Öfugmælabrandari 15. ágúst 2007 06:45 Íslendingar ferðast gjarnan til gamalla fallegra borga, eins og Kaupmannahafnar, Amsterdam, Parísar... Þar verslum við í litlu krúttlegu búðunum, sitjum á kaffihúsunum, kaupum póstkort og tökum ljósmyndir í allar áttir. Við kunnum að meta gömlu húsin í þessum fallegu borgum. En samt virðist vera allt í lagi að rífa gömlu húsin í fallega miðbænum okkar og byggja ný. „Skipulagsráð Reykjavíkurborgar samþykkti í gær að heimila niðurrif húsanna við Laugaveg 4 - 6" stóð í Fréttablaðinu um daginn. Æji... þetta er eitthvað svo dapurlegt - vonlaust, fyrirfram tapað. Það er ekki einu sinni tekið tillit til húsa í hjarta borgarinnar, sem eru byggð annars vegar 1890 og hins vegar 1871!?! Þessi hús láta ekki mikið yfir sér. En það er einmitt kostur, til dæmis skyggja þau ekki mikið á sólina. Aftur á móti mundi ég alveg styðja tillögu um að rífa húsið á Laugavegi númer 8, sem er dæmigerð ljót nýbygging að þykjast vera gömul. „Á lóðinni við Laugaveg 4 - 6 á að rísa fjögurra hæða steinsteypt hótel- og verslunarhús...". Ég hef séð tillögur að þessari byggingu á teikniborðinu. Ég veit ekki hvernig teikningarnar líta út í dag - en það sem ég sá, var eins og stafli af örbylgjuofnum. Mjög svipað byggingunni sem reis á lóð Stjörnubíós við Laugaveginn. En einmitt efri hluti Laugavegarins, Hlemmur og nágrenni er mjög gott dæmi um hvernig gamli miðbærinn er að verða. Hann er farinn að minna á nokkrar ónefndar borgir á meginlandinu, sem voru svo illa sprengdar í stríðinu að ekki stóð steinn yfir steini. Þær voru endurbyggðar á ódýran og fljótlegan máta; beinar einfaldar línur, mikið af gleri og steinsteypu. En því miður eru þetta ekki þær borgir sem maður heimsækir til að hafa það huggulegt.StásstofanReykvíkingar þurfa ekki heimsstyrjöld til að sundra miðbænum sínum. Hér ríkir þögult kalt stríð. Lítið áberandi tilkynningar læða sér í fjölmiðla: „Skipulagsráð samþykkti að heimila niðurrif...." - þetta fer framhjá flestum. Einn góðan veðurdag gengur maður svo framhjá djúpum gíg í jörðinni - enn eitt nítjándu aldar húsið horfið! Síðan er nýja byggingin byggð á ódýrasta og fljótlegasta máta sem hugsast getur.Það er ekkert að því að byggja svona hús í nýjum hverfum, eða þar sem eldri byggingar eru í svipuðum dúr. Það nóg pláss í þessu stóra landi. En hvers vegna er þá stöðugt verið að ráðast á þetta litla svæði í Kvosinni? Vegna þess að það er dýrmætt. Þannig að það margborgar sig að kaupa þessi litlu hús eingöngu til þess að rífa þau - byggja stærra; auka byggingamagnið og fjölga hæðunum. Og hversvegna er þetta svæði dýrmætt? Af því að þar líður fólki vel, það getur gengið á milli verslana og kaffihúsa og notið þess að vera í rótgrónu umhverfi með sögu. En hvað gerist þegar það er búið að tæta þessa sögu upp? Hættir þetta svæði þá ekki að vera dýrmætt? Sitjum við þá uppi með nýtískulegan miðbæ sem enginn nennir að heimsækja? Þetta er hjarta borgarinnar, sögulegur kjarni hennar. Þetta er stásstofan okkar, þar sem við förum á tyllidögum, 17. júní, hinsegin dögum og menningarnótt. Tímarnir eru að breytast og áherslurnar eru aðrar. Fæstir fara í miðbæinn til að kaupa í matinn, það eru komnar stórar verslunarmiðstöðvar í öllum úthverfum. Miðborgin hefur upp á eitthvað allt annað að bjóða.Hús eru minnisvarðarÞað er hægt að byggja upp í miðborginni, þannig að hún haldi mikilvægi sínu - án þess að glata persónuleika hennar og sögu. En það þarf að gera með upplýstum hætti og af yfirsýn. Slagorð skipulagsyfirvalda 2005 „verndun og uppbygging við Laugaveg" virðist ekki hafa verið annað en öfugmælabrandari.Á meðan aðrar borgir endurnýja sig út frá sögu sinni og hefð til að styrkja ímyndina, glatar Reykjavík hverju tækifærinu af öðru til að vera einstök og skemmtileg.Við höfum einfaldlega ekki lengur efni á meira niðurrifi. Það eru of mörg hús farin. Það skiptir ekki máli hvort að þau séu lítil, látlaus og kannski ómerkileg. Þau eru minnisvarðar. Það skiptir ekki heldur máli þó að lítið sé eftir af upprunalegu útliti húsana, eða að þau séu í slæmu ásigkomulagi. Ef þau eru rifin og fjögurrra hæða steinsteypt hótel eru byggð í staðinn, þá verður ekki aftur snúið.Höfundur er leikstjóri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun Mest lesið Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Halldór 4.10.2025 Halldór Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Sjá meira
Íslendingar ferðast gjarnan til gamalla fallegra borga, eins og Kaupmannahafnar, Amsterdam, Parísar... Þar verslum við í litlu krúttlegu búðunum, sitjum á kaffihúsunum, kaupum póstkort og tökum ljósmyndir í allar áttir. Við kunnum að meta gömlu húsin í þessum fallegu borgum. En samt virðist vera allt í lagi að rífa gömlu húsin í fallega miðbænum okkar og byggja ný. „Skipulagsráð Reykjavíkurborgar samþykkti í gær að heimila niðurrif húsanna við Laugaveg 4 - 6" stóð í Fréttablaðinu um daginn. Æji... þetta er eitthvað svo dapurlegt - vonlaust, fyrirfram tapað. Það er ekki einu sinni tekið tillit til húsa í hjarta borgarinnar, sem eru byggð annars vegar 1890 og hins vegar 1871!?! Þessi hús láta ekki mikið yfir sér. En það er einmitt kostur, til dæmis skyggja þau ekki mikið á sólina. Aftur á móti mundi ég alveg styðja tillögu um að rífa húsið á Laugavegi númer 8, sem er dæmigerð ljót nýbygging að þykjast vera gömul. „Á lóðinni við Laugaveg 4 - 6 á að rísa fjögurra hæða steinsteypt hótel- og verslunarhús...". Ég hef séð tillögur að þessari byggingu á teikniborðinu. Ég veit ekki hvernig teikningarnar líta út í dag - en það sem ég sá, var eins og stafli af örbylgjuofnum. Mjög svipað byggingunni sem reis á lóð Stjörnubíós við Laugaveginn. En einmitt efri hluti Laugavegarins, Hlemmur og nágrenni er mjög gott dæmi um hvernig gamli miðbærinn er að verða. Hann er farinn að minna á nokkrar ónefndar borgir á meginlandinu, sem voru svo illa sprengdar í stríðinu að ekki stóð steinn yfir steini. Þær voru endurbyggðar á ódýran og fljótlegan máta; beinar einfaldar línur, mikið af gleri og steinsteypu. En því miður eru þetta ekki þær borgir sem maður heimsækir til að hafa það huggulegt.StásstofanReykvíkingar þurfa ekki heimsstyrjöld til að sundra miðbænum sínum. Hér ríkir þögult kalt stríð. Lítið áberandi tilkynningar læða sér í fjölmiðla: „Skipulagsráð samþykkti að heimila niðurrif...." - þetta fer framhjá flestum. Einn góðan veðurdag gengur maður svo framhjá djúpum gíg í jörðinni - enn eitt nítjándu aldar húsið horfið! Síðan er nýja byggingin byggð á ódýrasta og fljótlegasta máta sem hugsast getur.Það er ekkert að því að byggja svona hús í nýjum hverfum, eða þar sem eldri byggingar eru í svipuðum dúr. Það nóg pláss í þessu stóra landi. En hvers vegna er þá stöðugt verið að ráðast á þetta litla svæði í Kvosinni? Vegna þess að það er dýrmætt. Þannig að það margborgar sig að kaupa þessi litlu hús eingöngu til þess að rífa þau - byggja stærra; auka byggingamagnið og fjölga hæðunum. Og hversvegna er þetta svæði dýrmætt? Af því að þar líður fólki vel, það getur gengið á milli verslana og kaffihúsa og notið þess að vera í rótgrónu umhverfi með sögu. En hvað gerist þegar það er búið að tæta þessa sögu upp? Hættir þetta svæði þá ekki að vera dýrmætt? Sitjum við þá uppi með nýtískulegan miðbæ sem enginn nennir að heimsækja? Þetta er hjarta borgarinnar, sögulegur kjarni hennar. Þetta er stásstofan okkar, þar sem við förum á tyllidögum, 17. júní, hinsegin dögum og menningarnótt. Tímarnir eru að breytast og áherslurnar eru aðrar. Fæstir fara í miðbæinn til að kaupa í matinn, það eru komnar stórar verslunarmiðstöðvar í öllum úthverfum. Miðborgin hefur upp á eitthvað allt annað að bjóða.Hús eru minnisvarðarÞað er hægt að byggja upp í miðborginni, þannig að hún haldi mikilvægi sínu - án þess að glata persónuleika hennar og sögu. En það þarf að gera með upplýstum hætti og af yfirsýn. Slagorð skipulagsyfirvalda 2005 „verndun og uppbygging við Laugaveg" virðist ekki hafa verið annað en öfugmælabrandari.Á meðan aðrar borgir endurnýja sig út frá sögu sinni og hefð til að styrkja ímyndina, glatar Reykjavík hverju tækifærinu af öðru til að vera einstök og skemmtileg.Við höfum einfaldlega ekki lengur efni á meira niðurrifi. Það eru of mörg hús farin. Það skiptir ekki máli hvort að þau séu lítil, látlaus og kannski ómerkileg. Þau eru minnisvarðar. Það skiptir ekki heldur máli þó að lítið sé eftir af upprunalegu útliti húsana, eða að þau séu í slæmu ásigkomulagi. Ef þau eru rifin og fjögurrra hæða steinsteypt hótel eru byggð í staðinn, þá verður ekki aftur snúið.Höfundur er leikstjóri.
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun