Er þjóðin okkar sæl? Árný Björg Blandon skrifar 19. nóvember 2019 13:30 „Sæl er sú þjóð sem á Drottinn að Guði” stendur í bók bókanna og rak ég augun í þessa setningu fyrir skömmu. Þetta fannst mér athyglisvert og ég staldraði við, hugsanir mínar fóru á flug. Mig setti verulega hljóða og þessi spurning virkilega greip mig, erum við sæl sem þjóð? Þó svo framfarir í þjóðfélaginu séu miklar og margar til verulegra bóta, þá finnst mér siðferðisþrekið ekki vaxa til samræmis við aðrar framfarir. Og þetta get ég sagt af því hef lifað mörg ár og fylgst með þróuninni. Hvernig við hlúum t.d. að börnunum okkar. Börn og unglingar eiga mörg hver mjög erfitt, bæði heima fyrir og í skóla. Óöryggi þeirra og ég leyfi mér að segja, uppeldisleysi brýst oft fram í tilætlunarsemi, agaleysi og það sem í minni ungdómstíð var einfaldlega kallað frekja. Þau kunna sig ekki blessuð greyin, enda ekki víst að fyrirmyndin fyrir lífið hafi verið góð. Sem betur fer á þetta ekki við um öll börn, en lífsleikni margra er ekki mikil. Auðvitað voru margvísleg vandamál á mínum skólaárum líka, en ég minnist ekki þessarar hörku og jafnvel grófra brota. Ég þekki vel til foreldra sem eiga í slíkum vandræðum með börn sín að þau eru nánast orðin ráðalaus. Á mínum barns- og unglingsárum var kristinfræði hluti af kennslunni í skólunum. Kristinfræði var reyndar eitt af mínum uppáhaldsfögum og ég leitaði oft í fallegu sögurnar, þær gáfu öryggi og hlýju þegar mér leið illa af einhverjum ástæðum. Að lesa frásögur Biblíunnar gerði mér sum sé gott en ekki illt og veit ég reyndar ekki um eina einustu sál sem telur líf sitt hafa verið eyðilagt með kristnifræðikennslu, þvert á móti. Nei, það eru önnur öfl sem skemma börnin okkar. Það hefur alltaf verið talað um Ísland sem kristna þjóð. En ég veit ekki alveg hvað ætti að kalla hana núna, ef ekki má lengur kenna og fræða um þann trúararf sem þjóðin hefur átt um aldaraðir. Við þurfum að taka okkur á í kærleikanum. Það er svo margt gert og sagt sem meiðir, jafnvel inni á heimilum okkar, sem á að vera friðarhöfn hvers og eins. Og nú nálgast jólahátíðin og þá skulum við ekki gleyma þeim sem minna mega sín. Lítum upp úr eigin auðsöfnun og réttum þeim hjálparhönd, þeim sem jafnvel eiga ekki fyrir mat á jólum. Er okkur öllum sama um nágrannann, er okkur sama um annað fólk, hvernig þau hafa það dags daglega? Hugarfar afskiptaleysis og eigingirni birtist oft vel á samfélagsmiðlum, þar sem sumir tjá sig bæði á orðljótan og meiðandi hátt og Guð forði þeim sem hafa aðra skoðun en þá „réttu“. Þetta er ekki góð þróun, en endurspeglar sálarástand þjóðarinnar að hluta til. Hvað varð um manngæskuna? Ég er ekki svo viss um að þjóð okkar sé sæl, a.m.k. ekki stór hluti hennar. Meðan græðgin aðeins vex og dafnar verðum við ekki sæl þjóð. Það þarf að skipta græðgi út fyrir manngæsku og kærleika. Græðgi okkar og eiginhagsmunagæsla birtist líka í afstöðu okkar og umgengni við þá sem koma hingað sem innflytjendur eða ferðamenn. Hvar er almenn kurteisi og gestrisni, er hún ekki lengur við lýði? Nei, græðum bara sem mest á ferðamönnunum og höfum horn í síðu innflytjenda. Þessi bjagaða afstaða til lífsins hefur nú náð nýjum hæðum, með svikum og prettum á fátæku þróunarlandi, eins og alþjóð veit. Hvað gerir þjóð okkar sæla? Verðug skref í þá áttina væri að elska Guð og náungann eins og okkur sjálf. Margir þekkja söguna um miskunnsama Samverjann. Ég lærði þessa sögu í barnaskóla og hef aldrei gleymt henni. Boðskapurinn er góður og fellur aldrei úr gildi. Maður nokkur var á leið frá Jerúsalem yfir til Jeríkó þegar ræningjar réðust á hann, börðu hann til óbóta og létu hann eftir nær dauðvona. Prestur einn kom að honum en stoppaði ekki til að hjálpa honum né heldur Levíti sem gekk fram hjá honum. Þeim var alveg sama hvort hann lifði eða dó, voru of háir herrar í stöðum sínum til að láta auman þegn sig varða. Þá kom þar að Samverji sem Gyðingar höfðu andúð á og þeirra trú. Hann stoppaði, tók þennan mann, fór með hann á gistihús þar sem hann bað um umönnun fyrir hann og sagðist myndu sjá um allan kostnað. Ég lærði af þessari sögu að maður á virða allt fólk og hjálpa ef það er í okkar valdi. Ég get ómögulega séð af hverju börnin okkar mega ekki lengur læra um þessi heilbrigðu og góðu lífsviðhorf í skólanum.Höfundur er þýðandi og textaritari. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Árný Björg Blandon Trúmál Mest lesið Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson Skoðun Veistu þitt skýjaspor? Hólmfríður Rut Einarsdóttir,Þóra Rut Jónsdóttir Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir skrifar Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Orkan á Vestfjörðum Þorsteinn Másson skrifar Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Vísindin vakna til nýsköpunar! Einar Mäntylä skrifar Skoðun Risastórt lýðheilsumál sem Alþingi hunsar Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Þess vegna býð ég mig fram Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson skrifar Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Framboð er eina leiðin Eiríkur St. Eiríksson skrifar Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpun og kennarar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Nýjar lausnir gegn ofbeldi Drífa Snædal skrifar Skoðun Lögin um það sem er bannað Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir skrifar Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Af hverju erum við að þessu? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Upplýsingaóreiða í boði orkugeirans og Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Úrskurðargrautur lögmanna Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Hinn langi USArmur Ísraels Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Kveðja frá Heimssýn til landsfundar VG 2024 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðaróperan á Alþingi í nær 70 ár Finnur Bjarnason,Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um Ölfusárbrú og veggjöld Haukur Arnþórsson skrifar Sjá meira
„Sæl er sú þjóð sem á Drottinn að Guði” stendur í bók bókanna og rak ég augun í þessa setningu fyrir skömmu. Þetta fannst mér athyglisvert og ég staldraði við, hugsanir mínar fóru á flug. Mig setti verulega hljóða og þessi spurning virkilega greip mig, erum við sæl sem þjóð? Þó svo framfarir í þjóðfélaginu séu miklar og margar til verulegra bóta, þá finnst mér siðferðisþrekið ekki vaxa til samræmis við aðrar framfarir. Og þetta get ég sagt af því hef lifað mörg ár og fylgst með þróuninni. Hvernig við hlúum t.d. að börnunum okkar. Börn og unglingar eiga mörg hver mjög erfitt, bæði heima fyrir og í skóla. Óöryggi þeirra og ég leyfi mér að segja, uppeldisleysi brýst oft fram í tilætlunarsemi, agaleysi og það sem í minni ungdómstíð var einfaldlega kallað frekja. Þau kunna sig ekki blessuð greyin, enda ekki víst að fyrirmyndin fyrir lífið hafi verið góð. Sem betur fer á þetta ekki við um öll börn, en lífsleikni margra er ekki mikil. Auðvitað voru margvísleg vandamál á mínum skólaárum líka, en ég minnist ekki þessarar hörku og jafnvel grófra brota. Ég þekki vel til foreldra sem eiga í slíkum vandræðum með börn sín að þau eru nánast orðin ráðalaus. Á mínum barns- og unglingsárum var kristinfræði hluti af kennslunni í skólunum. Kristinfræði var reyndar eitt af mínum uppáhaldsfögum og ég leitaði oft í fallegu sögurnar, þær gáfu öryggi og hlýju þegar mér leið illa af einhverjum ástæðum. Að lesa frásögur Biblíunnar gerði mér sum sé gott en ekki illt og veit ég reyndar ekki um eina einustu sál sem telur líf sitt hafa verið eyðilagt með kristnifræðikennslu, þvert á móti. Nei, það eru önnur öfl sem skemma börnin okkar. Það hefur alltaf verið talað um Ísland sem kristna þjóð. En ég veit ekki alveg hvað ætti að kalla hana núna, ef ekki má lengur kenna og fræða um þann trúararf sem þjóðin hefur átt um aldaraðir. Við þurfum að taka okkur á í kærleikanum. Það er svo margt gert og sagt sem meiðir, jafnvel inni á heimilum okkar, sem á að vera friðarhöfn hvers og eins. Og nú nálgast jólahátíðin og þá skulum við ekki gleyma þeim sem minna mega sín. Lítum upp úr eigin auðsöfnun og réttum þeim hjálparhönd, þeim sem jafnvel eiga ekki fyrir mat á jólum. Er okkur öllum sama um nágrannann, er okkur sama um annað fólk, hvernig þau hafa það dags daglega? Hugarfar afskiptaleysis og eigingirni birtist oft vel á samfélagsmiðlum, þar sem sumir tjá sig bæði á orðljótan og meiðandi hátt og Guð forði þeim sem hafa aðra skoðun en þá „réttu“. Þetta er ekki góð þróun, en endurspeglar sálarástand þjóðarinnar að hluta til. Hvað varð um manngæskuna? Ég er ekki svo viss um að þjóð okkar sé sæl, a.m.k. ekki stór hluti hennar. Meðan græðgin aðeins vex og dafnar verðum við ekki sæl þjóð. Það þarf að skipta græðgi út fyrir manngæsku og kærleika. Græðgi okkar og eiginhagsmunagæsla birtist líka í afstöðu okkar og umgengni við þá sem koma hingað sem innflytjendur eða ferðamenn. Hvar er almenn kurteisi og gestrisni, er hún ekki lengur við lýði? Nei, græðum bara sem mest á ferðamönnunum og höfum horn í síðu innflytjenda. Þessi bjagaða afstaða til lífsins hefur nú náð nýjum hæðum, með svikum og prettum á fátæku þróunarlandi, eins og alþjóð veit. Hvað gerir þjóð okkar sæla? Verðug skref í þá áttina væri að elska Guð og náungann eins og okkur sjálf. Margir þekkja söguna um miskunnsama Samverjann. Ég lærði þessa sögu í barnaskóla og hef aldrei gleymt henni. Boðskapurinn er góður og fellur aldrei úr gildi. Maður nokkur var á leið frá Jerúsalem yfir til Jeríkó þegar ræningjar réðust á hann, börðu hann til óbóta og létu hann eftir nær dauðvona. Prestur einn kom að honum en stoppaði ekki til að hjálpa honum né heldur Levíti sem gekk fram hjá honum. Þeim var alveg sama hvort hann lifði eða dó, voru of háir herrar í stöðum sínum til að láta auman þegn sig varða. Þá kom þar að Samverji sem Gyðingar höfðu andúð á og þeirra trú. Hann stoppaði, tók þennan mann, fór með hann á gistihús þar sem hann bað um umönnun fyrir hann og sagðist myndu sjá um allan kostnað. Ég lærði af þessari sögu að maður á virða allt fólk og hjálpa ef það er í okkar valdi. Ég get ómögulega séð af hverju börnin okkar mega ekki lengur læra um þessi heilbrigðu og góðu lífsviðhorf í skólanum.Höfundur er þýðandi og textaritari.
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun