Söngur popúlistans Jarl Sigurgeirsson skrifar 23. september 2021 10:30 Tólf ára gamall hóf ég störf í saltfiski í Vestmannaeyjum, þetta var sumarið 1980. Það þótti eðlilegt á þeim tíma enda var nóg um vinnu og allar hendur vantaði á dekk. Þarna lærðum við ungmennin að bera virðingu fyrir vinnunni og því sem ekki var minna um vert, að átta okkur á því hvaðan peningarnir kæmu. Ég hafði svo sem haft um það hugmynd fyrr, enda faðir minn sjómaður og ég þar að auki alinn upp í sjávarþorpi þar sem lyktin úr bræðslunum var alla jafna kölluð peningalykt, og er kölluð það enn í dag. Hagsmunir sjávarútvegs eru hagsmunir okkar allra Upp úr 1980 varð sjávarútvegur minn starfsvettvangur. Vann í landi í sumarstörfum og einn vetur í fiskvinnslu, kynntist síðan sjómennskunni 1986 og starfaði við það næstu tvo áratugina. Ég hef alla tíð verið meðvitaður um tengslin á milli almennrar hagsældar og gengis í sjávarútvegi. Það byrjaði strax við eldhúsborðið í Hrauntúninu um sjö ára aldurinn og hefur orðið mér ljósara með hverjum degi síðan. Framfarir sjávarútvegs skapa hagsæld Frá því um aldamótin 1900 og jafnvel enn fyrr, hefur sjávarútvegurinn verið drifkraftur hagsældar þjóðarinnar sem hefur risið í beinu sambandi við gang mála og framfarir í sjávarútvegi. Með vélbátavæðingunni upp úr 1900 urðu miklar breytingar. Þjóðin kom út úr moldarkofunum, kaupstaðir mynduðust, grunnskólar voru settir á stofn og hið eiginlega menntakerfi varð til. Síldarárin kveiktu líf í landinu og viðskiptatækifæri með fiskafurðir í seinna stríði renndu stoðum undir hið nýstofnaða lýðveldi. Fleira má til telja en vert er að nefna tilkomu kvótakerfisins. Það átti að vera til þess að hefta ásókn í fiskimiðin, en hefur skilað okkur arðbærasta sjávarútvegi heimsins sem er ein styrkasta stoðin undir hagkerfi eins mesta velferðarríkis heimsins, landi tækifæranna. Velgengni sjávarútvegs knýr nýsköpun Ólíkt því sem gerist víðast hvar, þá er sjávarútvegur á Íslandi rekinn án ríkisstyrkja og skilar þjóðarbúinu umtalsverðum tekjum í formi skattgreiðslna, veiðigjalda og fleira. Auk þess á stór hluti fjármuna, sem almennt eru í umferð hérlendis, á einn eða annan hátt uppruna sinn í sjávarútvegi. Stærstur hluti nýsköpunar hefur orðið til með fjármagni beint úr sjávarútvegi, eða óbeint þar sem aðilar sem selt hafa sig út úr sjávarútvegi hafa fjármagnað slíkt. Sama má segja um stóran hluta ferðaþjónustunnar, menningargeirans og ýmissa fyrirtækja. Kosningakvak um hærri skatta Í aðdraganda kosninga hækkar ætíð rómur þeirra sem telja gæðum heimsins misskipt og þá sérstaklega hvað varðar sameiginlega auðlind þjóðarinnar. Enn og aftur byrja árásir á sjávarútveginn og gildir þá einu að okkur sem þjóð hafi tekist að ná þeirri öfundsverðu stöðu að skapa þar í senn sjálfbæran og arðbæran atvinnuveg. Þær raddir óma sönginn um að leggja þurfi meiri álögur á greinina, hækka á hana skatta og jafnvel að umbylta henni. Nóg sé til og tími til kominn að færa illa fenginn auðinn í réttar hendur. Forsöngvurum þessa kórs gengur misjafnt til. Flestir þeirra átta sig á að þarna geti verið gott færi til að afla atkvæða og sumir trúa því jafnvel að söngur þeirra sé kórréttur og í takti við raunveruleikann. Sjálfsagt spilar þar sterkt að skattlagning á sjávarútveg er trygg leið til að færa fjármuni frá landsbyggðunum yfir á höfuðborgarsvæðið og því vænleg leið að ná til fjöldans. Verndum það sem vel er gert Söngur þessi er fjarri mínum hugmyndum um aðgerðir í þjóðarþágu og í mínum huga deginum ljósara að þær munu skerða möguleika greinarinnar á að standa áfram undir hagsæld þjóðarinnar. Það er ótrúlegt að horfa upp á atkvæðaveiðara svífast einskis í leit sinni að fleiri atkvæðum sér til handa. Þeir vita sem er, hvað er í húfi, en eru tilbúnir að leggja hag þjóðarinnar að veði gegn því að auka líkurnar á aðkomu sinni að stjórn þjóðarskútunnar. Plagsiður popúlista Popúlistaflokkar spretta nú upp sem aldrei fyrr og hafa það flestir á stefnuskránni að færa hin illa fengnu auðæfi spilltra sægreifa til þjóðarinnar. Hugsanlega hefðu þeir sem þessum söng stjórna haft gott af uppeldisfræðslu í formi soðinnar ýsu á laugardögum og peningalyktar í hægum norðanáttum. Líklegast er þó að forsöngvararnir viti mæta vel hvað í orðum þeirra felst, en meti von um atkvæði meira en hag þjóðarinnar. Það er plagsiður popúlista um allan heim. Sjálfstæðisflokkurinn mun ekki taka undir söng lýðskrumara Það hefur sjaldan þótt til framdráttar að slátra mjólkurkúnni og skammgóður vermir að pissa í skóinn sinn. Vissulega á fiskveiðistjórnunarkerfið alltaf að vera í stöðugri endurnýjun líkt og allt annað, en róttækar breytingar og byltingar ættu ekki að vera leiðin til þess. Stjórnvöld þurfa að standa vörð um það umhverfi sem greininni er búið til þess að hún geti þróast og dafnað og megi áfram standa undir velferð landsmanna hér eftir sem hingað til. Sjálfstæðisflokkurinn mun ekki taka undir falskan söng lýðskrumaranna, jafnvel þó atkvæði verði í boði. Höfundur skipar 6. sæti á lista framboðs Sjálfstæðismanna í Suðurkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2021 Sjálfstæðisflokkurinn Suðurkjördæmi Mest lesið Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Skoðun Skoðun Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens skrifar Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson skrifar Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson skrifar Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Skoðun Hvernig tryggjum við samkeppnishæfni þjóðar? Jón Skafti Gestsson skrifar Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar Skoðun Móttaka skemmtiferðaskipa - hlustað á íbúa Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Sjá meira
Tólf ára gamall hóf ég störf í saltfiski í Vestmannaeyjum, þetta var sumarið 1980. Það þótti eðlilegt á þeim tíma enda var nóg um vinnu og allar hendur vantaði á dekk. Þarna lærðum við ungmennin að bera virðingu fyrir vinnunni og því sem ekki var minna um vert, að átta okkur á því hvaðan peningarnir kæmu. Ég hafði svo sem haft um það hugmynd fyrr, enda faðir minn sjómaður og ég þar að auki alinn upp í sjávarþorpi þar sem lyktin úr bræðslunum var alla jafna kölluð peningalykt, og er kölluð það enn í dag. Hagsmunir sjávarútvegs eru hagsmunir okkar allra Upp úr 1980 varð sjávarútvegur minn starfsvettvangur. Vann í landi í sumarstörfum og einn vetur í fiskvinnslu, kynntist síðan sjómennskunni 1986 og starfaði við það næstu tvo áratugina. Ég hef alla tíð verið meðvitaður um tengslin á milli almennrar hagsældar og gengis í sjávarútvegi. Það byrjaði strax við eldhúsborðið í Hrauntúninu um sjö ára aldurinn og hefur orðið mér ljósara með hverjum degi síðan. Framfarir sjávarútvegs skapa hagsæld Frá því um aldamótin 1900 og jafnvel enn fyrr, hefur sjávarútvegurinn verið drifkraftur hagsældar þjóðarinnar sem hefur risið í beinu sambandi við gang mála og framfarir í sjávarútvegi. Með vélbátavæðingunni upp úr 1900 urðu miklar breytingar. Þjóðin kom út úr moldarkofunum, kaupstaðir mynduðust, grunnskólar voru settir á stofn og hið eiginlega menntakerfi varð til. Síldarárin kveiktu líf í landinu og viðskiptatækifæri með fiskafurðir í seinna stríði renndu stoðum undir hið nýstofnaða lýðveldi. Fleira má til telja en vert er að nefna tilkomu kvótakerfisins. Það átti að vera til þess að hefta ásókn í fiskimiðin, en hefur skilað okkur arðbærasta sjávarútvegi heimsins sem er ein styrkasta stoðin undir hagkerfi eins mesta velferðarríkis heimsins, landi tækifæranna. Velgengni sjávarútvegs knýr nýsköpun Ólíkt því sem gerist víðast hvar, þá er sjávarútvegur á Íslandi rekinn án ríkisstyrkja og skilar þjóðarbúinu umtalsverðum tekjum í formi skattgreiðslna, veiðigjalda og fleira. Auk þess á stór hluti fjármuna, sem almennt eru í umferð hérlendis, á einn eða annan hátt uppruna sinn í sjávarútvegi. Stærstur hluti nýsköpunar hefur orðið til með fjármagni beint úr sjávarútvegi, eða óbeint þar sem aðilar sem selt hafa sig út úr sjávarútvegi hafa fjármagnað slíkt. Sama má segja um stóran hluta ferðaþjónustunnar, menningargeirans og ýmissa fyrirtækja. Kosningakvak um hærri skatta Í aðdraganda kosninga hækkar ætíð rómur þeirra sem telja gæðum heimsins misskipt og þá sérstaklega hvað varðar sameiginlega auðlind þjóðarinnar. Enn og aftur byrja árásir á sjávarútveginn og gildir þá einu að okkur sem þjóð hafi tekist að ná þeirri öfundsverðu stöðu að skapa þar í senn sjálfbæran og arðbæran atvinnuveg. Þær raddir óma sönginn um að leggja þurfi meiri álögur á greinina, hækka á hana skatta og jafnvel að umbylta henni. Nóg sé til og tími til kominn að færa illa fenginn auðinn í réttar hendur. Forsöngvurum þessa kórs gengur misjafnt til. Flestir þeirra átta sig á að þarna geti verið gott færi til að afla atkvæða og sumir trúa því jafnvel að söngur þeirra sé kórréttur og í takti við raunveruleikann. Sjálfsagt spilar þar sterkt að skattlagning á sjávarútveg er trygg leið til að færa fjármuni frá landsbyggðunum yfir á höfuðborgarsvæðið og því vænleg leið að ná til fjöldans. Verndum það sem vel er gert Söngur þessi er fjarri mínum hugmyndum um aðgerðir í þjóðarþágu og í mínum huga deginum ljósara að þær munu skerða möguleika greinarinnar á að standa áfram undir hagsæld þjóðarinnar. Það er ótrúlegt að horfa upp á atkvæðaveiðara svífast einskis í leit sinni að fleiri atkvæðum sér til handa. Þeir vita sem er, hvað er í húfi, en eru tilbúnir að leggja hag þjóðarinnar að veði gegn því að auka líkurnar á aðkomu sinni að stjórn þjóðarskútunnar. Plagsiður popúlista Popúlistaflokkar spretta nú upp sem aldrei fyrr og hafa það flestir á stefnuskránni að færa hin illa fengnu auðæfi spilltra sægreifa til þjóðarinnar. Hugsanlega hefðu þeir sem þessum söng stjórna haft gott af uppeldisfræðslu í formi soðinnar ýsu á laugardögum og peningalyktar í hægum norðanáttum. Líklegast er þó að forsöngvararnir viti mæta vel hvað í orðum þeirra felst, en meti von um atkvæði meira en hag þjóðarinnar. Það er plagsiður popúlista um allan heim. Sjálfstæðisflokkurinn mun ekki taka undir söng lýðskrumara Það hefur sjaldan þótt til framdráttar að slátra mjólkurkúnni og skammgóður vermir að pissa í skóinn sinn. Vissulega á fiskveiðistjórnunarkerfið alltaf að vera í stöðugri endurnýjun líkt og allt annað, en róttækar breytingar og byltingar ættu ekki að vera leiðin til þess. Stjórnvöld þurfa að standa vörð um það umhverfi sem greininni er búið til þess að hún geti þróast og dafnað og megi áfram standa undir velferð landsmanna hér eftir sem hingað til. Sjálfstæðisflokkurinn mun ekki taka undir falskan söng lýðskrumaranna, jafnvel þó atkvæði verði í boði. Höfundur skipar 6. sæti á lista framboðs Sjálfstæðismanna í Suðurkjördæmi.
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun
Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun