Ekki hika við að kjósa með hjartanu Rósa Steinunn Solveigar Sturludóttir skrifar 14. maí 2024 10:30 Það er gott að hafa skapandi, listræna hugsun því listin gefur okkur frelsi til þess að hlusta á innsæið og flétta saman ólíkum þáttum tilverunnar. Til þess að skilja stöðu okkar í heiminum er gott að nýta listina, því listsköpun er haftalaus og list er án landamæra. Tími hins formfasta og hefðbundna er að líða undir lok og því segi ég að nú ættum við að freista gæfunnar og fá listamann til þess að leiða okkur áfram á þessum undarlegu tímum sem við lifum. Íslenska þjóðin er einstaklega heppin því listamaðurinn Jón Gnarr býður sig nú fram til embættis forseta Íslands. Sumir eru hikandi og kannski spyrja einhverjir sig, hvers vegna ættum við að kjósa hann? Jón Gnarr er leiðtogi. Hann hefur þor til þess að ögra þeirri hugsun sem við erum alin upp við. Það mátti til dæmis sjá þegar hann, öllum að óvörum, leiddi Besta flokkinn vel og örugglega til sigurs. Það tókst svo vel að eftir því var tekið langt út fyrir landssteinana og svo hrifinn varð Volodymyr nokkur Zelenskyy að hann tók framboðið sér til fyrirmyndar, bauð sig fram til forseta Úkraínu og hlaut kosningu. Eins og öll vita hafði hann ekki setið lengi á forsetastóli þegar hann fékk aldeilis erfitt verkefni í fangið sem allur heimurinn hefur með aðdáun fylgst með honum glíma við. Starfsreynsla hans hafði þó aðeins verið tengd listum því áður starfaði hann sem leikari. Það eiga þeir vinirnir sameiginlegt. Jón Gnarr er fyndinn og skemmtilegur. Þegar hann mætir í viðtöl, fylgir honum ávallt léttleiki sem smitast í umræðurnar. Enda segir hann að hann vilji fylla Bessastaði af gleði og í því sambandi er hægt að nefna að yngstu borgarar landsins finnst honum að eigi að fá meira pláss á Bessastöðum og hlakkar mikið til þess að fá að taka á móti þeim við öll möguleg tækifæri. Jón Gnarr er mikill áhugamaður um tungumálið okkar. Nýjasta bók hans, Ó-orð ber þessum áhuga hans vitni. Hann vill allt til þess vinna að vegur íslenskunnar, vöxtur og þróun sé á sem besta máta því hún er „dýrgripur sem við megum ekki glata“. Jón hefur enda sagt að hann elski íslensku af öllu hjarta og helst vill hann að forsetinn tali sem oftast íslensku í opinberum erindagjörðum erlendis til þess að sem flestir heyri „þetta stórkostlega tungumál sem við tölum og blæbrigði þess.“ Jón Gnarr er forvitinn grúskari. Hann les mikið og skrifar, kynnir sér málin og er einn fárra sem lesið hefur Biblíuna spjaldanna á milli. Hann umgengst trú á sama hátt og hann umgengst allt annað í lífinu. Af forvitni, með opið hjarta leitar hann óhikað ráða hjá þeim sem hann telur vita betur og er alltaf reiðubúinn til þess að horfast í augu við þann möguleika að þurfa að skipta um skoðun. Með því finnst honum hann ekki vera vera minni maður og leggja karlmennsku sína að veði. Til dæmis tók hann langan tíma til þess að íhuga framboð sitt og ræddi málið við fjölmarga sem hann taldi geta hjálpað sér að komast að niðurstöðu. Ein þeirra sem hann ræddi við, var okkar ástsælasti forseti til þessa, frú Vigdís Finnbogadóttir. Jón Gnarr er feministi. Hann segir að það skipti sköpum fyrir framtíð heimsins og lýðræðið að við förum að „fjárfesta“ meira í konum og leggur áherslu á hveru mikilvægt það er að karlar taki þátt í því. „Þetta er ekki þeirra barátta, þetta er okkar barátta.“ Hann stendur með þolendum á móti ofbeldi. Hann stendur með fjölbreytileikanum og telur ekki eftir sér að vippa sér í kjól og háa hæla ef svo ber undir, heldur setur á sig skærbleikan stút. Hann hefur auk þess verið iðinn við að benda á vissan „kynvanda“ íslenskunnar sem honum finnst of karllæg. Jón Gnarr er hreinskiptinn og heiðarlegur og á ekki í neinum erfiðleikum að segja það sem honum finnst án þess að tala í frösum eða koma sér undan óþægilegum spurningum. Hann kemur til dyranna eins og hann er klæddur (í fallegum og óaðfinnanlegum jakkafötum þessa dagana). Jón Gnarr er náttúruverndarsinni. Hann segir að íslenska þjóðin geti „tekið forystu og sýnt frumkvæði í heimi sem þorir ekki. Við getum farið að hlusta meira á vísindamenn og minna á misvitra stjórnmálamenn, sem segja bara eitthvað sem þeim finnst og alls ekkert sem hugsanlega styggir bakhjarlana.“ Þó að ástandið sé alvarlegt gerir hann sér grein fyrir mikilvægi þess að predika ekki yfir þjóðinni, heldur mun hann geta leitt okkur til þess sjá hið spaugilega, íróníuna við aðstæðurnar sem við höfum sjálf komið okkur í. Hann veit að við getum tekið forystu og sýnt frumkvæði í heimi sem þorir ekki. Jón Gnarr er friðarsinni. Opinberlega hefur hann lengi verið iðinn við að berjast gegn mannréttindabrotum og lætur sig málefni flóttamanna mikið varða. Meðan hann gegndi starfi borgarstjóra var hann óþreytandi við að starfa í þágu mannréttinda og friðar. Árið 2014 hlaut hann hin virtu friðarverðlaun LennonOno grant for peace fyrir störf sín í þágu mannréttinda. Árið áður var hann valinn Húmanisti ársins hjá Siðmennt og hlaut einnig Mannréttindaviðurkenningu Samtakanna 78 „fyrir mikilvægt framlag einstaklings á öðrum vettvangi í þágu hinsegin fólks.” Nýverið sagði hann að verði hann kosinn til forseta vilji hann koma „góða fólkinu“ og „vonda fólkinu“ úr skotgröfunum. Með hann við stýrið gætum við kannski sem þjóð hætt að hlaða sekt á hvort annað og reynt að skipta ofsafengnum ásökunartóninum út fyrir forvitni, samþykki og húmor. Jón Gnarr er fjölskyldumaður. Á Bessastöðum verður Jóga honum við hlið en af henni stafar glæsileiki og hlýja. Þau eru samrýmd hjón. Nú þurfum við öll sem eitt að hlusta á hjartað okkar, vekja skynjun sálarinnar úr dvala og sækja þangað sem hún leiðir okkur. Veljum einhvern sem kann að nota forvitni og list til þess að skilja þennan óraunverulega raunveruleika. Skiptum leiðindum út fyrir gleði og veljum okkur brautryðjanda, listamann, grúskara, náttúrverndarsinna, feminista og friðarsinna til þess að vera í forsvari fyrir okkur. Nýtum okkur kosningaréttinn og setjum x-ið við Jón Gnarr þann 1. júní. Höfundur er bókmenntafræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Forsetakosningar 2024 Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir Skoðun Afleiðingar verkfallsaðgerða á minnstu börnin - krafa um svör Jóhanna Dröfn Stefánsdóttir Skoðun Ólögleg meðvirkni lækna Teitur Ari Theodórsson Skoðun Verklausi milljónakennarinn Þórunn Sveinbjarnardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson skrifar Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist skrifar Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Kyrrstöðuna verður að rjúfa! Lausn fyrir verðandi innviðaráðherra Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun Íslenskan og menningararfurinn Sólveig Dagmar Þórisdóttir skrifar Skoðun Mannúðlegri úrræði Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Læknar á landsbyggðinni Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Íslensk verðtrygging á mannamáli! Elín Íris Fanndal Jónasdóttir skrifar Skoðun Varðhundar kerfisins Lára Herborg Ólafsdóttir skrifar Skoðun Mótum stefnu um iðn- og tæknimenntun á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Stýrir gervigreind málflutningi stjórnmálamanna og semur stefnur stjórnmálaflokkanna? Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Kolkrabbinn og fjármálafjötrar Íslands Ágústa Árnadóttir skrifar Sjá meira
Það er gott að hafa skapandi, listræna hugsun því listin gefur okkur frelsi til þess að hlusta á innsæið og flétta saman ólíkum þáttum tilverunnar. Til þess að skilja stöðu okkar í heiminum er gott að nýta listina, því listsköpun er haftalaus og list er án landamæra. Tími hins formfasta og hefðbundna er að líða undir lok og því segi ég að nú ættum við að freista gæfunnar og fá listamann til þess að leiða okkur áfram á þessum undarlegu tímum sem við lifum. Íslenska þjóðin er einstaklega heppin því listamaðurinn Jón Gnarr býður sig nú fram til embættis forseta Íslands. Sumir eru hikandi og kannski spyrja einhverjir sig, hvers vegna ættum við að kjósa hann? Jón Gnarr er leiðtogi. Hann hefur þor til þess að ögra þeirri hugsun sem við erum alin upp við. Það mátti til dæmis sjá þegar hann, öllum að óvörum, leiddi Besta flokkinn vel og örugglega til sigurs. Það tókst svo vel að eftir því var tekið langt út fyrir landssteinana og svo hrifinn varð Volodymyr nokkur Zelenskyy að hann tók framboðið sér til fyrirmyndar, bauð sig fram til forseta Úkraínu og hlaut kosningu. Eins og öll vita hafði hann ekki setið lengi á forsetastóli þegar hann fékk aldeilis erfitt verkefni í fangið sem allur heimurinn hefur með aðdáun fylgst með honum glíma við. Starfsreynsla hans hafði þó aðeins verið tengd listum því áður starfaði hann sem leikari. Það eiga þeir vinirnir sameiginlegt. Jón Gnarr er fyndinn og skemmtilegur. Þegar hann mætir í viðtöl, fylgir honum ávallt léttleiki sem smitast í umræðurnar. Enda segir hann að hann vilji fylla Bessastaði af gleði og í því sambandi er hægt að nefna að yngstu borgarar landsins finnst honum að eigi að fá meira pláss á Bessastöðum og hlakkar mikið til þess að fá að taka á móti þeim við öll möguleg tækifæri. Jón Gnarr er mikill áhugamaður um tungumálið okkar. Nýjasta bók hans, Ó-orð ber þessum áhuga hans vitni. Hann vill allt til þess vinna að vegur íslenskunnar, vöxtur og þróun sé á sem besta máta því hún er „dýrgripur sem við megum ekki glata“. Jón hefur enda sagt að hann elski íslensku af öllu hjarta og helst vill hann að forsetinn tali sem oftast íslensku í opinberum erindagjörðum erlendis til þess að sem flestir heyri „þetta stórkostlega tungumál sem við tölum og blæbrigði þess.“ Jón Gnarr er forvitinn grúskari. Hann les mikið og skrifar, kynnir sér málin og er einn fárra sem lesið hefur Biblíuna spjaldanna á milli. Hann umgengst trú á sama hátt og hann umgengst allt annað í lífinu. Af forvitni, með opið hjarta leitar hann óhikað ráða hjá þeim sem hann telur vita betur og er alltaf reiðubúinn til þess að horfast í augu við þann möguleika að þurfa að skipta um skoðun. Með því finnst honum hann ekki vera vera minni maður og leggja karlmennsku sína að veði. Til dæmis tók hann langan tíma til þess að íhuga framboð sitt og ræddi málið við fjölmarga sem hann taldi geta hjálpað sér að komast að niðurstöðu. Ein þeirra sem hann ræddi við, var okkar ástsælasti forseti til þessa, frú Vigdís Finnbogadóttir. Jón Gnarr er feministi. Hann segir að það skipti sköpum fyrir framtíð heimsins og lýðræðið að við förum að „fjárfesta“ meira í konum og leggur áherslu á hveru mikilvægt það er að karlar taki þátt í því. „Þetta er ekki þeirra barátta, þetta er okkar barátta.“ Hann stendur með þolendum á móti ofbeldi. Hann stendur með fjölbreytileikanum og telur ekki eftir sér að vippa sér í kjól og háa hæla ef svo ber undir, heldur setur á sig skærbleikan stút. Hann hefur auk þess verið iðinn við að benda á vissan „kynvanda“ íslenskunnar sem honum finnst of karllæg. Jón Gnarr er hreinskiptinn og heiðarlegur og á ekki í neinum erfiðleikum að segja það sem honum finnst án þess að tala í frösum eða koma sér undan óþægilegum spurningum. Hann kemur til dyranna eins og hann er klæddur (í fallegum og óaðfinnanlegum jakkafötum þessa dagana). Jón Gnarr er náttúruverndarsinni. Hann segir að íslenska þjóðin geti „tekið forystu og sýnt frumkvæði í heimi sem þorir ekki. Við getum farið að hlusta meira á vísindamenn og minna á misvitra stjórnmálamenn, sem segja bara eitthvað sem þeim finnst og alls ekkert sem hugsanlega styggir bakhjarlana.“ Þó að ástandið sé alvarlegt gerir hann sér grein fyrir mikilvægi þess að predika ekki yfir þjóðinni, heldur mun hann geta leitt okkur til þess sjá hið spaugilega, íróníuna við aðstæðurnar sem við höfum sjálf komið okkur í. Hann veit að við getum tekið forystu og sýnt frumkvæði í heimi sem þorir ekki. Jón Gnarr er friðarsinni. Opinberlega hefur hann lengi verið iðinn við að berjast gegn mannréttindabrotum og lætur sig málefni flóttamanna mikið varða. Meðan hann gegndi starfi borgarstjóra var hann óþreytandi við að starfa í þágu mannréttinda og friðar. Árið 2014 hlaut hann hin virtu friðarverðlaun LennonOno grant for peace fyrir störf sín í þágu mannréttinda. Árið áður var hann valinn Húmanisti ársins hjá Siðmennt og hlaut einnig Mannréttindaviðurkenningu Samtakanna 78 „fyrir mikilvægt framlag einstaklings á öðrum vettvangi í þágu hinsegin fólks.” Nýverið sagði hann að verði hann kosinn til forseta vilji hann koma „góða fólkinu“ og „vonda fólkinu“ úr skotgröfunum. Með hann við stýrið gætum við kannski sem þjóð hætt að hlaða sekt á hvort annað og reynt að skipta ofsafengnum ásökunartóninum út fyrir forvitni, samþykki og húmor. Jón Gnarr er fjölskyldumaður. Á Bessastöðum verður Jóga honum við hlið en af henni stafar glæsileiki og hlýja. Þau eru samrýmd hjón. Nú þurfum við öll sem eitt að hlusta á hjartað okkar, vekja skynjun sálarinnar úr dvala og sækja þangað sem hún leiðir okkur. Veljum einhvern sem kann að nota forvitni og list til þess að skilja þennan óraunverulega raunveruleika. Skiptum leiðindum út fyrir gleði og veljum okkur brautryðjanda, listamann, grúskara, náttúrverndarsinna, feminista og friðarsinna til þess að vera í forsvari fyrir okkur. Nýtum okkur kosningaréttinn og setjum x-ið við Jón Gnarr þann 1. júní. Höfundur er bókmenntafræðingur.
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Lítið gert úr áhyggjum íbúa Ölfuss og annarra landsmanna Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar
Skoðun Stýrir gervigreind málflutningi stjórnmálamanna og semur stefnur stjórnmálaflokkanna? Tómas Ellert Tómasson skrifar