Byrjað á öfugum enda! Hjálmtýr Heiðdal skrifar 4. ágúst 2025 07:31 Fulltrúar fimmtán ríkja innan Sameinuðu þjóðanna héldu nýlega ráðstefnu um s.k. tveggja ríkja lausn. Niðurstaða ráðstefnunnar ber nafnið “New York Declaration”. Þar eru skráð loforð 15 ríkja um að „gera sameiginlegt átak til að binda endi á stríðið á Gaza“, samtímis því að ríkin lýsa „staðföstum stuðningi við tveggja ríkja lausnina“. Það er sögn í því að ríkin ætla „gera sameiginlegt átak til að binda endi á stríðið á Gaza“. Þetta er ekki stríð, þetta er árás Ísraels og þjóðarmorð. Orðalagið, að nefna þetta stríð en aldrei þjóðarmorð, segir sitt um afstöðu ráðstefnufulltrúanna. Það kemur ekki fram í hverju hið sameiginlega átak mun birtast. Það eru ekki boðaðar neinar refsiaðgerðir gegn árásaraðilanum. Það vekur upp spurningar um tilgang ráðstefnunnar og raunverulegan vilja stjórnvalda þeirra ríkja sem sóttu ráðstefnuna, þ.á.m. Íslands, að það er byrjað á öfugum enda. Það er tilgangslaust að ræða framtíð Palestínu ef frumatriðin eru ekki á hreinu. Fyrsta krafan getur eingöngu verið þessi: AFLÉTTIÐ HERNÁMINU! Hernámið er ólöglegt Alþjóðadómstóllinn hefur dæmt hernámið ólöglegt og að Ísraelsher eigi að hypja sig af landi Palestínu og að Ísrael greiði skaðabætur fyrir hryðuverkin sem her þess hefur unnið undanfarna áratugi. Það þarf því engar vangaveltur þessara fulltrúa á ráðstefnunni um málefnið, það þarf eingöngu að fylgja alþjóðalögum. Í aðdraganda ráðstefnunnar lýstu nokkur ríkjanna ætlun sinni að viðurkenna ríki Palestínu, sum þó með skilyrðum sem sýna að hugur fylgir vart máli. Ríkin fimmtán skora á Ísrael að „lýsa skýrri opinberri skuldbindingu um tveggja ríkja lausnina, og þar með fullvalda og lífvænlegt palestínskt ríki,“ Lokapunktur áætlunarinnar er: „sjálfstæð, vopnlaus Palestína sem myndi lifa friðsamlega hlið við hlið Ísraels.“ Ekkert er minnst á að afvopna Ísrael, sem er þó augljóslega frumforsenda friðar á því svæði sem Ísrael ræðst reglubundið á með loftárásum og stórskotaliði. Lög Ísraels og stefna stjórnvalda Ráðstefnufulltrúarnir hefðu getað unnið heimavinnuna sína betur eða mætt til fundar með heiðarleikann í farteskinu. Í Ísrael gilda lög sem segja að: „Ísraelsríki er þjóðarheimili gyðingaþjóðarinnar, þar sem hún nýtir sér sinn eðlilega [natural], menningarlega, trúarlega og sögulega rétt til sjálfræðis... Rétturinn til að iðka þjóðlegt sjálfræði í ríkinu Ísrael er eingöngu fyrir gyðingaþjóðina.“ Og í stefnuskrá Likud flokksins, flokks Netanyahu, segir: „réttur gyðingaþjóðarinnar til lands Ísraels er eilífur og óumdeilanlegur ... Júdea og Samaria [Vesturbakkinn] munu því aldrei verða afhentar erlendri stjórn. Í landinu milli hafs og árinnar Jórdan mun eingöngu gilda fullveldi Ísraels“. Sem sagt „from the river to the sea“. Ísrael mun aldrei samþykkja tilvist Palestínuríkis ótilneytt og menn geta rætt „tveggja ríkja lausnina“ í hið óendanlega ef Ísrael nýtur áfram refsileysis líkt og verið hefur í sjö áratugi. Tilgangslaus ráðstefna Ráðstefnan er að sjálfsögðu tilgangslaus þar sem Ísrael og Bandaríkin tóku ekki þátt, ríkin sem eru megingerendur þjóðarmorðsins jafnt á Gaza sem á Vesturbakkanum. Viðbrögð Ísraels voru fyrirsjáanleg. Danny Danon, sendiherra Ísraels hjá Sameinuðu þjóðunum, gagnrýndi harðlega þau lönd sem tóku þátt í ráðstefnunni og sagði að: „það séu þau ríki í heiminum sem berjast gegn hryðjuverkamönnum og öfgaöflum og svo séu það ríki sem loka augunum eða grípa til friðþægingar (appeasement).“ Enn eitt atriði, sem hindrar að tveggja ríkja lausnin geti náð fram að ganga og sýnir þar með tilgangsleysi ráðstefnunnar, eru landránsbyggðirnar. Um 700.000 ísraelskir landræningjar búa á Vesturbakkanum og í Austur-Jerúsalem og ætla sér ekki að fara þaðan. Það á meira að segja að bæta Gaza við landránið. Svo lengi sem Ísrael byggir landránsbyggðir á landi Palestínumanna þá er engin lausn í sjónmáli. Niðurstaðan er þessi; Ráðstefna um tveggja ríkja lausnina þjónar engum tilgangi núna, öðrum en þeim að dyggðaskreyta þau stjórnvöld sem sendu fulltrúa á ráðstefnuna. Meginverkefnið Til þess að mögulegt sé að bjarga Gazabúum sem eftir lifa frá hungurdauða og sprengjuárásum verður að stöðva Ísraelsher. Það er herinn sem hindrar mannúðaraðstoð og varpar sprengjum á flóttafólkið. Ísrael er búið að segja sig úr lögum við alþjóðasamfélagið. Það sem blasir við er meginverkefnið: Að beita Ísrael STRAX þungum refsiaðgerðum vegna þjóðarmorðsins og glæpa gegn mannkyni. Ef það er ekki gert þá halda morðin áfram og örmagna Gazabúar deyja tugþúsundum saman úr hungri, sjúkdómum og sprengjuregni. Ábyrgðin á framhaldinu er í höndum vestrænna ríkja - og íslensk stjórnvöld eru ekki undanskilin. Höfundur er formaður Félagsins Ísland - Palestína Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Átök í Ísrael og Palestínu Palestína Ísrael Sameinuðu þjóðirnar Hjálmtýr Heiðdal Mest lesið Skýr stefna um málfrelsi Róbert H. Haraldsson Skoðun Þriggja stiga þögn Bjarni Karlsson Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir Skoðun Hvers vegna sífellt fleiri sækjast eftir einveru Ingrid Kuhlman Skoðun Nú þarf að gyrða sig í brók Gunnlaugur Stefánsson Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun „Stóra fallega frumvarpið“ hans Trump Gunnar Alexander Ólafsson Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptráðs. Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Verndun vatns og stjórn vatnamála Ólafur Arnar Jónsson,Sigurður Guðjónsson Skoðun Sjallar og lyklaborðið Sigfús Ómar Höskuldsson Skoðun Skoðun Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptráðs. Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjallar og lyklaborðið Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun „Stóra fallega frumvarpið“ hans Trump Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Verndun vatns og stjórn vatnamála Ólafur Arnar Jónsson,Sigurður Guðjónsson skrifar Skoðun Gegn hernaði hvers konar Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Hvers vegna sífellt fleiri sækjast eftir einveru Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Þriggja stiga þögn Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Nú þarf að gyrða sig í brók Gunnlaugur Stefánsson skrifar Skoðun Lesblindir og stuðningur í skólum Snævar Ívarsson skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun Rýnt í stöðu kvenna með örorkulífeyri Huld Magnúsdóttir skrifar Skoðun Brot sem fyrnast í höndum lögreglu – hversu mörg í viðbót? Þórhildur Gyða Arnarsdóttir skrifar Skoðun Olíuleit á Drekasvæði - tilvistarleit Halldór Reynisson skrifar Skoðun Kosningar í september Guðveig Lind Eyglóardóttir skrifar Skoðun Þegar orkuöflun er sett á ís - dæmið frá Suður-Afríku Hallgrímur Óskarsson skrifar Skoðun Framtíð nemenda í Kópavogi í fyrsta sæti Halla Björg Evans skrifar Skoðun Skýr stefna um málfrelsi Róbert H. Haraldsson skrifar Skoðun Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir skrifar Skoðun Munar þig um 5-7 milljónir árlega? Jón Pétur Zimzen skrifar Skoðun Keldnaland – fjölmenn hverfi í mótun Þorsteinn R. Hermannsson skrifar Skoðun Eflum traustið Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson skrifar Skoðun Hver er kjarninn í samfélagi sem selur hjarta sitt? Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Seljum börnum nikótín! Hugi Halldórsson skrifar Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Þegar samfélagið missir vinnuna Hrafn Splidt Þorvaldsson skrifar Skoðun Akademískt frelsi og ókurteisi Kolbeinn H. Stefánsson skrifar Sjá meira
Fulltrúar fimmtán ríkja innan Sameinuðu þjóðanna héldu nýlega ráðstefnu um s.k. tveggja ríkja lausn. Niðurstaða ráðstefnunnar ber nafnið “New York Declaration”. Þar eru skráð loforð 15 ríkja um að „gera sameiginlegt átak til að binda endi á stríðið á Gaza“, samtímis því að ríkin lýsa „staðföstum stuðningi við tveggja ríkja lausnina“. Það er sögn í því að ríkin ætla „gera sameiginlegt átak til að binda endi á stríðið á Gaza“. Þetta er ekki stríð, þetta er árás Ísraels og þjóðarmorð. Orðalagið, að nefna þetta stríð en aldrei þjóðarmorð, segir sitt um afstöðu ráðstefnufulltrúanna. Það kemur ekki fram í hverju hið sameiginlega átak mun birtast. Það eru ekki boðaðar neinar refsiaðgerðir gegn árásaraðilanum. Það vekur upp spurningar um tilgang ráðstefnunnar og raunverulegan vilja stjórnvalda þeirra ríkja sem sóttu ráðstefnuna, þ.á.m. Íslands, að það er byrjað á öfugum enda. Það er tilgangslaust að ræða framtíð Palestínu ef frumatriðin eru ekki á hreinu. Fyrsta krafan getur eingöngu verið þessi: AFLÉTTIÐ HERNÁMINU! Hernámið er ólöglegt Alþjóðadómstóllinn hefur dæmt hernámið ólöglegt og að Ísraelsher eigi að hypja sig af landi Palestínu og að Ísrael greiði skaðabætur fyrir hryðuverkin sem her þess hefur unnið undanfarna áratugi. Það þarf því engar vangaveltur þessara fulltrúa á ráðstefnunni um málefnið, það þarf eingöngu að fylgja alþjóðalögum. Í aðdraganda ráðstefnunnar lýstu nokkur ríkjanna ætlun sinni að viðurkenna ríki Palestínu, sum þó með skilyrðum sem sýna að hugur fylgir vart máli. Ríkin fimmtán skora á Ísrael að „lýsa skýrri opinberri skuldbindingu um tveggja ríkja lausnina, og þar með fullvalda og lífvænlegt palestínskt ríki,“ Lokapunktur áætlunarinnar er: „sjálfstæð, vopnlaus Palestína sem myndi lifa friðsamlega hlið við hlið Ísraels.“ Ekkert er minnst á að afvopna Ísrael, sem er þó augljóslega frumforsenda friðar á því svæði sem Ísrael ræðst reglubundið á með loftárásum og stórskotaliði. Lög Ísraels og stefna stjórnvalda Ráðstefnufulltrúarnir hefðu getað unnið heimavinnuna sína betur eða mætt til fundar með heiðarleikann í farteskinu. Í Ísrael gilda lög sem segja að: „Ísraelsríki er þjóðarheimili gyðingaþjóðarinnar, þar sem hún nýtir sér sinn eðlilega [natural], menningarlega, trúarlega og sögulega rétt til sjálfræðis... Rétturinn til að iðka þjóðlegt sjálfræði í ríkinu Ísrael er eingöngu fyrir gyðingaþjóðina.“ Og í stefnuskrá Likud flokksins, flokks Netanyahu, segir: „réttur gyðingaþjóðarinnar til lands Ísraels er eilífur og óumdeilanlegur ... Júdea og Samaria [Vesturbakkinn] munu því aldrei verða afhentar erlendri stjórn. Í landinu milli hafs og árinnar Jórdan mun eingöngu gilda fullveldi Ísraels“. Sem sagt „from the river to the sea“. Ísrael mun aldrei samþykkja tilvist Palestínuríkis ótilneytt og menn geta rætt „tveggja ríkja lausnina“ í hið óendanlega ef Ísrael nýtur áfram refsileysis líkt og verið hefur í sjö áratugi. Tilgangslaus ráðstefna Ráðstefnan er að sjálfsögðu tilgangslaus þar sem Ísrael og Bandaríkin tóku ekki þátt, ríkin sem eru megingerendur þjóðarmorðsins jafnt á Gaza sem á Vesturbakkanum. Viðbrögð Ísraels voru fyrirsjáanleg. Danny Danon, sendiherra Ísraels hjá Sameinuðu þjóðunum, gagnrýndi harðlega þau lönd sem tóku þátt í ráðstefnunni og sagði að: „það séu þau ríki í heiminum sem berjast gegn hryðjuverkamönnum og öfgaöflum og svo séu það ríki sem loka augunum eða grípa til friðþægingar (appeasement).“ Enn eitt atriði, sem hindrar að tveggja ríkja lausnin geti náð fram að ganga og sýnir þar með tilgangsleysi ráðstefnunnar, eru landránsbyggðirnar. Um 700.000 ísraelskir landræningjar búa á Vesturbakkanum og í Austur-Jerúsalem og ætla sér ekki að fara þaðan. Það á meira að segja að bæta Gaza við landránið. Svo lengi sem Ísrael byggir landránsbyggðir á landi Palestínumanna þá er engin lausn í sjónmáli. Niðurstaðan er þessi; Ráðstefna um tveggja ríkja lausnina þjónar engum tilgangi núna, öðrum en þeim að dyggðaskreyta þau stjórnvöld sem sendu fulltrúa á ráðstefnuna. Meginverkefnið Til þess að mögulegt sé að bjarga Gazabúum sem eftir lifa frá hungurdauða og sprengjuárásum verður að stöðva Ísraelsher. Það er herinn sem hindrar mannúðaraðstoð og varpar sprengjum á flóttafólkið. Ísrael er búið að segja sig úr lögum við alþjóðasamfélagið. Það sem blasir við er meginverkefnið: Að beita Ísrael STRAX þungum refsiaðgerðum vegna þjóðarmorðsins og glæpa gegn mannkyni. Ef það er ekki gert þá halda morðin áfram og örmagna Gazabúar deyja tugþúsundum saman úr hungri, sjúkdómum og sprengjuregni. Ábyrgðin á framhaldinu er í höndum vestrænna ríkja - og íslensk stjórnvöld eru ekki undanskilin. Höfundur er formaður Félagsins Ísland - Palestína
Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun
Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptráðs. Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun
Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptráðs. Birgir Orri Ásgrímsson skrifar
Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Skoðun Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Brot sem fyrnast í höndum lögreglu – hversu mörg í viðbót? Þórhildur Gyða Arnarsdóttir skrifar
Skoðun Heilsufarsmat á vinnustöðum: Góð fjárfesting í heilbrigði og vellíðan starfsfólks Gígja Valgerður Harðardóttir skrifar
Skoðun Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson skrifar
Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun
Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptráðs. Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun