„Eðlilegt líf“ undir kjafti byssunnar Einar Steinn Valgarðsson og Hjálmtýr Heiðdal skrifa 4. ágúst 2021 14:31 Eftirfarandi grein er svar við grein sem Stefán Einar Stefánsson, blaðamaður Morgunblaðsins, birti þar 6. maí síðastliðinn. Þar sem Morgunblaðið neitaði okkur um réttinn til andsvara í blaðinu birtum við svargrein okkar hér. Stefán Einar Stefánsson blaðamaður skrifar grein í Morgunblaðið 6. maí með fyrirsögninni „Illa dulið gyðingahatur“. Grein Stefáns er svar við grein sem við skrifuðum um skrif Stefáns um rauðvínsframleiðslu á herteknu landi í Palestínu. Eins og alvanalegt er hjá þeim sem vilja verja ofbeldi Ísraelsríkis gegn Palestínumönnum, þá byrjar Stefán grein sína á því að útmála okkur sem gyðingahatara, og ef trúa má Stefáni, þá höfum við tekið upp kyndilinn sem féll úr hendi Hitlers á sínum tíma. En ávirðingar Stefáns Einars í okkar garð eru ekki meginatriði, meginatriðið er að hann reynir að blekkja lesendur með fullyrðingum sem eiga sér enga stoð í veruleikanum. Í grein Stefáns Einars er nokkrar lykilsetningar: „Í þessum aðstæðum gera almennir borgarar, jafnt Ísraelar og Palestínumenn, tilraun til þess að lifa eðlilegu lífi og uppfylla vonir sínar og væntingar til lífsins“. Enn fremur: „Er aðdáunarvert að fylgjast með fólkinu, m. a. á Vesturbakkanum, nýta sér ferðaþjónustu og matvælaframleiðslu til að skapa sér og sínum góð lífsskilyrði...Þar starfa gyðingar og Palestínumenn hlið við hlið. Hagsmunir þeirra eru samofnir.“ Þessi skrif Stefáns eru annað hvort dæmi um hrópandi vanþekkingu eða sýna okkur að hann er sérlega ósvífinn. Við látum lesendum eftir að komast að niðurstöðu um það. Staðreyndin er sú að milljónir Palestínumanna, bæði þeir sem búa innan Ísraels og og þeir sem búa á Vesturbakkanum og Gaza, lifa ekki eðlilegu lífi, þ.e. ef menn telja eðlilegt líf að vera frjáls til orða og athafna, geta ferðast; í stuttu máli að njóta mannréttinda eins og siðsamt fólk telur að allir eigi að njóta. Það er ekki ógn frá Íran sem hindrar að lífið sé eðlilegt eins og Stefán skrifar, það er kúgun Ísraelsríkis á Palestínumönnum sem er orsök vandans. Palestínumenn sem búa innan Ísraels geta ekki valið sér bústað að eigin ósk, það er í raun þannig að stór hluti Ísraelsríkis er þeim lokaður þótt þeir teljist vera lögmætir íbúar landsins. Þeir geta sjaldnast fengið leyfi til að byggja hús. Þeir geta ekki endurheimt eigur sínar sem var stolið af þeim við stofnun Ísraelsríkis. Þeir geta ekki gifst ef ástin þeirra hlýtur ekki náð ísraelskra yfirvalda. Ekkert af þessu er eðlilegt og uppfyllir engar vonir þessa fólks. Og það er vegna þess að fólkið býr í ríki sem skilgreinir sig með lögum sem ríki meirihlutans en ekki ríki allra landsmanna burtséð frá uppruna og trú. Íbúar Vesturbakkans búa við hernám og eru ofurseldir Ísraelsher, sem ræður öllum samgöngum að geðþótta hermannanna. Palestínskir bændur eru rændir ökrum sínum og skotnir ef þeir mótmæla. Íbúar Vesturbakkans eru innikróaðir með múr sem klýfur byggðir þeirra og hindrar alla framþróun. Ísraelsher fangelsar börn og beitir þau bæði andlegum og líkamlegum pyntingum. Íbúar Austur-Jerúsalem missa hús sín í hendur ofsatrúargyðingum sem njóta stuðnings Ísraelshers. Íbúar Gazastrandarinnar eru í herkví, enginn fer þangað eða þaðan nema með leyfi Ísraelshers. Atvinnulíf er á heljarþröm sökum herkvíarinnar, vatn er af skornum skammti og einnig rafmagn, m.a. sökum þess að her Ísraels hindrar aðdrætti til viðgerða á tækjabúnaði. Fiskimenn á Gaza hætta lífi og limum er þeir reyna að sækja björg í bú. Varðbátar Ísraelshers hindra þá í að sækja gjöful fiskimið og hafa drepið marga sjómenn sem eru fyrirvinnur heimila sinna. Kannski útskýrir Stefán Einar fyrir okkur hvernig menn geti gert „tilraun til þess að lifa eðlilegu lífi og uppfylla vonir sínar og væntingar til lífsins“ við þessar aðstæður sem hér er lýst og eru hvergi ýktar eða fullnægjandi til að lýsa því ástandi sem þarna ríkir. Þessi fáránlega lýsing á „samofnum hagsmunum“ kúgarans og þess kúgaða er svo út úr kú að það læðist að manni sá grunur að Stefán Einar vilji ekki að orð hans séu tekin alvarlega. Það væri forvitnilegt að fá Stefán Einar til að lýsa lífinu á baðmullarökrum Suðurríkja Bandaríkjanna um 1850, bara smá greinarkorn um samofna hagsmuni þrælanna og þrælahaldarans! Stefán Einar heldur því fram að Félagið Ísland-Palestína sé móti tilveru Ísraelsríkis, að það sé opinber stefna félagsins. Þetta er rangt, á vefsíðu félagsins má lesa eftirfarandi um markmið félagsins: „Að beita sér fyrir því, að Íslendingar leggi sitt af mörkum til þess að réttlát og friðsamleg lausn finnist á deilu Ísraela og Palestínumanna á grundvelli alþjóðaréttar og mannréttindasáttmála Sameinuðu þjóðanna og með tilliti til allra samþykkta Sameinuðu þjóðanna sem varða deiluna.“ Stefán Einar, sem hvetur Íslendinga til þess að kaupa vín sem er framleitt með ólöglegum hætti á landi sem hefur verið stolið, virðist ekki sáttur við þá niðurstöðu okkar að hann styðji mannréttindabrot Ísraelsríkis. Allt sem Stefán Einar hefur skrifað um þetta „vínmál“ snýst um að segja að þetta sé hið besta mál og verður hann að fyrirgefa okkur ef við höfum dregið rangar ályktanir og að hann styðji alls ekki mannréttindabrotin sem hann skrifar svo glaðbeittur um. Hann verður þá að útskýra það fyrir okkur og lesendum. Höfundar eru félagar í Félaginu Ísland-Palestína Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ísrael Palestína Hjálmtýr Heiðdal Mest lesið Krossferðir - Íslamófóbía - Palestína Kristján Þór Sigurðsson Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir Skoðun Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir Skoðun Klerkaveldi, trú og stjórnmál Sigurður Árni Þórðarson Skoðun Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun Gamla Reykjavíkurhöfn - Vesturbugt – ákall um nýtt skipulag Páll Jakob Líndal Skoðun Tími til að staldra við Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun „Drifkraftur að óöryggi og óvissu“ Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Skoðun Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Fíllinn á teikniborði Landsvirkjunar Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tími til að staldra við Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir skrifar Skoðun 25 metrar í Fannborg Hákon Gunnarsson skrifar Skoðun Krossferðir - Íslamófóbía - Palestína Kristján Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Frumvarp til ólaga Jón Ásgeir Sigurvinsson skrifar Skoðun Hervirki í höfuðborg - Svefngenglar við stjórnvölinn Örn Sigurðsson skrifar Skoðun „Drifkraftur að óöryggi og óvissu“ Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Klerkaveldi, trú og stjórnmál Sigurður Árni Þórðarson skrifar Skoðun Stöðvum áætlanir um sjókvíaeldi í Eyjafirði! Harpa Barkardóttir skrifar Skoðun Gamla Reykjavíkurhöfn - Vesturbugt – ákall um nýtt skipulag Páll Jakob Líndal skrifar Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir skrifar Skoðun Sex hlutir sem þú vissir ekki um húsnæðisfélög Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Þegar hið óhugsanlega gerist Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Ábyrgð og ábyrgðarleysi Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar óttinn er ekki sannur Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Fimm staðreyndir fyrir Gunnþór Ingvason Arnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Á flandri í klandri Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Átak til að stytta biðlista barna eftir sérfræðiaðstoð Helga Þórðardóttir skrifar Skoðun Hverjir borga leikskólann í Kópavogi? Örn Arnarson skrifar Skoðun Tölvupóstar fjórðu iðnbyltingarinnar Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun „Skömmin þín“ Jokka G. Birnudóttir skrifar Skoðun Tökum samtalið Gunnþór Ingvason skrifar Skoðun „Eruð þið sammála lausagöngu katta?“ Sighvatur Björgvinsson skrifar Sjá meira
Eftirfarandi grein er svar við grein sem Stefán Einar Stefánsson, blaðamaður Morgunblaðsins, birti þar 6. maí síðastliðinn. Þar sem Morgunblaðið neitaði okkur um réttinn til andsvara í blaðinu birtum við svargrein okkar hér. Stefán Einar Stefánsson blaðamaður skrifar grein í Morgunblaðið 6. maí með fyrirsögninni „Illa dulið gyðingahatur“. Grein Stefáns er svar við grein sem við skrifuðum um skrif Stefáns um rauðvínsframleiðslu á herteknu landi í Palestínu. Eins og alvanalegt er hjá þeim sem vilja verja ofbeldi Ísraelsríkis gegn Palestínumönnum, þá byrjar Stefán grein sína á því að útmála okkur sem gyðingahatara, og ef trúa má Stefáni, þá höfum við tekið upp kyndilinn sem féll úr hendi Hitlers á sínum tíma. En ávirðingar Stefáns Einars í okkar garð eru ekki meginatriði, meginatriðið er að hann reynir að blekkja lesendur með fullyrðingum sem eiga sér enga stoð í veruleikanum. Í grein Stefáns Einars er nokkrar lykilsetningar: „Í þessum aðstæðum gera almennir borgarar, jafnt Ísraelar og Palestínumenn, tilraun til þess að lifa eðlilegu lífi og uppfylla vonir sínar og væntingar til lífsins“. Enn fremur: „Er aðdáunarvert að fylgjast með fólkinu, m. a. á Vesturbakkanum, nýta sér ferðaþjónustu og matvælaframleiðslu til að skapa sér og sínum góð lífsskilyrði...Þar starfa gyðingar og Palestínumenn hlið við hlið. Hagsmunir þeirra eru samofnir.“ Þessi skrif Stefáns eru annað hvort dæmi um hrópandi vanþekkingu eða sýna okkur að hann er sérlega ósvífinn. Við látum lesendum eftir að komast að niðurstöðu um það. Staðreyndin er sú að milljónir Palestínumanna, bæði þeir sem búa innan Ísraels og og þeir sem búa á Vesturbakkanum og Gaza, lifa ekki eðlilegu lífi, þ.e. ef menn telja eðlilegt líf að vera frjáls til orða og athafna, geta ferðast; í stuttu máli að njóta mannréttinda eins og siðsamt fólk telur að allir eigi að njóta. Það er ekki ógn frá Íran sem hindrar að lífið sé eðlilegt eins og Stefán skrifar, það er kúgun Ísraelsríkis á Palestínumönnum sem er orsök vandans. Palestínumenn sem búa innan Ísraels geta ekki valið sér bústað að eigin ósk, það er í raun þannig að stór hluti Ísraelsríkis er þeim lokaður þótt þeir teljist vera lögmætir íbúar landsins. Þeir geta sjaldnast fengið leyfi til að byggja hús. Þeir geta ekki endurheimt eigur sínar sem var stolið af þeim við stofnun Ísraelsríkis. Þeir geta ekki gifst ef ástin þeirra hlýtur ekki náð ísraelskra yfirvalda. Ekkert af þessu er eðlilegt og uppfyllir engar vonir þessa fólks. Og það er vegna þess að fólkið býr í ríki sem skilgreinir sig með lögum sem ríki meirihlutans en ekki ríki allra landsmanna burtséð frá uppruna og trú. Íbúar Vesturbakkans búa við hernám og eru ofurseldir Ísraelsher, sem ræður öllum samgöngum að geðþótta hermannanna. Palestínskir bændur eru rændir ökrum sínum og skotnir ef þeir mótmæla. Íbúar Vesturbakkans eru innikróaðir með múr sem klýfur byggðir þeirra og hindrar alla framþróun. Ísraelsher fangelsar börn og beitir þau bæði andlegum og líkamlegum pyntingum. Íbúar Austur-Jerúsalem missa hús sín í hendur ofsatrúargyðingum sem njóta stuðnings Ísraelshers. Íbúar Gazastrandarinnar eru í herkví, enginn fer þangað eða þaðan nema með leyfi Ísraelshers. Atvinnulíf er á heljarþröm sökum herkvíarinnar, vatn er af skornum skammti og einnig rafmagn, m.a. sökum þess að her Ísraels hindrar aðdrætti til viðgerða á tækjabúnaði. Fiskimenn á Gaza hætta lífi og limum er þeir reyna að sækja björg í bú. Varðbátar Ísraelshers hindra þá í að sækja gjöful fiskimið og hafa drepið marga sjómenn sem eru fyrirvinnur heimila sinna. Kannski útskýrir Stefán Einar fyrir okkur hvernig menn geti gert „tilraun til þess að lifa eðlilegu lífi og uppfylla vonir sínar og væntingar til lífsins“ við þessar aðstæður sem hér er lýst og eru hvergi ýktar eða fullnægjandi til að lýsa því ástandi sem þarna ríkir. Þessi fáránlega lýsing á „samofnum hagsmunum“ kúgarans og þess kúgaða er svo út úr kú að það læðist að manni sá grunur að Stefán Einar vilji ekki að orð hans séu tekin alvarlega. Það væri forvitnilegt að fá Stefán Einar til að lýsa lífinu á baðmullarökrum Suðurríkja Bandaríkjanna um 1850, bara smá greinarkorn um samofna hagsmuni þrælanna og þrælahaldarans! Stefán Einar heldur því fram að Félagið Ísland-Palestína sé móti tilveru Ísraelsríkis, að það sé opinber stefna félagsins. Þetta er rangt, á vefsíðu félagsins má lesa eftirfarandi um markmið félagsins: „Að beita sér fyrir því, að Íslendingar leggi sitt af mörkum til þess að réttlát og friðsamleg lausn finnist á deilu Ísraela og Palestínumanna á grundvelli alþjóðaréttar og mannréttindasáttmála Sameinuðu þjóðanna og með tilliti til allra samþykkta Sameinuðu þjóðanna sem varða deiluna.“ Stefán Einar, sem hvetur Íslendinga til þess að kaupa vín sem er framleitt með ólöglegum hætti á landi sem hefur verið stolið, virðist ekki sáttur við þá niðurstöðu okkar að hann styðji mannréttindabrot Ísraelsríkis. Allt sem Stefán Einar hefur skrifað um þetta „vínmál“ snýst um að segja að þetta sé hið besta mál og verður hann að fyrirgefa okkur ef við höfum dregið rangar ályktanir og að hann styðji alls ekki mannréttindabrotin sem hann skrifar svo glaðbeittur um. Hann verður þá að útskýra það fyrir okkur og lesendum. Höfundar eru félagar í Félaginu Ísland-Palestína
Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun
Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar
Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar
Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun