virknimiðstöðvar Atli Már Haraldsson skrifar Skoðun Áfram Breiðholt og Kjalarnes! Skúli Helgason skrifar Skoðun Austurland situr eftir þrátt fyrir fjórðung vöruútflutningstekna Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar Skoðun Vesturlönd mega ekki leyfa Pútín að skrifa leikreglurnar Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Umfjöllun Kastljóss Þorgrímur Sigmundsson skrifar Skoðun Gulur september María Heimisdóttir skrifar Skoðun Kyn og vægi líkamans Gunnar Snorri Árnason skrifar Skoðun Sakborningur hjá saksóknara Páll Steingrímsson skrifar Skoðun Reiði á tímum allsnægta Jökull Gíslason skrifar Skoðun 60.000 auðir fermetrar Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Kristinn átrúnaður á tímum þjóðarmorðs Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Tölur segja ekki alla söguna Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Skólinn er ekki verksmiðja Kristinn Jón Ólafsson,Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Enn úr sömu sveitinni Trausti Hjálmarsson skrifar Skoðun Palestínsk börn eiga betra skilið Anna Lúðvíksdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Stjórn Eflingar lýsir yfir samstöðu með palestínsku þjóðinni og fordæmir þjóðarmorð á Gaza Hópur stjórnarmanna í Eflingu skrifar Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði – stéttarfélög hvetja til þátttöku Hópur formanna stéttarfélaga skrifar Skoðun Umferðaröryggi barna í Kópavogi Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Öll dýrin í skóginum eiga að vera vinir Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Hvar er pabbi? Og aðrir stríðsglæpir Ísraels Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Meira að segja Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 76 dagar sem koma aldrei aftur Einar Guðnason skrifar Skoðun Er popúlismi kenning um siðferði? Einar Gísli Gunnarsson skrifar Skoðun Umferðaröryggi barna í Kópavogi Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Ákalli um samræmingu í eftirliti svarað Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Sjá meira
Árið er 2004 - Grunnskólakennarar samþykkja verkfall. Á þessum tíma var ég starfsmaður í frístundaheimili í gamla skólanum mínum, þar sem ég kenni núna. Við virtum að sjálfsögðu verkfallið, læstum hurðum og neituðum að taka við börnum á skólatíma, einungis á þeim tíma sem frístundaheimilið mátti starfa. Verkfallsverðir kennara kíktu reglulega á okkur og ánægðir með að sjá engin brot. Ekki allir foreldrar voru hins vegar jafn ánægðir, skildu ekki að við gætum ekki aðeins sveigt þetta en fyrir okkur skipti samstaðan máli. Verkfallið stóð í 39 daga eða þar til lög voru sett á það. Árið er 2014 - Grunnskólakennarar samþykkja vinnustöðvun í einn dag. Á þessum tíma var ég á fullu sem trúnaðarmaður og í grasrótastarfi kjarabaráttu grunnskólakennara, staða sem ég lenti algjörlega alveg óvart í. Eftir vel heppnaðan fund í Iðnó haustið á undan og ýmsa viðburði yfir veturinn kom það í minn hlut og annars góðs fólks (því samstaðan og engin gerir neitt svona ein) að skipuleggja þennan dag. Það var mjög sérstakt að bóka hljóðkerfi, fá tónlistaratriði og hafa samband við lögregluna til að fá samþykkt fyrir fjöldafundi en vera á sama tíma að vona að það yrði bara samið og ekkert yrði af þessu öllu. Það fór því miður ekki svo og kennarar fjölmenntu á Ingólfstorg þaðan sem við gengum síðan yfir í Ráðhúsið, mynduðum langa röð yfir brúna og stóðum svo inni þar til borgarstjóri (Jón Gnarr) og borgarstjórn ákváðu að slíta fundi, koma og hitta okkur og taka á móti ályktun. Það er erfitt að meta hvað er minnistæðast frá þessum degi, sjónvarpsmyndavélar í andlitinu og smá frammígrip frá undirritaðri sem rataði í fréttirnar. En einhverra hluta vegna man ég alltaf þegar lögreglumaðurinn sem ég hafði talað við í síma vatt sér að mér í lok fundar til að nefna hvað honum hefði fundist fólk standa vel saman en á sama tíma koma vel fram á öllum stigum fundarins, engin læti eða vesen. Nema hvað. Árið er 2024 - Kennarar á öllum skólastigum samþykkja verkföll í nokkrum skólum. Hafi fólk í öðrum skólum verið í einhverjum vafa um samþykkt yrði þeirra skóli næstur flaug sá vafi út um gluggann við alræmd orð borgarstjórans í Reykjavík. Kennarar eru meira frá vegna veikinda,vilja kenna minna og vilja vera minna með börnunum. Orð sem eru eiginlega ekki svaraverð því það eina sem þau segja okkur er að borgarstjórinn hefur ekki hugmynd um hvað er að gerast inni í skólastofum landsins. Ekkert sérstaklega frábært innlegg í kjarabaráttuna frá yfirmanni stærsta sveitarfélagsins. Ég hef undanfarið lesið ýmis skrif í athugasemdakerfum samfélagsmiðla og fjölmiðla. Eitt af því sem þar hefur komið fram, oftar en einu sinni, er hvort þurfi ekki bara að árangurstengja laun kennara. Hvernig einhver ætlar að fara að því hef ég ekki hugmynd um. Er ég betri kennari ef allir mínir nemendur fá alltaf A? Ná öll að lesa yfir markmiði 3 á lesfimiprófunum? Ef þau elska Písa og rúlla þeim upp? Ef það er pælingin þá get ég bara skilað inn uppsagnarbréfinu mínu strax! Fyrir mér æfelst árangurinn nefnilega ekki alltaf bara í tölum og bókstöfum þó vissulega vilji ég að öllum mínum nemendum gangi vel og hafi metnað fyrir þeirra hönd. En árangur getur líka sýnt sig í nemandanum sem situr inni í kennslustofunni hjá mér eftir að tíminn er búinn, bara til að spjalla um eitthvað sem viðkomandi liggur á hjarta. Nemandanum sem stendur upp og flytur kynningu fyrir framan bekkinn þrátt fyrir hjartslátt og kvíðakast. Nemandanum sem var með C en hækkaði sig upp í B. Nemandanum sem leitar til mín þegar viðkomandi treystir sér ekki til að tala við neinn annan. Ég get haldið endalaust áfram, ég held við getum það öll sem leggjum hjarta og sál í starfið okkar sem kennarar. Þess vegna svíða orðin hans Einars svona mikið. Því ég þekki engan kennara sem vill semja sig frá því að eyða tíma með nemendum, þá ætti viðkomandi í alvörunni bara að vera að gera eitthvað annað! Ég vona svo innilega að 20 ára “afmæli” síðasta verkfalls grunnskólakennara verði ekki “fagnað” með öðru verkfalli! Hafi borgarstjórinn talið að þessi efsökunarbeiðni sem hann sendi inn í formi skoðanagreinar myndi lægja einhverjar öldur hefði hann mögulega átt að skrifa eins og hann meini það! Gaslýsingin sem felst í orðunum "mér þykir leitt að þið hafið túlkað orð mín þannig að ég beri ekki virðingu fyrir ykkar störfum" gætu verið kennslubókardæmi um slíkt. Og hann nefnir ekki einu sinni það sem sveið mest, að kennarar vilji eyða sem minnstum tíma með börnunum. Einar Þorsteinsson vonaði kannski að ríkisstjórnarslitin myndu verða nógu stór alda til að skola orð hans úr sandinum en svo er sannarlega ekki. Borgarstjórinn ætti bara að taka ábyrgð á orðum sínum og biðjast afsökunar í alvörunni. Sé hann of hrokafullur til að brjóta odd af oflæti sínu er hann einfaldlega ekki starfi sínu vaxinn. Höfundur er kennslukona í grunnskóla.
Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius Skoðun
Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar
Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar
Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar
Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar
Skoðun Austurland situr eftir þrátt fyrir fjórðung vöruútflutningstekna Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar
Skoðun Stjórn Eflingar lýsir yfir samstöðu með palestínsku þjóðinni og fordæmir þjóðarmorð á Gaza Hópur stjórnarmanna í Eflingu skrifar
Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði – stéttarfélög hvetja til þátttöku Hópur formanna stéttarfélaga skrifar
Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius Skoðun