Hótel Písland guðmundur andri thorsson skrifar 22. júní 2015 07:00 Þegar lög voru sett á hjúkrunarfræðinga um daginn voru B-ráðherrar settir í verkin: Sigurður Ingi, sem alltaf er sendur í fjósið, kannski af því að hann er dýralæknir, og Gunnar Bragi sem alltaf hljómar eins og dálítið höstugur verkstjóri sem vill ganga í augun á yfirmönnum sínum. Á meðan fóru A-ráðherrarnir á völlinn.Já en Icesave! Og málsvörnin? Hún fólst í því tala um Icesave – að sjálfsögðu. Gunnar Bragi ræddi um það hástöfum hvílíkt kjarkmenni Sigmundur Davíð væri, en ráðherrann var sjálfur fjarverandi meðan á rimmunni stóð. Raunar má lýsa sambandi hans og þingsins sem nokkurs konar fjarbúð, og situr hann þó í skjóli og umboði þessa sama þings. Sjálfur virðist fjarherrann þó fremur líta á sig sem nokkurs konar helgarpabba, sem kemur af og til inn í líf þingsins og gefur öllum ís, en þegar þarf að standa í verkum eins og afnámi verkfallsréttar hjá háskólamenntuðu fólki þá er fenginn til þess Landbúnaðar- og Sjávarútvegsráðherra, sennilega vegna þess að ríkisstjórnin telur að þegar öllu sé á botninn hvolft hljóti öll mál, stór og smá, fyrst og fremst að vera landbúnaðar- og sjávarútvegsmál. Nema þetta tákni að þess sé skammt að bíða að við fáum kvótasetningu á sjúklinga. Og nú, samkvæmt síðustu fréttum, hafa hundrað og fimmtíu manns sagt upp á Landspítalanum. Þó ekki væri nema bara vegna þess eftirleiks lagasetningarinnar er hún augljóslega glórulaus. Til réttlætingar lagasetningunni hafa menn – fyrir utan Icesave – veifað harðorðum viðvörunum landlæknis sem talað hefur tæpitungulaust um óþolandi ástand á Landspítalanum. Orð hans mátti hæglega skilja sem tilmæli til ríkisins um að teygja sig lengra í átt til samninga en bjóða ekki sífellt upp á sama tilboð og enda svo á því að festa það tilboð í lög. Og svona héldum við upp á hundrað ára afmæli kosningaréttar íslenskra kvenna: verkfallsréttur afnuminn hjá stéttum þar sem konur eru fjölmennar og eiga að baki langt og strangt háskólanám til að geta sinnt sínu starfi. Skilaboðin alveg skýr um hvað er mikilvægt og hvað ekki. Mér er sagt að þegar nýr lögfræðingur tekur til starfa við Landspítalann sé hann með helmingi hærra kaup en nýr læknir. Og hvað þá hjúkrunarfræðingur.„Og deilt er um hvort hótelið sjálft muni græða“ Við fengum í síðustu viku smjörþefinn af framtíðinni eins og hún verður fái Sjálfstæðisflokkurinn áfram að ráða uppbyggingu heilbrigðiskerfisins. Leynt og ljóst stefnir sá flokkur að því að auka markaðsvæðingu í heilbrigðiskerfinu, telur það eitt meginhlutverk sitt að greiða götu þeirra sem líta á sjúklinga eins og veiðistofn, þar sem sé að finna ónýtt verðmæti. Í Kastljósinu var umfjöllun um fyrirtækið Sinnum (nafnið vísar í senn til umönnunar og margföldunar) sem hefur rekið sjúkrahótel þar sem Hótel Ísland var áður til húsa en virðist vera hálfgerður píslastaður fyrir sjúklinga sem eru að jafna sig eftir aðgerðir – hótel Písland – ef marka má fjölmargar frásagnir fólks sem þar hefur þurft að dúsa. Áður var rekið á Rauðarárstíg sjúkrahótel af Rauða krossinum, og almenn ánægja með þá starfsemi, enda var þar þjónusta við sjúklinga sem Sinnum-konum finnst ekki taka því að sinna. Frægt er orðið Kastljósviðtal við Steingrím Ara Arason sem er í forsvari fyrir sjúkratryggingar, greiðanda meintrar þjónustu. Þar kom hann fram eins og fjölmiðlafulltrúi fyrirtækisins Sinnum og talaði um sjúklingana eins og hverja aðra hótelgesti og hefur staðið í látlausum deilum við Landspítalann til að verja eigendur Sinnum fyrir kröfum um sómasamlegan aðbúnað og þjónustu. Hann talaði eins og hvorki Landspítalanum né Heilbrigðiseftirlitinu kæmi það við hvernig háttað væri þjónustu við þá sjúklinga sem á hótelið fara af Landspítalanum, en eins og kunnugt er þá er það liður í niðurskurðarstefnu gagnvart Landspítalanum sem ríkt hefur frá góðæri og ráðherratíð Guðlaugs Þórs, að henda sjúklingum sem allra fyrst út eftir aðgerðir og láta þá jafna sig einhvers staðar annars staðar. Við höfum reynslu af starfsemi Grundar og Hrafnistu þar sem sjálfseignarfélög sinna þjónustu við aldrað fólk af metnaði en eins og sjúkrahótelrekstri Sinnum var lýst í Kastljósi – og hefur ekki verið borið til baka – virðast gróðasjónarmið ráða för. En það má aldrei líta á sjúklinga sem gróðalind. Veikindi mega ekki vera varningur. Sjálfsagt er að fara vel með fé og nýta peninga eins og kostur er en það á að vera í þágu þeirra sjúku og í almannahag en ekki til að skapa ríku fólki meiri arð. Hótelrekstur Sinnum virðist miðast við að græða á erlendum ferðamönnum: fyrst er mánuðum saman verið að gera klárt fyrir túristana með tilheyrandi hávaða; svo þegar túristatíminn rennur upp virðist sjúklingunum hreinlega hent út til að rýma fyrir túristum. Það er ein helsta lygi okkar tíma að gróðasjónarmið eigi alltaf við alls staðar í mannlegu félagi. Og fæst okkar vilja halda áfram á þeirri braut að markaðsvæða umönnunarstörf. Það er ónotaleg tilhugsun að eiga í vændum að láta sinna sér af fyrirtæki sem lítur á það sem hlutverk sitt að skapa arð fyrir hluthafa sína úr veikindum okkar og kröm. En eigi ekki að halda áfram á þessari braut þurfum við að hætta að leiða til valda stjórnmálaöfl sem vilja greiða götu þess háttar fyrirtækja, hvort sem sú fyrirgreiðsla felst í niðurbroti opinberrar þjónustu eða fjáraustri til vildarvina. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Andri Thorsson Skoðanir Mest lesið Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Verklausi milljónakennarinn Þórunn Sveinbjarnardóttir Skoðun Ólögleg meðvirkni lækna Teitur Ari Theodórsson Skoðun Skoðun Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson skrifar Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist skrifar Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Kyrrstöðuna verður að rjúfa! Lausn fyrir verðandi innviðaráðherra Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun Íslenskan og menningararfurinn Sólveig Dagmar Þórisdóttir skrifar Skoðun Mannúðlegri úrræði Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Læknar á landsbyggðinni Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Íslensk verðtrygging á mannamáli! Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar Skoðun Varðhundar kerfisins Lára Herborg Ólafsdóttir skrifar Skoðun Mótum stefnu um iðn- og tæknimenntun á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Sjá meira
Þegar lög voru sett á hjúkrunarfræðinga um daginn voru B-ráðherrar settir í verkin: Sigurður Ingi, sem alltaf er sendur í fjósið, kannski af því að hann er dýralæknir, og Gunnar Bragi sem alltaf hljómar eins og dálítið höstugur verkstjóri sem vill ganga í augun á yfirmönnum sínum. Á meðan fóru A-ráðherrarnir á völlinn.Já en Icesave! Og málsvörnin? Hún fólst í því tala um Icesave – að sjálfsögðu. Gunnar Bragi ræddi um það hástöfum hvílíkt kjarkmenni Sigmundur Davíð væri, en ráðherrann var sjálfur fjarverandi meðan á rimmunni stóð. Raunar má lýsa sambandi hans og þingsins sem nokkurs konar fjarbúð, og situr hann þó í skjóli og umboði þessa sama þings. Sjálfur virðist fjarherrann þó fremur líta á sig sem nokkurs konar helgarpabba, sem kemur af og til inn í líf þingsins og gefur öllum ís, en þegar þarf að standa í verkum eins og afnámi verkfallsréttar hjá háskólamenntuðu fólki þá er fenginn til þess Landbúnaðar- og Sjávarútvegsráðherra, sennilega vegna þess að ríkisstjórnin telur að þegar öllu sé á botninn hvolft hljóti öll mál, stór og smá, fyrst og fremst að vera landbúnaðar- og sjávarútvegsmál. Nema þetta tákni að þess sé skammt að bíða að við fáum kvótasetningu á sjúklinga. Og nú, samkvæmt síðustu fréttum, hafa hundrað og fimmtíu manns sagt upp á Landspítalanum. Þó ekki væri nema bara vegna þess eftirleiks lagasetningarinnar er hún augljóslega glórulaus. Til réttlætingar lagasetningunni hafa menn – fyrir utan Icesave – veifað harðorðum viðvörunum landlæknis sem talað hefur tæpitungulaust um óþolandi ástand á Landspítalanum. Orð hans mátti hæglega skilja sem tilmæli til ríkisins um að teygja sig lengra í átt til samninga en bjóða ekki sífellt upp á sama tilboð og enda svo á því að festa það tilboð í lög. Og svona héldum við upp á hundrað ára afmæli kosningaréttar íslenskra kvenna: verkfallsréttur afnuminn hjá stéttum þar sem konur eru fjölmennar og eiga að baki langt og strangt háskólanám til að geta sinnt sínu starfi. Skilaboðin alveg skýr um hvað er mikilvægt og hvað ekki. Mér er sagt að þegar nýr lögfræðingur tekur til starfa við Landspítalann sé hann með helmingi hærra kaup en nýr læknir. Og hvað þá hjúkrunarfræðingur.„Og deilt er um hvort hótelið sjálft muni græða“ Við fengum í síðustu viku smjörþefinn af framtíðinni eins og hún verður fái Sjálfstæðisflokkurinn áfram að ráða uppbyggingu heilbrigðiskerfisins. Leynt og ljóst stefnir sá flokkur að því að auka markaðsvæðingu í heilbrigðiskerfinu, telur það eitt meginhlutverk sitt að greiða götu þeirra sem líta á sjúklinga eins og veiðistofn, þar sem sé að finna ónýtt verðmæti. Í Kastljósinu var umfjöllun um fyrirtækið Sinnum (nafnið vísar í senn til umönnunar og margföldunar) sem hefur rekið sjúkrahótel þar sem Hótel Ísland var áður til húsa en virðist vera hálfgerður píslastaður fyrir sjúklinga sem eru að jafna sig eftir aðgerðir – hótel Písland – ef marka má fjölmargar frásagnir fólks sem þar hefur þurft að dúsa. Áður var rekið á Rauðarárstíg sjúkrahótel af Rauða krossinum, og almenn ánægja með þá starfsemi, enda var þar þjónusta við sjúklinga sem Sinnum-konum finnst ekki taka því að sinna. Frægt er orðið Kastljósviðtal við Steingrím Ara Arason sem er í forsvari fyrir sjúkratryggingar, greiðanda meintrar þjónustu. Þar kom hann fram eins og fjölmiðlafulltrúi fyrirtækisins Sinnum og talaði um sjúklingana eins og hverja aðra hótelgesti og hefur staðið í látlausum deilum við Landspítalann til að verja eigendur Sinnum fyrir kröfum um sómasamlegan aðbúnað og þjónustu. Hann talaði eins og hvorki Landspítalanum né Heilbrigðiseftirlitinu kæmi það við hvernig háttað væri þjónustu við þá sjúklinga sem á hótelið fara af Landspítalanum, en eins og kunnugt er þá er það liður í niðurskurðarstefnu gagnvart Landspítalanum sem ríkt hefur frá góðæri og ráðherratíð Guðlaugs Þórs, að henda sjúklingum sem allra fyrst út eftir aðgerðir og láta þá jafna sig einhvers staðar annars staðar. Við höfum reynslu af starfsemi Grundar og Hrafnistu þar sem sjálfseignarfélög sinna þjónustu við aldrað fólk af metnaði en eins og sjúkrahótelrekstri Sinnum var lýst í Kastljósi – og hefur ekki verið borið til baka – virðast gróðasjónarmið ráða för. En það má aldrei líta á sjúklinga sem gróðalind. Veikindi mega ekki vera varningur. Sjálfsagt er að fara vel með fé og nýta peninga eins og kostur er en það á að vera í þágu þeirra sjúku og í almannahag en ekki til að skapa ríku fólki meiri arð. Hótelrekstur Sinnum virðist miðast við að græða á erlendum ferðamönnum: fyrst er mánuðum saman verið að gera klárt fyrir túristana með tilheyrandi hávaða; svo þegar túristatíminn rennur upp virðist sjúklingunum hreinlega hent út til að rýma fyrir túristum. Það er ein helsta lygi okkar tíma að gróðasjónarmið eigi alltaf við alls staðar í mannlegu félagi. Og fæst okkar vilja halda áfram á þeirri braut að markaðsvæða umönnunarstörf. Það er ónotaleg tilhugsun að eiga í vændum að láta sinna sér af fyrirtæki sem lítur á það sem hlutverk sitt að skapa arð fyrir hluthafa sína úr veikindum okkar og kröm. En eigi ekki að halda áfram á þessari braut þurfum við að hætta að leiða til valda stjórnmálaöfl sem vilja greiða götu þess háttar fyrirtækja, hvort sem sú fyrirgreiðsla felst í niðurbroti opinberrar þjónustu eða fjáraustri til vildarvina.
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar