Hvaða bakslag? María Rut Kristinsdóttir skrifar 2. september 2022 08:31 Fréttir af regnbogafánum sem rifnir eru niður, eyðileggingum á regnbogagötum, nýnasistaáróðri gegn hinsegin fólki, skemmdaverkum á listasýningu í tilefni Hinsegin daga, hatursorðræðu og meiðandi ummælum hafa verið óþæginlega algengar síðastliðnar vikur hér á landi. Það virðist ógna tilveru einhverra í samfélaginu okkar að fjölbreytileikinn hafi fest sig í sessi á Íslandi. Ég trúi því þó að meirihluti þjóðarinnar standi með fjölbreytileikanum. En dropinn holar steininn og hver skilaboð sem send eru út, með hatrið að vopni, geta haft í för með sér að pláss verði til fyrir enn meira hatur og jafnvel ofbeldi. Ég veit að mörg okkar sem tilheyrum hinseginsamfélaginu höfum fundið fyrir auknum ótta í kjölfar fregna sem vega að tilverurétti okkar. Við þeirri þróun er mikilvægt að spyrna. Og þar þurfum við á öllu samfélaginu okkar að halda. Svo óttinn lami okkur ekki og hreki í felur. Opnum augun Ég tilheyri kynslóð hinsegin einstaklinga sem gat farið nokkuð klakklaust í gegnum það að horfast í augu við sjálfa mig og viðurkenna fyrir mér, og mínum nánustu að ég væri svo sannarlega mjög samkynhneigð. Fyrir það er ég þakklát. Ég var samt 21 árs og hafði haldið niðri í mér andanum alla grunn- og menntaskólagönguna. En í dag er ég gift ástinni minni og á með henni tvo dásamlega stráka, yndislegt heimili og lífið okkar er gott. Ég á kynslóðinni á undan allt að þakka, þau börðust með kjafti og klóm og töpuðu mörg hver ærunni, ferlinum eða jafnvel lífi sínu til að ryðja brautina. Svo við getum öll fengið að vera við sjálf. Ég hef fylgst með aðdáun með þeirri þróun að unga fólkið hefur þorað miklu fyrr en ég þorði að vera það sjálft. Ekki í felum. Ég hef sinnt fræðslu í skólum um Hinseginleikann í mörg ár og nú heyrir það til undantekninga að það sé ekki að minnsta kosti eitt regnbogabarn komið út á unglingastigi í grunnskólum. Það er nýr veruleiki, sem við eigum að fagna. Ekki óttast. Vegna þess að við vorum öll til í grunnskólunum fyrir nokkrum árum eða áratugum. Við vorum bara regnbogabörn í felum, þjökuð af sjálfsefa og ótta yfir því að vera „öðruvísi“. Ég hef samt sem áður miklar áhyggjur af þróun mála. Nú fylgist ég með unga hugrakka fólkinu okkar, kynslóðinni á eftir mér sem fær nú að finna rækilega fyrir hatri og umræðu sem meiðir. Sum þurfa jafnvel að takast á við það jafnvel daglega að kallað sé til þeirra ókvæðisorðum, tilvera þeirra ekki viðurkennd, gelt að þeim og þeim hótað lífláti eða hvött til þess að taka eigið líf. Þetta er að gerast í gegnum skilaboð á samfélagsmiðlum, á skólagöngunum, í félagsmiðstöðvunum eða jafnvel út á götu. Ég hef því miður séð of mörg dæmi um nákvæmlega þetta síðustu mánuði. Opnum augun og hættum að þræta um það hvort hið meinta bakslag sé raunverulegt eða hættulegt. Raunveruleikinn blasir við og við verðum að taka slaginn saman gegn hatrinu. Fyrir komandi kynslóðir – og fyrir þær kynslóðir sem á undan komu. Við þurfum að standa vörð um þau réttindi sem hér hafa áunnist á sama tíma og við nýtum þá þekkingu og reynslu sem við höfum til að þoka málum áfram i löndum sem því miður eru ekki jafn langt komin í réttindabaráttu og mannréttindum og við. FO vettlingar fyrir hinseginbaráttuna um allan heim Í dag hefst FO herferð UN Women á Íslandi með sölu á einstökum FO vettlingum sem hannaðir eru af Védísi Jónsdóttur og framleiddir hjá VARMA. Í ár verður varningurinn einmitt til styrktar hinsegin verkefnum UN Women um allan heim. UN Women er sú stofnun Sameinuðu þjóðanna sem berst fyrir réttindum og málefnum hinsegin fólks um allan heim, enda verður jafnrétti ekki náð nema með jöfnum réttindum allra hópa. Mikið bakslag hefur orðið í réttindabaráttu hinsegin fólks á síðustu árum. Bakslagið hér heima er í formi meiðandi orðræðu, skemmdaverka og skoðana en sem betur fer eru lagaleg réttindi á Íslandi að mestu leyti tryggð. Sömu sögu er ekki að segja um öll ríki heims. En 35% þeirra búa yfir lögum sem banna, refsa eða dæma jafnvel til dauða fyrir hinseginleika. 84% ríkja heims banna samkynja hjónabönd og viðurkenna ekki tilvist þeirra.Víða býr hinsegin fólk við gríðarlega mismunun, skert réttindi, pyntingar og ofbeldi sökum kyns, kynhneigðar, kynvitundar eða kyntjáningar. Það er því gríðarlega mikilvægt að UN Women hafi bolmagn til að standa áfram vörð um velferð og réttindi hinsegin fólks á tímum sem þessum. Hinsegin verkefni UN Women hafa verið án fjármagns síðan í maí á þessu ári og því er fjárstuðningurinn sem hlýst af sölu vettlinganna í ár gríðarlega mikilvægur. Þú getur stutt við baráttuna með því að kaupa vettlinga hér. Höfundur er kynningarstýra UN Women á Íslandi og stofnandi Hinseginleikans. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Rut Kristinsdóttir Hinsegin Mest lesið Heilbrigðisstarfsfólk eru ekki skotmörk Elísabet Herdísar Brynjarsdóttir,Hildur Harðardóttir,Tryggvi Egilsson,Sunna Snædal,Yousef Tamimi,Örvar Gunnarsson Skoðun Íslenskumælandi hjúkrunarfræðingar Guðbjörg Pálsdóttir Skoðun Í lífshættu eftir ofbeldi Jokka G Birnudóttir Skoðun Verið er að umbreyta borginni en hvað viljum við? Helgi Áss Grétarsson Skoðun Gróður, einmanaleiki og samfélagsleg samheldni Auður Kjartansdóttir Skoðun Opið bréf til stjórnmálafólks um málefni Palestínu og Ísraels Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Ljúkum því sem hafið er - ný bálstofa í Gufunesi Ingvar Stefánsson Skoðun Hvers vegna skiptir máli hvernig talað er um velferð dýra? Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir Skoðun Raddir fanga Helgi Gunnlaugsson Skoðun Leiðrétting veiðigjalda og varðstaðan um sérhagsmuni Árni Rúnar Þorvaldsson Skoðun Skoðun Skoðun Heilbrigðisráðherra og stjórn VIRK hafa brugðist okkur Eden Frost Kjartansbur skrifar Skoðun Þegar ríkið fer á sjóinn Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Íbúðarhúsnæði sem heimili fólks Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Íslenskumælandi hjúkrunarfræðingar Guðbjörg Pálsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðisstarfsfólk eru ekki skotmörk Elísabet Herdísar Brynjarsdóttir,Hildur Harðardóttir,Tryggvi Egilsson,Sunna Snædal,Yousef Tamimi,Örvar Gunnarsson skrifar Skoðun Leiðrétting veiðigjalda og varðstaðan um sérhagsmuni Árni Rúnar Þorvaldsson skrifar Skoðun Þjóðminjasafn án fornleifafræðinga Snædís Sunna Thorlacius,Ingibjörg Áskelsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til stjórnmálafólks um málefni Palestínu og Ísraels Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Í lífshættu eftir ofbeldi Jokka G Birnudóttir skrifar Skoðun Verið er að umbreyta borginni en hvað viljum við? Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Hvers vegna skiptir máli hvernig talað er um velferð dýra? Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Gróður, einmanaleiki og samfélagsleg samheldni Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Ljúkum því sem hafið er - ný bálstofa í Gufunesi Ingvar Stefánsson skrifar Skoðun Raddir fanga Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Kann Jón Steindór ekki að reikna? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Lífið sem var – á Gaza Israa Saed,Katrín Harðardóttir skrifar Skoðun Vöxtur inn á við og blönduð borgarbyggð er málið Ásdís Hlökk Theodórsdóttir skrifar Skoðun Tilskipanafyllerí Trumps Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Öfgar á Íslandi Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Borg þarf breidd, land þarf lausnir Ásta Björg Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Framtíð safna í síbreytilegum samfélögum Dagrún Ósk Jónsdóttir skrifar Skoðun Rjúfum þögnina og tölum um dauðann Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Virðisaukaskattur í ferðaþjónustu: Skattfríðindi eða röng túlkun? Eðli virðisaukaskatts, alþjóðlegt samhengi og hlutverk ferðaþjónustunnar sem gjaldeyrisskapandi útflutningsgreinar Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Fátækt á Íslandi: Áskoranir, viðkvæmir hópar og leiðir til úrbóta Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Verndum vörumerki í tónlist Eiríkur Sigurðsson skrifar Skoðun Hann valdi sér nafnið Leó Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Misskilin sjálfsmynd Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Hvenær er nóg nóg? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Byggðalína eða Borgarlína Guðmundur Haukur Jakobsson skrifar Skoðun Úlfar sem forðast sól! Jóna Guðbjörg Árnadóttir skrifar Sjá meira
Fréttir af regnbogafánum sem rifnir eru niður, eyðileggingum á regnbogagötum, nýnasistaáróðri gegn hinsegin fólki, skemmdaverkum á listasýningu í tilefni Hinsegin daga, hatursorðræðu og meiðandi ummælum hafa verið óþæginlega algengar síðastliðnar vikur hér á landi. Það virðist ógna tilveru einhverra í samfélaginu okkar að fjölbreytileikinn hafi fest sig í sessi á Íslandi. Ég trúi því þó að meirihluti þjóðarinnar standi með fjölbreytileikanum. En dropinn holar steininn og hver skilaboð sem send eru út, með hatrið að vopni, geta haft í för með sér að pláss verði til fyrir enn meira hatur og jafnvel ofbeldi. Ég veit að mörg okkar sem tilheyrum hinseginsamfélaginu höfum fundið fyrir auknum ótta í kjölfar fregna sem vega að tilverurétti okkar. Við þeirri þróun er mikilvægt að spyrna. Og þar þurfum við á öllu samfélaginu okkar að halda. Svo óttinn lami okkur ekki og hreki í felur. Opnum augun Ég tilheyri kynslóð hinsegin einstaklinga sem gat farið nokkuð klakklaust í gegnum það að horfast í augu við sjálfa mig og viðurkenna fyrir mér, og mínum nánustu að ég væri svo sannarlega mjög samkynhneigð. Fyrir það er ég þakklát. Ég var samt 21 árs og hafði haldið niðri í mér andanum alla grunn- og menntaskólagönguna. En í dag er ég gift ástinni minni og á með henni tvo dásamlega stráka, yndislegt heimili og lífið okkar er gott. Ég á kynslóðinni á undan allt að þakka, þau börðust með kjafti og klóm og töpuðu mörg hver ærunni, ferlinum eða jafnvel lífi sínu til að ryðja brautina. Svo við getum öll fengið að vera við sjálf. Ég hef fylgst með aðdáun með þeirri þróun að unga fólkið hefur þorað miklu fyrr en ég þorði að vera það sjálft. Ekki í felum. Ég hef sinnt fræðslu í skólum um Hinseginleikann í mörg ár og nú heyrir það til undantekninga að það sé ekki að minnsta kosti eitt regnbogabarn komið út á unglingastigi í grunnskólum. Það er nýr veruleiki, sem við eigum að fagna. Ekki óttast. Vegna þess að við vorum öll til í grunnskólunum fyrir nokkrum árum eða áratugum. Við vorum bara regnbogabörn í felum, þjökuð af sjálfsefa og ótta yfir því að vera „öðruvísi“. Ég hef samt sem áður miklar áhyggjur af þróun mála. Nú fylgist ég með unga hugrakka fólkinu okkar, kynslóðinni á eftir mér sem fær nú að finna rækilega fyrir hatri og umræðu sem meiðir. Sum þurfa jafnvel að takast á við það jafnvel daglega að kallað sé til þeirra ókvæðisorðum, tilvera þeirra ekki viðurkennd, gelt að þeim og þeim hótað lífláti eða hvött til þess að taka eigið líf. Þetta er að gerast í gegnum skilaboð á samfélagsmiðlum, á skólagöngunum, í félagsmiðstöðvunum eða jafnvel út á götu. Ég hef því miður séð of mörg dæmi um nákvæmlega þetta síðustu mánuði. Opnum augun og hættum að þræta um það hvort hið meinta bakslag sé raunverulegt eða hættulegt. Raunveruleikinn blasir við og við verðum að taka slaginn saman gegn hatrinu. Fyrir komandi kynslóðir – og fyrir þær kynslóðir sem á undan komu. Við þurfum að standa vörð um þau réttindi sem hér hafa áunnist á sama tíma og við nýtum þá þekkingu og reynslu sem við höfum til að þoka málum áfram i löndum sem því miður eru ekki jafn langt komin í réttindabaráttu og mannréttindum og við. FO vettlingar fyrir hinseginbaráttuna um allan heim Í dag hefst FO herferð UN Women á Íslandi með sölu á einstökum FO vettlingum sem hannaðir eru af Védísi Jónsdóttur og framleiddir hjá VARMA. Í ár verður varningurinn einmitt til styrktar hinsegin verkefnum UN Women um allan heim. UN Women er sú stofnun Sameinuðu þjóðanna sem berst fyrir réttindum og málefnum hinsegin fólks um allan heim, enda verður jafnrétti ekki náð nema með jöfnum réttindum allra hópa. Mikið bakslag hefur orðið í réttindabaráttu hinsegin fólks á síðustu árum. Bakslagið hér heima er í formi meiðandi orðræðu, skemmdaverka og skoðana en sem betur fer eru lagaleg réttindi á Íslandi að mestu leyti tryggð. Sömu sögu er ekki að segja um öll ríki heims. En 35% þeirra búa yfir lögum sem banna, refsa eða dæma jafnvel til dauða fyrir hinseginleika. 84% ríkja heims banna samkynja hjónabönd og viðurkenna ekki tilvist þeirra.Víða býr hinsegin fólk við gríðarlega mismunun, skert réttindi, pyntingar og ofbeldi sökum kyns, kynhneigðar, kynvitundar eða kyntjáningar. Það er því gríðarlega mikilvægt að UN Women hafi bolmagn til að standa áfram vörð um velferð og réttindi hinsegin fólks á tímum sem þessum. Hinsegin verkefni UN Women hafa verið án fjármagns síðan í maí á þessu ári og því er fjárstuðningurinn sem hlýst af sölu vettlinganna í ár gríðarlega mikilvægur. Þú getur stutt við baráttuna með því að kaupa vettlinga hér. Höfundur er kynningarstýra UN Women á Íslandi og stofnandi Hinseginleikans.
Heilbrigðisstarfsfólk eru ekki skotmörk Elísabet Herdísar Brynjarsdóttir,Hildur Harðardóttir,Tryggvi Egilsson,Sunna Snædal,Yousef Tamimi,Örvar Gunnarsson Skoðun
Skoðun Heilbrigðisstarfsfólk eru ekki skotmörk Elísabet Herdísar Brynjarsdóttir,Hildur Harðardóttir,Tryggvi Egilsson,Sunna Snædal,Yousef Tamimi,Örvar Gunnarsson skrifar
Skoðun Hvers vegna skiptir máli hvernig talað er um velferð dýra? Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar
Skoðun Virðisaukaskattur í ferðaþjónustu: Skattfríðindi eða röng túlkun? Eðli virðisaukaskatts, alþjóðlegt samhengi og hlutverk ferðaþjónustunnar sem gjaldeyrisskapandi útflutningsgreinar Þórir Garðarsson skrifar
Skoðun Fátækt á Íslandi: Áskoranir, viðkvæmir hópar og leiðir til úrbóta Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar
Heilbrigðisstarfsfólk eru ekki skotmörk Elísabet Herdísar Brynjarsdóttir,Hildur Harðardóttir,Tryggvi Egilsson,Sunna Snædal,Yousef Tamimi,Örvar Gunnarsson Skoðun