Svo mælti Esther Vilar um kúgaða karla Arnar Sverrisson skrifar 8. október 2019 09:04 Esther Vilar fæddist árið 1935 þýskættuðu foreldri í borg hinna góðu vinda (Buenos Aires) í Argentínu. Hún nam læknisfræði í fæðingarborg sinni, en hélt síðan til Þýskalands, þar sem hún bætti við sig námi í sálfræði og félagsfræði. Esther hefur haft ýmsan starfa með höndum auk læknisstarfa. Árið 1971 skrifaði hún bókina um tamda eða skilyrta karlinn, „Der dressierte Mann.“ Ári síðar kom út í Bandaríkjum Norður-Ameríku aukin og endurbætt útgáfa undir nafninu, „The Manipulated Man.“ Þá útgáfu er stuðst við hér. Bókin olli ógnarlegu fjaðrafoki. Höfundur uppskar hatursfull viðbrögð kvenfrelsara, m..a. líflátshótanir. Um síðir sá Esther sig tilneydda að flýja land.Verkið tileinkar Esther konum og körlum, sem boðskapur bókarinnar á ekki við um. Fyrirvinnuhlutverið er karlmanni í blóð borið. „Karlmaður er mannvera, sem vinnur.“ Sem vinnandi mannverur eru þeir þekkilegir. „Karlar eru fagrir, ólíkt því sem á við um konur, vegna þess að ólíkt konum eru þeir hugsandi mannverur.“ En karlar sjá ekki eigin fegurð og enginn bendir þeim á hana. Það er miður. Hin hugsandi mannvera lýsir sér þekkingarþrá, ályktunargáfu, sköpunarmætti og næmi. En „[g]æti svo verið, að styrkur, greind og ímyndunarafl séu ekki forsendur valda, heldur fremur hæfni til þrældóms? Gæti svo verið, að veröldinni sé ekki stýrt af sérfræðingum, heldur af verum, sem eru í sjálfu sér eru til einskis nýtar – konum? Og sé málum þannig háttað, má velta vöngum yfir því, með hvaða hætti konum tekst að blekkja karla til að trúa ... [þeirri firru], að þeir séu herrar veraldarinnar, en ekki blekkt og niðurlægð fórnarlömb.“ Því „[þ]að mætti [með réttu ] ætla, að karlinn, búinn margháttuðum hæfileikum sínum, hefði kjörið atgervi til að lifa bæði fullnægjandi og frjálsu lífi, hvort tveggja í líkamlegum og andlegum skilningi. Þess í stað velur hann að gerast þræll, [sem] framreiðir á silfurfati hinar mörgu uppgötvanir sínar og allra handa þjónustu, í þágu þeirra, sem sjálfar eru ófærar um að skapa – til ráðstöfunar „mannkyni“ – sem er eigið samheiti karla yfir konur og börn þeirra.“ Innræting þrælslundar átti sér snemma stað í lífi karlsins: „Gripinn óöryggi við þá tilhugsun að búa við frjálsan vilja, bregst honum kjarkur. Hann „leitar nýs guðlegs yfirvalds sem kemur í stað móðurinnar, yfirvalds æskunnar. Þegar staðgengill [ný kona, eiginkona] er fundinn, gerist hann auvirðilegur þræll hennar. ... Kúgunina nefna þeir [karlar] ást.“ Þörf karlsins fyrir konukropp og nándar við konu yfirleitt, er afdrifarík. Ein grundvallarþurfta hans til frambúðar er nefnilega slík nálægð. Hún er mikilvæg forsenda skilyrðingar karlsins; hugsanagangs og breytni. Önnur þýðingarmikil forsenda er innræting þeirra gilda, sem ríkja í heimi móðurinnar og samfélaginu að öðru leyti. „[K]arlar hafa vanist „kvenlægu“ orðfæri frá unga aldri og finna enga löngun hjá sér til að grafa undan því.“ Í uppeldislegum tilgangi er drengnum/karlinum klappað á kollinn, þegar hann sýnir af sér þóknanlega hegðun: „Þegar best lætur eru karlar lofaðir fyrir staðfestu sína, hugrekki og áreiðanleika – eiginleika, sem konum koma vel.“ Í hnappheldunni dýrkar karlinn eiginkonu sína rétt eins og fyrstu gyðjuna í lífi sínu. Þar finnur hann til gamalkunnugs öryggis. Karlinn hefur á eiginkonunni ofurtrú og sé hún vansæl, leggur hann sig fram um að gera hana sæla. Skorti hana réttindi, veður hann eld og reyk til að bæta úr: „Karlar dá konur sínar og vilja, að þær séu gyðjur (fjarrænar, heillandi og lithverfar, þ.e. kvenlegar).“ ... „Hann [karlinn] elskar konu sína einlægt og hamingja hennar er honum mikilvægara en allt annað í veröldinni.“ ... „Hann býður hana velkomna á síðustu vígvelli sína og kastar þannig fyrir róða heilögum hefðum. [Hann] hvetur hana til að nýta kosningarétt sinn í þeirri von, að hún muni breyta þeim stjórnarháttum, sem hann hefur lagt sig í líma við að móta samkvæmt óskum hennar. Hann kann jafnvel að ala þá von í brjósti, að hún muni taka á sig rögg og skapa frið í heiminum – þar eð hann er haldinn þeirri trú, að konur geisli friðarást.“ Þrátt fyrir afrek sín á flestum sviðum lífsins, þeirri viðleitni að gleðja, styðja og hlífa konum sínum og stuðla að hamingju þeirra, hlýtur hann einatt skít og skömm fyrir. „[S]taðreyndin er sú, að í raun eru nær allar uppfinningar og uppgötvanir í sögunni afrek karla, ekki aðeins á sviði raftækni, loftaflsfræði, kvenlækninga, stýrifræði, skammtafræði [eðlisfræði), vökvaaflsfræði og þróunarkenningar, því karlar hafa aukin heldur mótað grundvallasetningar barnasálfræði og næringarfræði hvítvoðunga, að viðbættri [þekkingu] á gerilsneyðingu og öðrum aðferðum við geymslu matvæla. Jafnvel nýjungar í tísku kvenna ... hafa hefðbundið verið vettvangur karla.“ Og því má heldur ekki gleyma, að karlar uppgötvuðu allra handa getnaðarvarnir til að koma í veg fyrir óæskilegar þunganir. Rétt eins og í grárri forneskju berjast karlar um hylli kvenna, þ.e. að eignast konu, og eiga svo oft og tíðum í illdeilum og samkeppni við aðra karla um að veita þeim og börnum þeirra farborða. Vinnuvettvangur karla er miskunnarlaus. „Í raun er það svo, að karlinn lifir í stöðugri, fjandsamlegri samkeppni við aðra karla.“ ... „[S]érhverja stund í lífi sínu er hann sem tannhjól í gríðarlegu og miskunnarlausu gangverki að telja – gangverki, sem í eðli sínu útpínir hann til fulls, þar til hann geispar golunni.“ Snemma verður karlinn að standa sig í stykkinu til að hljóta náð fyrir augum konu og samfélags. Sérhver hálfþrítugur karlmaður, sem ekki hefur náð fótfestu í virðingarstiganum er í flestu tilliti talinn vonlaust tilvik. „Þegar hér er komið sögu eru allir hæfileikar hans komnir í ljós og barist er uppá líf og dauða. ... Þó er karlinn einungis eitt tannhjól í ógnarlegri viðskiptavél, þar sem hann er sjálfur nýttur við hvern snúning.“ ... “Hafi hann hlotið uppeldi til heiðurs og stolts, býður hver og einn vinnudagur upp á látlausa niðurlægingu.“ Konan „ lítur á hann [karlinn] eins og væri hann vél – vél til framleiðslu varnings.“ ... „Gjörvallt líf þeirra [karlmanna] er í sjálfu sér ekkert annað en runur skilyrtra viðbragða, dýrslegar athafnir, hver á fætur annarri.“ ... „Flestir fullorðinna karla lifa í eilífu helvíti.“ ... „Þar sitja þeir fastir í eigin gildru.“ Konan er áhorfandi þessa harmleiks. „En konan, sem er meginorsök þess, að slíkir hildarleikir eigi sér stað, stendur sem áhorfandi á hliðarlínunni og fylgist með. Lífið á vinnustaði hennar einkennist af daðri, dufli og stefnumótum, stríðni og glensi, þar sem eiginleg, einstaka „handtök“ í starfi eru til að sýna sig – venjulega er um að ræða starf, sem hún ber enga ábyrgð á.“ Karlinn er dæmdur til hlutverks vinnudýrs. „Mikilvægi karla felst eingöngu í hlutverki hans sem skaffara.“ Bregðist honum bogalistin „glatar hann öllu – eiginkonu, fjölskyldu, heimili, tilgangi lífsins eins og leggur sig – öllu því, sem í raun veitti honum öryggi.“ Á erfiðum stundum getur nútímakarlinn fyllst efasemdum í garð kvenna eins og forfeðurnir. Í samfélögum fyrri tíma sáust nefnilega teikn um, að karlinn bæri ákveðinn beyg í brjósti gagnvart kynlöngun konunnar. Það læddist að þeim sá grunur, að þeir væru leiksoppar. Þetta endurspeglast í verkum seinni tíma heimspekinga og rithöfunda af karlkyni eins og þýsku heimspekinganna, Friedrich Nietzsche (1844-1900), og Arthur Schopenhauer (1788-1860), og sænska skáldsins, August Strindberg (1849-1912). Aukin heldur hefur uppgötvun karla á inntökugetnaðarvörnum „rúið [þá] þeirri einustu sigurvímu, sem þeir fundu í kynþrælkun sinni.“ ... „Konan tók nú fulla stjórn. Fjöldi afkvæma stjórnast að hennar eigin geðþótta. Hún getur meira að segja valið föður þeirra (ríkan, ef færi gefst).“ Ætli konur séu ekki allar, þar sem þær eru séðar, jafnvel hin fagra kona, sem oft á huga karlsins allan?: „Þar sem konan hefur beitt sjálfslítilsvirðingu sinni í því skyni að skilyrða karlinn, kemur honum ekki á óvart, að hún skuli [einnig] beita slægð eins veikburða og ósjálfstæð og hún er. Þetta er einasta aðferðin, sem hún notar í þeirri von að geta hamið hinn öfluga risa, helteknum af kynlífi, þetta ógæfusama og brjóstumkennanlega „dýr“. Og til að auka óöryggi og vanmetakennd karlsins enn frekar, tjá konur sig hreinskilningslega um, hvernig slægðin sé þeim til framdráttar við tamningu karla sinna. Körlum er núinn eigin aumingjaskapur um nasir. En innrætt blinda karlsins virðist engu að síður algjör. Völd kvenna standa óhögguð og aukin. „Nú þegar hafa konur fullkomið sálrænt vald yfir körlum. Það líður ekki á löngu, þar til þær hafa efnahagsleg völd einnig. Karlar virðast sneyddir innsæi í þessa stöðu mála og leita enn að hamingjunni í kúgun sjálfra sín.“ ... Hvers vegna eru karlar svo bangnir við að horfast í augu við sannleikann?“ Stórt er spurt, fátt um einhít svör og verð hnappheldunnar er hátt. En „[þ]rá hans [karlsins] til að lifa í kúgun, kynni að búa í kyneðli hans.“ ... „En þar eð karlinn þarfnast fullnægingar kynhvatar sinnar og þar sem hann vill eiga einkarétt á einni tiltekinni skeið, hefur verðið stigið til hæstu hæða.“ Og jafnvel kynni svo að vera, að karlinn finni til ánægju í sjálfspíningareymd sinni. Karlar „ættu að sýna afbrýði sökum valda kvenna. En það gera þeir vitaskuld aldrei, því þeir njóta vegsemdar valdaleysisins.“ ... Karlinn lifir „samkvæmt grundvallarreglunni um ánægju í ófrelsi. Dómur til ævarandi frelsis eru örlög grimmari en ævarandi þrældómur.“ Esther leggur að körlum að minnast þess, þegar þeir tvístíga í óöryggi og angist í samskiptum við konur, að konur skorti „ tilfinningalega getu. Sú staðreynd, að konur neyta sérhvers tækifæris til að bæla niður tilfinningar karla, er áreiðanleg vísbending um það. Þrátt fyrir þetta tekst þeim að upphugsa goðsögnina um „kvenlæga“ dýpt tilfinninga sinna og viðkvæmni.“ ... „[Þ]ar sem tilfinningar hennar [konunnar] eru iðulega uppgerð og aldrei eiginlegar, megnar hún að hugsa skýrt.“ ... „Hún verður að sannfæra hann [karlinn] um, að í ljósi „kveneðlisins“ sé hún ójafnvægiskenndari, órökréttari [og] miklu tilfinningaríkari. Aðeins með slíkri blekkingu tekst henni að villa á sér heimildir.“ ... „Hvílíkur ávinningur væri það ekki karlinum, ef hann gerði sér grein fyrir skýrum hugsunum í kolli konunnar, þegar tárin flóa henni af hvarmi.“ Jafnframt minnir Esther karla á, að þeir fylgi í raun og sann siðareglum kvenna: „[K]konur hafa samið tilteknar siðareglur, sem [í daglegu tali] eru nefndar góðir mannasiðir. Í grundvallaratriðum er reglan sú, að karl með virðingu fyrir sjálfum sér verður, hvenær sem er, að koma fram við konu sem drottning væri. ... Kaldranalegasta blæbrigði góðra mannasiða er hlutverkið sem verndari, sem karlinn er þvingaður til að taka að sér.“ Esther sendir körlum að lokum hvatningu: Karlar ættu að einhenda sér í að lifa sjálfir „[í] stað þess að grufla yfir hinni „dularfullu“ sál konunnar. [Hún sé] dularfull eingöngu, vegna þess að hún sé tóm...,“ dulúð kvensálarinnar sé orðum aukin.Höfundur er ellilífeyrisþegi. Þýðingar eru hans. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Arnar Sverrisson Mest lesið „Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun 27-faldur hagnaður!? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun Laumu risinn í landsframleiðslunni Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Er barnið sjúkt í sykur? Elísabet Konráðsdóttir,Margrét Sigmundsdóttir Skoðun Skúffuskýrslan sem lifði af Linda Heiðarsdóttir Skoðun Breytum þessari sérhagsmunagæslu Aðalsteinn Leifsson Skoðun Bleiki fíllinn í herberginu Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Stúlkur eiga undir högg að sækja í nauðgunarmálum Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Hæstvirtur dómsmálaráðherra, við ætlumst til meira af þér Matthías Kormáksson Skoðun Skoðun Skoðun Uppbyggileg réttvísi (e. Restorative Justice) Kristín Skjaldardóttir,Þóra Sigríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Þúsundir á vergangi - Upplýsa verður ranglætið Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Flokkur fólksins á meðal fólks Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar Skoðun Er sjávarútvegurinn bara aukaleikari? Kristófer Máni Sigursveinsson skrifar Skoðun Hæstvirtur dómsmálaráðherra, við ætlumst til meira af þér Matthías Kormáksson skrifar Skoðun Kennarar – sanngjörn laun? Ólöf P. Úlfarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfsvígstíðni - Gerum betur Þórarinn Guðni Helgason skrifar Skoðun Kæru kennarar Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Sjálfbærni á dagskrá, takk! Hafdís Hanna Ægisdóttir,Eva Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kynslóðasáttmálann má ekki rjúfa Finnbjörn A. Hermannsson,Eyjólfur Árni Rafnsson skrifar Skoðun „Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir skrifar Skoðun Fyrirhyggjan tryggir lágt og stöðugt verð Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Gerum betur – breytum þessu Arnar Páll Guðmundsson skrifar Skoðun Það eiga allir séns Steinunn Ósk Kolbeinsdóttir skrifar Skoðun Andleg þrautseigja: Að vaxa í gegnum áskoranir Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Bleiki fíllinn í herberginu Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Ungt fólk, hvatningar til að nýta kosningarétt sinn og að mynda sér eigin skoðun Elmar Ægir Eysteinsson skrifar Skoðun Breytum þessari sérhagsmunagæslu Aðalsteinn Leifsson skrifar Skoðun Laumu risinn í landsframleiðslunni Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Sagnaarfur Biblíunnar – Sköpun og paradísarmissir Dr. Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Hver er stefna Viðreisnar í heilbrigðismálum og hvernig virkar hún í praksis? Sigurrós Huldudóttir skrifar Skoðun Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir skrifar Skoðun Plan í heilbrigðis- og öldrunarmálum - þjóðarátak í umönnun eldra fólks Árni Rúnar Þorvaldsson skrifar Skoðun Samfylkingin er með plan um að lögfesta leikskólastigið Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Skúffuskýrslan sem lifði af Linda Heiðarsdóttir skrifar Skoðun Er barnið sjúkt í sykur? Elísabet Konráðsdóttir,Margrét Sigmundsdóttir skrifar Skoðun Ákall um jákvæða hvata til grænna fjárfestinga Kristín Þöll Skagfjörð skrifar Skoðun Fatlað fólk á betra skilið Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun 27-faldur hagnaður!? Ásthildur Lóa Þórsdóttir skrifar Skoðun Börnin okkar Halla Karen Kristjánsdóttir,Anna Sigríður Guðnadóttir,Valdimar Birgisson skrifar Sjá meira
Esther Vilar fæddist árið 1935 þýskættuðu foreldri í borg hinna góðu vinda (Buenos Aires) í Argentínu. Hún nam læknisfræði í fæðingarborg sinni, en hélt síðan til Þýskalands, þar sem hún bætti við sig námi í sálfræði og félagsfræði. Esther hefur haft ýmsan starfa með höndum auk læknisstarfa. Árið 1971 skrifaði hún bókina um tamda eða skilyrta karlinn, „Der dressierte Mann.“ Ári síðar kom út í Bandaríkjum Norður-Ameríku aukin og endurbætt útgáfa undir nafninu, „The Manipulated Man.“ Þá útgáfu er stuðst við hér. Bókin olli ógnarlegu fjaðrafoki. Höfundur uppskar hatursfull viðbrögð kvenfrelsara, m..a. líflátshótanir. Um síðir sá Esther sig tilneydda að flýja land.Verkið tileinkar Esther konum og körlum, sem boðskapur bókarinnar á ekki við um. Fyrirvinnuhlutverið er karlmanni í blóð borið. „Karlmaður er mannvera, sem vinnur.“ Sem vinnandi mannverur eru þeir þekkilegir. „Karlar eru fagrir, ólíkt því sem á við um konur, vegna þess að ólíkt konum eru þeir hugsandi mannverur.“ En karlar sjá ekki eigin fegurð og enginn bendir þeim á hana. Það er miður. Hin hugsandi mannvera lýsir sér þekkingarþrá, ályktunargáfu, sköpunarmætti og næmi. En „[g]æti svo verið, að styrkur, greind og ímyndunarafl séu ekki forsendur valda, heldur fremur hæfni til þrældóms? Gæti svo verið, að veröldinni sé ekki stýrt af sérfræðingum, heldur af verum, sem eru í sjálfu sér eru til einskis nýtar – konum? Og sé málum þannig háttað, má velta vöngum yfir því, með hvaða hætti konum tekst að blekkja karla til að trúa ... [þeirri firru], að þeir séu herrar veraldarinnar, en ekki blekkt og niðurlægð fórnarlömb.“ Því „[þ]að mætti [með réttu ] ætla, að karlinn, búinn margháttuðum hæfileikum sínum, hefði kjörið atgervi til að lifa bæði fullnægjandi og frjálsu lífi, hvort tveggja í líkamlegum og andlegum skilningi. Þess í stað velur hann að gerast þræll, [sem] framreiðir á silfurfati hinar mörgu uppgötvanir sínar og allra handa þjónustu, í þágu þeirra, sem sjálfar eru ófærar um að skapa – til ráðstöfunar „mannkyni“ – sem er eigið samheiti karla yfir konur og börn þeirra.“ Innræting þrælslundar átti sér snemma stað í lífi karlsins: „Gripinn óöryggi við þá tilhugsun að búa við frjálsan vilja, bregst honum kjarkur. Hann „leitar nýs guðlegs yfirvalds sem kemur í stað móðurinnar, yfirvalds æskunnar. Þegar staðgengill [ný kona, eiginkona] er fundinn, gerist hann auvirðilegur þræll hennar. ... Kúgunina nefna þeir [karlar] ást.“ Þörf karlsins fyrir konukropp og nándar við konu yfirleitt, er afdrifarík. Ein grundvallarþurfta hans til frambúðar er nefnilega slík nálægð. Hún er mikilvæg forsenda skilyrðingar karlsins; hugsanagangs og breytni. Önnur þýðingarmikil forsenda er innræting þeirra gilda, sem ríkja í heimi móðurinnar og samfélaginu að öðru leyti. „[K]arlar hafa vanist „kvenlægu“ orðfæri frá unga aldri og finna enga löngun hjá sér til að grafa undan því.“ Í uppeldislegum tilgangi er drengnum/karlinum klappað á kollinn, þegar hann sýnir af sér þóknanlega hegðun: „Þegar best lætur eru karlar lofaðir fyrir staðfestu sína, hugrekki og áreiðanleika – eiginleika, sem konum koma vel.“ Í hnappheldunni dýrkar karlinn eiginkonu sína rétt eins og fyrstu gyðjuna í lífi sínu. Þar finnur hann til gamalkunnugs öryggis. Karlinn hefur á eiginkonunni ofurtrú og sé hún vansæl, leggur hann sig fram um að gera hana sæla. Skorti hana réttindi, veður hann eld og reyk til að bæta úr: „Karlar dá konur sínar og vilja, að þær séu gyðjur (fjarrænar, heillandi og lithverfar, þ.e. kvenlegar).“ ... „Hann [karlinn] elskar konu sína einlægt og hamingja hennar er honum mikilvægara en allt annað í veröldinni.“ ... „Hann býður hana velkomna á síðustu vígvelli sína og kastar þannig fyrir róða heilögum hefðum. [Hann] hvetur hana til að nýta kosningarétt sinn í þeirri von, að hún muni breyta þeim stjórnarháttum, sem hann hefur lagt sig í líma við að móta samkvæmt óskum hennar. Hann kann jafnvel að ala þá von í brjósti, að hún muni taka á sig rögg og skapa frið í heiminum – þar eð hann er haldinn þeirri trú, að konur geisli friðarást.“ Þrátt fyrir afrek sín á flestum sviðum lífsins, þeirri viðleitni að gleðja, styðja og hlífa konum sínum og stuðla að hamingju þeirra, hlýtur hann einatt skít og skömm fyrir. „[S]taðreyndin er sú, að í raun eru nær allar uppfinningar og uppgötvanir í sögunni afrek karla, ekki aðeins á sviði raftækni, loftaflsfræði, kvenlækninga, stýrifræði, skammtafræði [eðlisfræði), vökvaaflsfræði og þróunarkenningar, því karlar hafa aukin heldur mótað grundvallasetningar barnasálfræði og næringarfræði hvítvoðunga, að viðbættri [þekkingu] á gerilsneyðingu og öðrum aðferðum við geymslu matvæla. Jafnvel nýjungar í tísku kvenna ... hafa hefðbundið verið vettvangur karla.“ Og því má heldur ekki gleyma, að karlar uppgötvuðu allra handa getnaðarvarnir til að koma í veg fyrir óæskilegar þunganir. Rétt eins og í grárri forneskju berjast karlar um hylli kvenna, þ.e. að eignast konu, og eiga svo oft og tíðum í illdeilum og samkeppni við aðra karla um að veita þeim og börnum þeirra farborða. Vinnuvettvangur karla er miskunnarlaus. „Í raun er það svo, að karlinn lifir í stöðugri, fjandsamlegri samkeppni við aðra karla.“ ... „[S]érhverja stund í lífi sínu er hann sem tannhjól í gríðarlegu og miskunnarlausu gangverki að telja – gangverki, sem í eðli sínu útpínir hann til fulls, þar til hann geispar golunni.“ Snemma verður karlinn að standa sig í stykkinu til að hljóta náð fyrir augum konu og samfélags. Sérhver hálfþrítugur karlmaður, sem ekki hefur náð fótfestu í virðingarstiganum er í flestu tilliti talinn vonlaust tilvik. „Þegar hér er komið sögu eru allir hæfileikar hans komnir í ljós og barist er uppá líf og dauða. ... Þó er karlinn einungis eitt tannhjól í ógnarlegri viðskiptavél, þar sem hann er sjálfur nýttur við hvern snúning.“ ... “Hafi hann hlotið uppeldi til heiðurs og stolts, býður hver og einn vinnudagur upp á látlausa niðurlægingu.“ Konan „ lítur á hann [karlinn] eins og væri hann vél – vél til framleiðslu varnings.“ ... „Gjörvallt líf þeirra [karlmanna] er í sjálfu sér ekkert annað en runur skilyrtra viðbragða, dýrslegar athafnir, hver á fætur annarri.“ ... „Flestir fullorðinna karla lifa í eilífu helvíti.“ ... „Þar sitja þeir fastir í eigin gildru.“ Konan er áhorfandi þessa harmleiks. „En konan, sem er meginorsök þess, að slíkir hildarleikir eigi sér stað, stendur sem áhorfandi á hliðarlínunni og fylgist með. Lífið á vinnustaði hennar einkennist af daðri, dufli og stefnumótum, stríðni og glensi, þar sem eiginleg, einstaka „handtök“ í starfi eru til að sýna sig – venjulega er um að ræða starf, sem hún ber enga ábyrgð á.“ Karlinn er dæmdur til hlutverks vinnudýrs. „Mikilvægi karla felst eingöngu í hlutverki hans sem skaffara.“ Bregðist honum bogalistin „glatar hann öllu – eiginkonu, fjölskyldu, heimili, tilgangi lífsins eins og leggur sig – öllu því, sem í raun veitti honum öryggi.“ Á erfiðum stundum getur nútímakarlinn fyllst efasemdum í garð kvenna eins og forfeðurnir. Í samfélögum fyrri tíma sáust nefnilega teikn um, að karlinn bæri ákveðinn beyg í brjósti gagnvart kynlöngun konunnar. Það læddist að þeim sá grunur, að þeir væru leiksoppar. Þetta endurspeglast í verkum seinni tíma heimspekinga og rithöfunda af karlkyni eins og þýsku heimspekinganna, Friedrich Nietzsche (1844-1900), og Arthur Schopenhauer (1788-1860), og sænska skáldsins, August Strindberg (1849-1912). Aukin heldur hefur uppgötvun karla á inntökugetnaðarvörnum „rúið [þá] þeirri einustu sigurvímu, sem þeir fundu í kynþrælkun sinni.“ ... „Konan tók nú fulla stjórn. Fjöldi afkvæma stjórnast að hennar eigin geðþótta. Hún getur meira að segja valið föður þeirra (ríkan, ef færi gefst).“ Ætli konur séu ekki allar, þar sem þær eru séðar, jafnvel hin fagra kona, sem oft á huga karlsins allan?: „Þar sem konan hefur beitt sjálfslítilsvirðingu sinni í því skyni að skilyrða karlinn, kemur honum ekki á óvart, að hún skuli [einnig] beita slægð eins veikburða og ósjálfstæð og hún er. Þetta er einasta aðferðin, sem hún notar í þeirri von að geta hamið hinn öfluga risa, helteknum af kynlífi, þetta ógæfusama og brjóstumkennanlega „dýr“. Og til að auka óöryggi og vanmetakennd karlsins enn frekar, tjá konur sig hreinskilningslega um, hvernig slægðin sé þeim til framdráttar við tamningu karla sinna. Körlum er núinn eigin aumingjaskapur um nasir. En innrætt blinda karlsins virðist engu að síður algjör. Völd kvenna standa óhögguð og aukin. „Nú þegar hafa konur fullkomið sálrænt vald yfir körlum. Það líður ekki á löngu, þar til þær hafa efnahagsleg völd einnig. Karlar virðast sneyddir innsæi í þessa stöðu mála og leita enn að hamingjunni í kúgun sjálfra sín.“ ... Hvers vegna eru karlar svo bangnir við að horfast í augu við sannleikann?“ Stórt er spurt, fátt um einhít svör og verð hnappheldunnar er hátt. En „[þ]rá hans [karlsins] til að lifa í kúgun, kynni að búa í kyneðli hans.“ ... „En þar eð karlinn þarfnast fullnægingar kynhvatar sinnar og þar sem hann vill eiga einkarétt á einni tiltekinni skeið, hefur verðið stigið til hæstu hæða.“ Og jafnvel kynni svo að vera, að karlinn finni til ánægju í sjálfspíningareymd sinni. Karlar „ættu að sýna afbrýði sökum valda kvenna. En það gera þeir vitaskuld aldrei, því þeir njóta vegsemdar valdaleysisins.“ ... Karlinn lifir „samkvæmt grundvallarreglunni um ánægju í ófrelsi. Dómur til ævarandi frelsis eru örlög grimmari en ævarandi þrældómur.“ Esther leggur að körlum að minnast þess, þegar þeir tvístíga í óöryggi og angist í samskiptum við konur, að konur skorti „ tilfinningalega getu. Sú staðreynd, að konur neyta sérhvers tækifæris til að bæla niður tilfinningar karla, er áreiðanleg vísbending um það. Þrátt fyrir þetta tekst þeim að upphugsa goðsögnina um „kvenlæga“ dýpt tilfinninga sinna og viðkvæmni.“ ... „[Þ]ar sem tilfinningar hennar [konunnar] eru iðulega uppgerð og aldrei eiginlegar, megnar hún að hugsa skýrt.“ ... „Hún verður að sannfæra hann [karlinn] um, að í ljósi „kveneðlisins“ sé hún ójafnvægiskenndari, órökréttari [og] miklu tilfinningaríkari. Aðeins með slíkri blekkingu tekst henni að villa á sér heimildir.“ ... „Hvílíkur ávinningur væri það ekki karlinum, ef hann gerði sér grein fyrir skýrum hugsunum í kolli konunnar, þegar tárin flóa henni af hvarmi.“ Jafnframt minnir Esther karla á, að þeir fylgi í raun og sann siðareglum kvenna: „[K]konur hafa samið tilteknar siðareglur, sem [í daglegu tali] eru nefndar góðir mannasiðir. Í grundvallaratriðum er reglan sú, að karl með virðingu fyrir sjálfum sér verður, hvenær sem er, að koma fram við konu sem drottning væri. ... Kaldranalegasta blæbrigði góðra mannasiða er hlutverkið sem verndari, sem karlinn er þvingaður til að taka að sér.“ Esther sendir körlum að lokum hvatningu: Karlar ættu að einhenda sér í að lifa sjálfir „[í] stað þess að grufla yfir hinni „dularfullu“ sál konunnar. [Hún sé] dularfull eingöngu, vegna þess að hún sé tóm...,“ dulúð kvensálarinnar sé orðum aukin.Höfundur er ellilífeyrisþegi. Þýðingar eru hans.
„Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun
Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Uppbyggileg réttvísi (e. Restorative Justice) Kristín Skjaldardóttir,Þóra Sigríður Einarsdóttir skrifar
Skoðun „Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir skrifar
Skoðun Ungt fólk, hvatningar til að nýta kosningarétt sinn og að mynda sér eigin skoðun Elmar Ægir Eysteinsson skrifar
Skoðun Hver er stefna Viðreisnar í heilbrigðismálum og hvernig virkar hún í praksis? Sigurrós Huldudóttir skrifar
Skoðun Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Plan í heilbrigðis- og öldrunarmálum - þjóðarátak í umönnun eldra fólks Árni Rúnar Þorvaldsson skrifar
„Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun
Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun