„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar 3. júlí 2025 11:01 Þegar ég las þessa frétt á mbl.is í dag, „Óttast að handvelja þurfi sjúklinga í lyfjameðferð,“ rennur mér kalt vatn milli herðablaða minnugur þrautargöngu pabba heitins í heilbrigðiskerfinu hér á landi og þeirra ólýsanlegu þjáninga sem hann þurfti að upplifa á degi hverjum í yfir 16 ár eftir að hann veikist. Pabbi heitinn var nefnilega einn af þeim sem fórnuðu útlim á altari niðurskurðar eftir hrun. Við munum þá tíma þegar allt fór á hliðina, heilbrigðiskerfið stóð eftir á brauðfótum og öll okkar stoðkerfi. Blekkingarleikritið „Útrásarvíkingarnir“ var afhjúpað. Þó svo að sumir hafi afneitað því alveg fram að hruni og hafi sagt við þá sem voru að benda á það að keisarinn væri engum fötum að fara, bara í endurmenntun! Ef ég man rétt var það núverandi utanríkisráðherra eða „varnarmálaráðherra“ Íslands, sem setur hagsmuni Úkraníu og Palestínu ofar þeirra íslensku, sem sagði þetta í sjónvarpsviðtali. Snúum okkur að efni þessarar greinar. Þegar pabbi veikist var hann 75 ára, fram að því var hann hraustur karl. Hann hætti ekki að vinna fyrr en hann varð 70 ára. Lengst af starfsævinni vann hann sem sundlaugarvörður í gömlu Kópavogslauginni eða í 32 ár eða þar til hann hætti að vinna sem launþegi. Hann var lengi til sjós og vann ýmsar aðrar vinnur, sprengdi m.a. fyrir Hótelsögu svo eitthvað sé nefnt. Svo ég vitni í karlinn sjálfan: „Með tveimur jafnsterkum og var aldrei í því að naga blýanta sitjandi við skrifborð.“ Hann stal aldrei krónu eða var í kennitölubraski, hann var þessi af gamla skólanum, sem var alla tíð harðduglegur og skilaði sínu til samfélagsins margfalt. Það fór lítið fyrir honum og hann var ekki að trana sér fram. Hann gerði samt ýmislegt á bak við tjöldin, m.a. vann hann mikið í þágu heyrnarlausra barna ásamt fleiri foreldrum sem áttu heyrnarlaus börn. Hann var í stjórn foreldrafélags heyrnarlausra barna sem barðist fyrir því að hér yrði reistur sérstakur skóli fyrir þau í Fossvogi. Þessi saga er ekki átakalaus, skal ég segja ykkur, og það þarf einhver að setja hana á blað. Það hafðist bara fyrir það eitt að afi minn, tengdapabbi hans pabba, var vinur menntamálaráðherra og hann kom því í gegn, þó svo að það væru fínar áhrifamiklar frúr úti í bæ sem ætluðu að banna táknmál á Íslandi og skóla fyrir heyrnarlaus börn þau áttu bara að læra að tala sama hvað. Þetta er löng saga og efni í aðra grein seinna. Pabbi var hraustur maður fram að því að hann veikist. Hann var aldrei í því að kvenka sér heldur þessi dæmigerði sem harkaði af sér og lengi vel var þrautinni þyngri að koma honum til læknis. Hann var að gróðursetja fánastangir um alla borg eftir sjötugt. Það gerði hann með handaflinu og verkviti. Hann gróf holur og kom fyrir 140–190 kg steinum ofan í þeim en það fór eftir hæð fánastangnanna hversu þungir steinarnir þurftu að vera. Verkfærin sem hann notaði voru jaki, haki og skófla. Eins var hann líka að snatast niður á bryggju með vörur fyrir skipin fyrir fyrirtæki hér úti í bæ. Þetta gerði hann í hálfgerðri sjálfboðavinnu í gegnum bróður minn sem var meira félagslegt fyrir hann en hann hafði gaman af því að fá að hitta sína líka og vera í kringum sjómennskuna og hann hafði verulega gaman af því að bulla í köllunum, því hann nennti ekki að vera heima að telja fingurna, eins og hann orðaði það sjálfur. Jæja, þetta ætti að gefa einhverja mynd af karlinum hvernig hann var. Í lok árs 2008, stuttu eftir að forsætisráðherra fór með fræga sjónvarpsávarpið „Guð blessi Ísland“, fór pabbi gamli að kenna til í fæti. Til að byrja með fannst honum eins og það væri glerbrot í hælnum þegar hann gekk. Þegar það tókst loksins að fá þann gamla til læknis, því hann vildi meina að þetta væri nú bara ellikellingin að gera honum lífið leit, og svo hitt að það væru aðrir veikari en hann og að hann gæti alveg beðið. Þarna hófst 3 ára þrautaganga hans sem lauk þannig að fóturinn var tekinn af honum við hné og svo önnur 13 ár sem voru enn verri eftir að fóturinn var tekinn. Ég segi það og stend við það að hann fórnaði fætinum á altari niðurskurðar og hann hefði aldrei þurft að fara í gegnum jafn miklar þjáningar og hann gerði og það var hægt að bjarga fætinum hans á sínum tíma hefði hann fengið þjónustu við hæfi. Eftir þetta hef ég alla tíð fyrirlitið þessa svokölluðu útrásarvíkinga alla með tölu. Ég mun aldrei fyrirgefa þeim þó svo að þeir séu komnir á fullt aftur í íslensku viðskiptalífi í dag, líka þá sem sögðu að sumir þyrftu nú bara að fara í endurmenntun og alla þá hirð. Áður en fóturinn var tekinn lá pabbi gamli ítrekað göngum bráðadeildar spítalanna eða var sendur heim með Íbúfen eða panódil og var sagt að hvíla sig þó svo að hann hefði komið hálfmeðvitundarlaus í sjúkrabíl ótal sinnum með okkur systkininu þegar við gátum ekki horft upp á þetta meir. Þó svo að fóturinn á honum væri tvöfaldur á við hinn og orðinn svartur var ekki tekin nein stroka eða sýni úr honum eða mynd í 3 ár ekki fyrr en yngsti bróðirinn krafðist þess nánast með ofbeldi. Þá kom þarna að nýútskrifaður læknir frá Bandaríkjunum og sagði í vitnaviðurvist hans: „Ég sé æxlið utan á fætinum á honum“. Sem reyndist svo rétt og það var á stærð við páskaegg númer 3 og var farið að skríða upp kálfann á honum. Þá var honum gefinn hálfur mánuður áður en fóturinn var tekinn af honum við hné og æxlið reyndist illkynja. Eftir þann uppskurð kom í ljós að það gleymdist klemma inni í fætinum á honum og það fór að grafa í beininu þannig að hann þurfti að fara aftur í aðgerð og þá þurfti að saga 4 cm viðbót af beininu hans. Bæturnar sem pabbi fékk eftir að við fengum lögmann voru svona svipaðar og dekkjaumgangur á Range Rover-útrásarvíkingana. Honum voru greiddar fyrir þetta klúður voru 503.000 kr. og að auki rétt um 15.000 kr. í lyfjakostnað af því að læknamafían stóð saman og sagði ekki satt og rétt frá. Ef ég ætti að tíunda alla hans 16 ára þrautagöngu, og gleymum ekki mömmu sem var 83 ára þegar pabbi dó og annaðist hann til dauðadags, nema þegar hann lá á spítala og þessar tvær vikur sem hann fékk á hjúkrunarheimili. Þá yrði ég að skrifa bók. Það er ómögulegt að lýsa þeirri þjáningu sem pabbi upplifði þó svo hann tæki á þriðja tug lyfja á hverjum degi og á endanum hætti maginn að fóðra þau og hann fékk hræðilegt magasár, lyfin sem voru allt frá því að taka oxy-töflur í hestaskömmtum sem morfín eða morfínplástra eða draugatöflur eins og hann kallaði þær þegar hann verkjaði í hælinn eða tána sem var ekki þarna lengur. Hann endaði síðustu árin á að liggja í sjúkrarúmi inni í stofu heima hjá sér og mamma að hjúkra honum sjálf, veik, búin að fara í tvær krabbameinsmeðferðir og stóð varla undir sér. Þrautaganga pabba í heilbrigðiskerfinu endaði á hjúkrunarheimilinu á Akranesi þar sem hann fékk tvær vikur þar sem hann var meðvitundarlaus nánast allan tímann og dó 90 ára og átti mánuð og viku í það að vera 91 árs. Þá var hann fætinum styttri, höfuðkúpubrotinn, viðbeins- og rifbeinsbrotinn á þremur rifjum með illkynja æxli djúpt í lunga, kominn með krabba í auga og var með sprungu í mjaðmagrind eftir að hafa dottið tvisvar í gólfið heima hjá sér. Finnist ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll og mótmæli og verðskulda ég að vera kallaður fasisti, rasisti, skríll eða pakk eða þaðan að verra og ég sé þess ekki verðugur að bera íslenska fánann. Ég vil endurreisn á íslensku samfélagi fyrst og fremst fyrir okkar fólk, svo getum við hjálpað hinum seinna. Höfundur er áhugamaður um betra samfélag. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun Halldór 27.03.2024 Halldór Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Samúel Karl Ólason,Bryndís Haraldsdóttir Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Samúel Karl Ólason,Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Vaxtamunarviðskipti láta aftur á sér kræla Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Græðgin í forgrunni Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Greiningar eða lausnir – hvort vegur þyngra? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sterk staða Hafnarfjarðar Orri Björnsson skrifar Skoðun Bless bless jafnlaunavottun Sigríður Margrét Oddsdóttir skrifar Skoðun Miðstýrt skólakerfi eða fjölbreytni með samræmdu gæðamati? Bogi Ragnarsson skrifar Sjá meira
Þegar ég las þessa frétt á mbl.is í dag, „Óttast að handvelja þurfi sjúklinga í lyfjameðferð,“ rennur mér kalt vatn milli herðablaða minnugur þrautargöngu pabba heitins í heilbrigðiskerfinu hér á landi og þeirra ólýsanlegu þjáninga sem hann þurfti að upplifa á degi hverjum í yfir 16 ár eftir að hann veikist. Pabbi heitinn var nefnilega einn af þeim sem fórnuðu útlim á altari niðurskurðar eftir hrun. Við munum þá tíma þegar allt fór á hliðina, heilbrigðiskerfið stóð eftir á brauðfótum og öll okkar stoðkerfi. Blekkingarleikritið „Útrásarvíkingarnir“ var afhjúpað. Þó svo að sumir hafi afneitað því alveg fram að hruni og hafi sagt við þá sem voru að benda á það að keisarinn væri engum fötum að fara, bara í endurmenntun! Ef ég man rétt var það núverandi utanríkisráðherra eða „varnarmálaráðherra“ Íslands, sem setur hagsmuni Úkraníu og Palestínu ofar þeirra íslensku, sem sagði þetta í sjónvarpsviðtali. Snúum okkur að efni þessarar greinar. Þegar pabbi veikist var hann 75 ára, fram að því var hann hraustur karl. Hann hætti ekki að vinna fyrr en hann varð 70 ára. Lengst af starfsævinni vann hann sem sundlaugarvörður í gömlu Kópavogslauginni eða í 32 ár eða þar til hann hætti að vinna sem launþegi. Hann var lengi til sjós og vann ýmsar aðrar vinnur, sprengdi m.a. fyrir Hótelsögu svo eitthvað sé nefnt. Svo ég vitni í karlinn sjálfan: „Með tveimur jafnsterkum og var aldrei í því að naga blýanta sitjandi við skrifborð.“ Hann stal aldrei krónu eða var í kennitölubraski, hann var þessi af gamla skólanum, sem var alla tíð harðduglegur og skilaði sínu til samfélagsins margfalt. Það fór lítið fyrir honum og hann var ekki að trana sér fram. Hann gerði samt ýmislegt á bak við tjöldin, m.a. vann hann mikið í þágu heyrnarlausra barna ásamt fleiri foreldrum sem áttu heyrnarlaus börn. Hann var í stjórn foreldrafélags heyrnarlausra barna sem barðist fyrir því að hér yrði reistur sérstakur skóli fyrir þau í Fossvogi. Þessi saga er ekki átakalaus, skal ég segja ykkur, og það þarf einhver að setja hana á blað. Það hafðist bara fyrir það eitt að afi minn, tengdapabbi hans pabba, var vinur menntamálaráðherra og hann kom því í gegn, þó svo að það væru fínar áhrifamiklar frúr úti í bæ sem ætluðu að banna táknmál á Íslandi og skóla fyrir heyrnarlaus börn þau áttu bara að læra að tala sama hvað. Þetta er löng saga og efni í aðra grein seinna. Pabbi var hraustur maður fram að því að hann veikist. Hann var aldrei í því að kvenka sér heldur þessi dæmigerði sem harkaði af sér og lengi vel var þrautinni þyngri að koma honum til læknis. Hann var að gróðursetja fánastangir um alla borg eftir sjötugt. Það gerði hann með handaflinu og verkviti. Hann gróf holur og kom fyrir 140–190 kg steinum ofan í þeim en það fór eftir hæð fánastangnanna hversu þungir steinarnir þurftu að vera. Verkfærin sem hann notaði voru jaki, haki og skófla. Eins var hann líka að snatast niður á bryggju með vörur fyrir skipin fyrir fyrirtæki hér úti í bæ. Þetta gerði hann í hálfgerðri sjálfboðavinnu í gegnum bróður minn sem var meira félagslegt fyrir hann en hann hafði gaman af því að fá að hitta sína líka og vera í kringum sjómennskuna og hann hafði verulega gaman af því að bulla í köllunum, því hann nennti ekki að vera heima að telja fingurna, eins og hann orðaði það sjálfur. Jæja, þetta ætti að gefa einhverja mynd af karlinum hvernig hann var. Í lok árs 2008, stuttu eftir að forsætisráðherra fór með fræga sjónvarpsávarpið „Guð blessi Ísland“, fór pabbi gamli að kenna til í fæti. Til að byrja með fannst honum eins og það væri glerbrot í hælnum þegar hann gekk. Þegar það tókst loksins að fá þann gamla til læknis, því hann vildi meina að þetta væri nú bara ellikellingin að gera honum lífið leit, og svo hitt að það væru aðrir veikari en hann og að hann gæti alveg beðið. Þarna hófst 3 ára þrautaganga hans sem lauk þannig að fóturinn var tekinn af honum við hné og svo önnur 13 ár sem voru enn verri eftir að fóturinn var tekinn. Ég segi það og stend við það að hann fórnaði fætinum á altari niðurskurðar og hann hefði aldrei þurft að fara í gegnum jafn miklar þjáningar og hann gerði og það var hægt að bjarga fætinum hans á sínum tíma hefði hann fengið þjónustu við hæfi. Eftir þetta hef ég alla tíð fyrirlitið þessa svokölluðu útrásarvíkinga alla með tölu. Ég mun aldrei fyrirgefa þeim þó svo að þeir séu komnir á fullt aftur í íslensku viðskiptalífi í dag, líka þá sem sögðu að sumir þyrftu nú bara að fara í endurmenntun og alla þá hirð. Áður en fóturinn var tekinn lá pabbi gamli ítrekað göngum bráðadeildar spítalanna eða var sendur heim með Íbúfen eða panódil og var sagt að hvíla sig þó svo að hann hefði komið hálfmeðvitundarlaus í sjúkrabíl ótal sinnum með okkur systkininu þegar við gátum ekki horft upp á þetta meir. Þó svo að fóturinn á honum væri tvöfaldur á við hinn og orðinn svartur var ekki tekin nein stroka eða sýni úr honum eða mynd í 3 ár ekki fyrr en yngsti bróðirinn krafðist þess nánast með ofbeldi. Þá kom þarna að nýútskrifaður læknir frá Bandaríkjunum og sagði í vitnaviðurvist hans: „Ég sé æxlið utan á fætinum á honum“. Sem reyndist svo rétt og það var á stærð við páskaegg númer 3 og var farið að skríða upp kálfann á honum. Þá var honum gefinn hálfur mánuður áður en fóturinn var tekinn af honum við hné og æxlið reyndist illkynja. Eftir þann uppskurð kom í ljós að það gleymdist klemma inni í fætinum á honum og það fór að grafa í beininu þannig að hann þurfti að fara aftur í aðgerð og þá þurfti að saga 4 cm viðbót af beininu hans. Bæturnar sem pabbi fékk eftir að við fengum lögmann voru svona svipaðar og dekkjaumgangur á Range Rover-útrásarvíkingana. Honum voru greiddar fyrir þetta klúður voru 503.000 kr. og að auki rétt um 15.000 kr. í lyfjakostnað af því að læknamafían stóð saman og sagði ekki satt og rétt frá. Ef ég ætti að tíunda alla hans 16 ára þrautagöngu, og gleymum ekki mömmu sem var 83 ára þegar pabbi dó og annaðist hann til dauðadags, nema þegar hann lá á spítala og þessar tvær vikur sem hann fékk á hjúkrunarheimili. Þá yrði ég að skrifa bók. Það er ómögulegt að lýsa þeirri þjáningu sem pabbi upplifði þó svo hann tæki á þriðja tug lyfja á hverjum degi og á endanum hætti maginn að fóðra þau og hann fékk hræðilegt magasár, lyfin sem voru allt frá því að taka oxy-töflur í hestaskömmtum sem morfín eða morfínplástra eða draugatöflur eins og hann kallaði þær þegar hann verkjaði í hælinn eða tána sem var ekki þarna lengur. Hann endaði síðustu árin á að liggja í sjúkrarúmi inni í stofu heima hjá sér og mamma að hjúkra honum sjálf, veik, búin að fara í tvær krabbameinsmeðferðir og stóð varla undir sér. Þrautaganga pabba í heilbrigðiskerfinu endaði á hjúkrunarheimilinu á Akranesi þar sem hann fékk tvær vikur þar sem hann var meðvitundarlaus nánast allan tímann og dó 90 ára og átti mánuð og viku í það að vera 91 árs. Þá var hann fætinum styttri, höfuðkúpubrotinn, viðbeins- og rifbeinsbrotinn á þremur rifjum með illkynja æxli djúpt í lunga, kominn með krabba í auga og var með sprungu í mjaðmagrind eftir að hafa dottið tvisvar í gólfið heima hjá sér. Finnist ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll og mótmæli og verðskulda ég að vera kallaður fasisti, rasisti, skríll eða pakk eða þaðan að verra og ég sé þess ekki verðugur að bera íslenska fánann. Ég vil endurreisn á íslensku samfélagi fyrst og fremst fyrir okkar fólk, svo getum við hjálpað hinum seinna. Höfundur er áhugamaður um betra samfélag.
Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar
Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar
Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar
Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun