Greint var frá því í byrjun febrúar að Landsréttur hefði snúið dómi héraðsdóms, sem dæmdi Kópavog til að greiða Magnúsi Pétri 1,4 milljarða króna, við. Magnús Pétur krafðist alls 5,6 milljarða króna í málinu, sem faðir hans heitinn höfðaði upphaflega árið 2018. Dómur Landsréttar er reifaður í fréttinni hér að neðan:
Óhætt er að fullyrða að deilur um jörðina Vatnsenda hafi leitt af sér ein umfangsmestu málaferli íslenskrar réttarsögu. Jörðin náði upphaflega yfir gríðarlegt landflæmi á höfuðborgarsvæðinu, eða allt frá Seltjarnarnesi upp að Bláfjöllum.
Deilurnar hafa staðið yfir í rúmlega fimmtíu ár og hafa leitt af sér fjöldan allan af dómum, þar af marga sem taldir eru meðal þeirra mikilvægustu í íslenskum eignarrétti.
Risastór áfangi
Í fréttatilkynningu frá Kópavogsbæ segir að beiðni um að áfrýja dómi Landsréttar í Vatnsendamáli hafi í dag verið hafnað af Hæstarétti. Það þýði að Vatnsendamálinu sé endanlega lokið og nú séu engin mál fyrir dómsstólum sem tengjast eignarnámi Kópavogsbæjar í Vatnsenda.
„Þetta er risastór áfangi og gleðitíðindi fyrir Kópavogsbæ. Allri óvissu er nú lokið með þessari niðurstöðu sem er mjög jákvætt. Kópavogsbær þarf ekki lengur að gera ráð fyrir fjárkröfum vegna Vatnsendamálsins í ársreikningi, en gert hefur verið ráð fyrir þeim frá upphafi í bókum bæjarins,“ er haft eftir Ásdísi Kristjánsdóttur, bæjarstjóra Kópavogs.
Ástæðan liggur ekki fyrir
Ákvörðun Hæstaréttar í málinu hefur ekki verið birt og Kópavogur tíundar forsendur réttarins ekki í tilkynningu sinni. Því liggur ekki fyrir hvers vegna beiðninni var hafnað eða á hvaða málsástæðum hún var byggð.
Til þess að fá leyfi Hæstaréttar fyrir áfrýjun þarf mál að uppfylla ýmis skilyrði laga um meðferð einkamála.
Þar segir að við mat á því hvort fallist verði á beiðni um áfrýjunarleyfi skuli líta til þess hvort úrslit máls hafi verulegt almennt gildi eða varði sérstaklega mikilvæga hagsmuni þess sem leitar leyfis. Hér má geta þess að Hæstiréttur hefur talið hærri fjárhæðir en 1,4 milljarða króna ekki varða sérstaklega mikilvæga hagsmuni leyfisbeiðanda.
Þá geti Hæstiréttur veitt slíkt leyfi ef ástæða er til að ætla að málsmeðferð fyrir héraðsdómi eða Landsrétti hafi verið stórlega ábótavant eða dómur Landsréttar sé bersýnilega rangur að formi eða efni.
