Er landið stjórnlaust og býr þjóðin við valdníðslu og rányrkju? Vilhelm Jónsson skrifar 27. maí 2024 10:31 Íslendingum vantar ekki hlutdrægan forseta á Bessastaði sem sameiningartákn til að Ríkisstjórn Íslands geti haldið áfram að fara frjálslega með ríkiseigur með Katrínu Jakobsdóttir sem forseta og stimpilpúða. Þjóðin á ekki að velja sér forseta sem hefur ekki vilja til að vera í tengslum við almannahag og rýna í áratuga ágreiningsefni. Íslendingar eiga ekki að bera lengur harm sinn og þrælslund í hljóði í von um betri tíma, því lengi getur vont versnað. Katrín er augljóslega að flýja sökkvandi skip í leit að öruggara viðurværi og hefur vondan málstað að verja. Flokkurinn í rúst, fylgi ríkisstjórnarinnar vart yfir 3o%, mikil verðbólga, fáránlegt vaxtastig, óheyrilega hækkanir á byggingakostnaði sem leiðir út í verðlagningu fasteigna sem gerir nýjum kynslóum nánast óbærilegt að eignast eigið heimili. Þensla ríkisapparatsins og þjóðarhalli hefur margfaldast undir forystu fyrrverandi forsætisráðherra. Katrín Jakobsdóttir vill sem minnst rifja upp efndir um bætt kjör til aldraðra og öryrkja. Elíta Sjálfstæðisflokksins er augljóslega að fylkja sér um framboð Katrínar, árásir Morgunblaðsins og fleiri fjölmiðla á Höllu Hrund hefur ekki farið fram hjá fólki. Tal um skrímsladeild sem er komin á fullt er ekkert út í bláinn heldur blákaldur sannleikur. Þingmenn ríkisstjórnarflokka vilja almennt ekkert hafa af þjóðinni að segja nema til að endurnýja umboð sitt á fjögurra ára fresti til að ástunda sérhagsmunapot, ásamt ráðherraræði og hundsa þingræði. Svokallaður fjórflokkur hefur stýrt landinu til skiptis áratugum saman, mulið undir sig og sína á kostnað þjóðarinnar og látið almannahag sig litlu skipta. Varðhundar ríkisstjórnarflokkanna og útbrunnir stjórnmálamenn, ásamt útvalinni listaelítu á ríkisspenanum, verja með kjafti og klóm að engu megi breyta. Óeining og sundrung hefur verið allsráðandi í valdatíð Katrínar Jakobsdóttir, sem hefur aukið enn frekari á verkleysi stjórnvalda ásamt misskiptingu og upplausn. Bankar eru seldir vinum og vandamönnum, ásamt öðrum ríkiseigum og skautað hjá öllu regluverki og eðlilegri stjórnsýslu. Spilling er aðalsmerki ríkisstjórnarflokkanna sem forherðast með hverju árinu og verða stórtækari í að fara frjálslega með þjóðareigur á kostnað almennings. Ísland hefur þann vafasama stimpil að teljast eitt af spilltustu ríkjum í heiminum. Þúsundir milljarða voru afskrifaðir í bankahruninu, sem átti sér stað fyrir tilverknað óvandaðra manna sem fengu að vaða uppi með ránshendi í boði stjórnmálamanna og er enn að hámarka rányrkju sína og hagsmuni. Það er ekki boðlegt að stjórnvöld þurfi að grípa til hundrað ára leyndarhyggju sem lærimeistari Katrínar nýti sér til að hylma yfir ljótum, ef ekki glæpsamlegum athæfum í stjórnarsetu sinni 2009-13. Skuldauppgjör sem átti sér stað í því stjórnarsamstarfi verður Vinstri Grænum og Samfylkingu ævinlega til skammar. Það er löngu tímabært að þjóðin fái þann arð af þjóðarauðlindum sem henni ber og einnig verði látið af fiskveiðaheimildum í núverandi mynd. Sú rányrkja sem á sér stað við strendur Íslands í boði stjórnvalda til útvalinnar útgerðafélaga, er ekkert annað en viðurstyggilegur þjóðarglæpur sem ber að uppræta. Stjórnvöld hafa engan vilja til að breyta stjórnarskrá og koma böndum á þjóðarauðlindir til að taka allan vafa að óvandaðir stjórnmálamenn láti af iðju sinni og hætti að reyna braska með ríkiseigur og þjóðlendur þvert á þjóðarvilja. Það er fullreynt að Alþingi geti komið sér saman um breytta stjórnarskrá og löngu tímabært að líta til fyrri vinnu. Til slíkra verka þarf vandaðri menn en sérhagsmunapólitíkusa sem skilja ekki hvað lýðræði er. Hvaða glæpamaður mundi ekki vilja skrifa og aðlaga regluverk og refsiramma að eigin siðblindu. Verðbólga síðustu 45 ár ætti að vera búin að kenna þjóðinni að lækkun á verðbólguhorfum er tálsýn til lengri tíma litið. Undirliggjandi spenna á fasteignarmarkaðinum ásamt lélegri efnahagsstjórn mun sem fyrr sprengja verðbólguna aftur og aftur upp. Óstöðugur gjaldmiðillinn verður að víkja eða tengja hann við aðra mynt og ferðmannastraumur til landsins þarf að minnka verulega, eigi eðlilegur húsnæðismarkaður að þrífast. Að ekki sé talað um heilbrigðisþjónustu, lífskjör og að þjóðinn geti lifað sómasamlegu lífi. Starfshættir á Alþingi Íslands eru til skammar, þingmönnum er skammtað fimm vikna jólafrí síðan tekur þriggja vikna páskafrí við og þriggja mánaða sumarfrí. Þess á milli afrekar þingið vart annað en að ástunda að taka á móti leikskólabörnum, málþófi, slatta af nefndardögum og kjördæmavikum þar sem þingmenn telja sig þess bæra að keyra um allar trissur á kostnað lands og þjóðar. Undir forystu Katrínar hafa alþingismenn skammtað sér feitar verðtryggðar launahækkanir og höfða síðan til þjóðarinnar að sýna ábyrgðarkennd í sínum kröfum. Eðlileg uppbygging á innviðum er í molum fyrir tilverknað ónýtra fjármálastjórnar og gjaldmiðils. Ríkissjóður hefur verið rekinn árum saman með miklum fjárlagahalla ásamt, sveitarfélögum sem eru tæplega að ráða við fjárskuldbindingar sínar. Hver nefndin af annarri er skipuð til að rýna í vandann við að jarðsetja heimatilbúinn verðbólgudraug og óstjórn, án minnsta árangurs. Fyrstu fasteignarkaupendur sem eru að reyna kaupa sína fyrstu íbúð og eiga ekki efnaða foreldra að, eiga litla sem enga möguleika að takast á við vitræn íbúðarkaup. Kaupendur sem hafa takmarkað fjármálalæsi og taka að sér mikla lánsbyrði eru að spila rússneska rúllettu með framtíðarhorfur sínar. Stjórnmálamenn víla ekki fyrir sér að gefa í skyn að betri tímar sé handan við hornið, þó ekkert liggi þar að baki en orðahjal og hræsni. Kaupendur eru að undirgangast falskt lánshæfismat sem stenst enga skoðun og dæmt til að vera ómarktækt, sé litið til verðbólgu, sem tekjulægra fólk getur ekki staðið undir vegna forsendubrests. Fyrirkomulagið er galið, ekki síst til þeirra sem hafa takmarkað fjármálalæsi og treysta í einfeldni sinni á ónýt greiðslumat. Því meiri sem verðbólgan er, berja bankastjórar sér á brjóst að afkomutölur hafi aldrei verið betri og tug milljarðar hagnaður hafi átt sér stað eftir afskriftir. Þjóðin býr yfir miklum þjóðarauðlindum og þarf ekki að takast á við herskyldu, engu að síður eru flestir innviðir að grotna niður og þjóðin getur ekki búið við sómasamlega lífskjör. Þjóðin er að takast á við sjálfskaparvíti og það er löngu tímabært að farið sé að horfast í augu við hver hinn raunverulegi vandi er. Katrín Jakobsdóttir ætti að íhuga að henni tókst aldrei að vera annað og meira en tálsýn sem lofaði hverju sem var og stóð ekki við neitt. Fyrrverandi forsætisráðherra ber verulega ábyrgð á framangreindum erfiðleikum sem steðjar að þjóðinni og fjárlagahalla sem verið er að vísa á komandi kynslóðir. Kjósendur sem vilja ekki Katrínu sem forseta, þurfa að íhuga með ísköldu hugafari að Katrín hagnist ekki á að atkvæðin dreifist á frambjóðendur sem lítið fylgi er að baki í skoðanakönnunum. Sé litið til valdatíðar Katrínar Jakobsdóttir ætti þjóðinni að vera ljóst að fyrrverandi forsætisráðherra er óhæf að takast á við að vera sameiningartákn á Bessastöðum og enn síður að gera greinarmun hvenær rétt sé að virkja 26. gr. stjórnarskrárinnar. Vonandi finnur Katrín sér annað starf sem hefur ekkert með farsæld þjóðarinnar að gera. Höfundur er athafnamaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Vilhelm Jónsson Skoðun: Forsetakosningar 2024 Mest lesið Hvers vegna þegir kristin, vestræn menning? Ómar Torfason Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson Skoðun Sársauki annarra og samúðarþreyta Guðrún Jónsdóttir Skoðun Heimar sem þurfa nýja umræðu! Sigurður Árni Reynisson Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun 52 milljarðar/ári x 30 ár = EES Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvers vegna þegir kristin, vestræn menning? Ómar Torfason skrifar Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson skrifar Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir skrifar Skoðun Heimar sem þurfa nýja umræðu! Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sársauki annarra og samúðarþreyta Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson skrifar Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir skrifar Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar Skoðun GPT‑5 kemur í ágúst – áskoranir og tækifæri fyrir Ísland Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson skrifar Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar Skoðun Ein af hverjum fjórum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Vertu drusla! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Þegar hið smáa verður risastórt Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Tekur sér stöðu með Evrópusambandinu Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Feluleikur ríkisstjórnarinnar? Lárus Guðmundsson skrifar Skoðun Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir skrifar Skoðun Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed skrifar Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Börnin og hungursneyðin í Gaza Sverrir Ólafsson skrifar Skoðun Kynbundið ofbeldi Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðdragandi aðildar þarf umboð Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar Skoðun Þétting byggðar er ekki vandamálið Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Sjá meira
Íslendingum vantar ekki hlutdrægan forseta á Bessastaði sem sameiningartákn til að Ríkisstjórn Íslands geti haldið áfram að fara frjálslega með ríkiseigur með Katrínu Jakobsdóttir sem forseta og stimpilpúða. Þjóðin á ekki að velja sér forseta sem hefur ekki vilja til að vera í tengslum við almannahag og rýna í áratuga ágreiningsefni. Íslendingar eiga ekki að bera lengur harm sinn og þrælslund í hljóði í von um betri tíma, því lengi getur vont versnað. Katrín er augljóslega að flýja sökkvandi skip í leit að öruggara viðurværi og hefur vondan málstað að verja. Flokkurinn í rúst, fylgi ríkisstjórnarinnar vart yfir 3o%, mikil verðbólga, fáránlegt vaxtastig, óheyrilega hækkanir á byggingakostnaði sem leiðir út í verðlagningu fasteigna sem gerir nýjum kynslóum nánast óbærilegt að eignast eigið heimili. Þensla ríkisapparatsins og þjóðarhalli hefur margfaldast undir forystu fyrrverandi forsætisráðherra. Katrín Jakobsdóttir vill sem minnst rifja upp efndir um bætt kjör til aldraðra og öryrkja. Elíta Sjálfstæðisflokksins er augljóslega að fylkja sér um framboð Katrínar, árásir Morgunblaðsins og fleiri fjölmiðla á Höllu Hrund hefur ekki farið fram hjá fólki. Tal um skrímsladeild sem er komin á fullt er ekkert út í bláinn heldur blákaldur sannleikur. Þingmenn ríkisstjórnarflokka vilja almennt ekkert hafa af þjóðinni að segja nema til að endurnýja umboð sitt á fjögurra ára fresti til að ástunda sérhagsmunapot, ásamt ráðherraræði og hundsa þingræði. Svokallaður fjórflokkur hefur stýrt landinu til skiptis áratugum saman, mulið undir sig og sína á kostnað þjóðarinnar og látið almannahag sig litlu skipta. Varðhundar ríkisstjórnarflokkanna og útbrunnir stjórnmálamenn, ásamt útvalinni listaelítu á ríkisspenanum, verja með kjafti og klóm að engu megi breyta. Óeining og sundrung hefur verið allsráðandi í valdatíð Katrínar Jakobsdóttir, sem hefur aukið enn frekari á verkleysi stjórnvalda ásamt misskiptingu og upplausn. Bankar eru seldir vinum og vandamönnum, ásamt öðrum ríkiseigum og skautað hjá öllu regluverki og eðlilegri stjórnsýslu. Spilling er aðalsmerki ríkisstjórnarflokkanna sem forherðast með hverju árinu og verða stórtækari í að fara frjálslega með þjóðareigur á kostnað almennings. Ísland hefur þann vafasama stimpil að teljast eitt af spilltustu ríkjum í heiminum. Þúsundir milljarða voru afskrifaðir í bankahruninu, sem átti sér stað fyrir tilverknað óvandaðra manna sem fengu að vaða uppi með ránshendi í boði stjórnmálamanna og er enn að hámarka rányrkju sína og hagsmuni. Það er ekki boðlegt að stjórnvöld þurfi að grípa til hundrað ára leyndarhyggju sem lærimeistari Katrínar nýti sér til að hylma yfir ljótum, ef ekki glæpsamlegum athæfum í stjórnarsetu sinni 2009-13. Skuldauppgjör sem átti sér stað í því stjórnarsamstarfi verður Vinstri Grænum og Samfylkingu ævinlega til skammar. Það er löngu tímabært að þjóðin fái þann arð af þjóðarauðlindum sem henni ber og einnig verði látið af fiskveiðaheimildum í núverandi mynd. Sú rányrkja sem á sér stað við strendur Íslands í boði stjórnvalda til útvalinnar útgerðafélaga, er ekkert annað en viðurstyggilegur þjóðarglæpur sem ber að uppræta. Stjórnvöld hafa engan vilja til að breyta stjórnarskrá og koma böndum á þjóðarauðlindir til að taka allan vafa að óvandaðir stjórnmálamenn láti af iðju sinni og hætti að reyna braska með ríkiseigur og þjóðlendur þvert á þjóðarvilja. Það er fullreynt að Alþingi geti komið sér saman um breytta stjórnarskrá og löngu tímabært að líta til fyrri vinnu. Til slíkra verka þarf vandaðri menn en sérhagsmunapólitíkusa sem skilja ekki hvað lýðræði er. Hvaða glæpamaður mundi ekki vilja skrifa og aðlaga regluverk og refsiramma að eigin siðblindu. Verðbólga síðustu 45 ár ætti að vera búin að kenna þjóðinni að lækkun á verðbólguhorfum er tálsýn til lengri tíma litið. Undirliggjandi spenna á fasteignarmarkaðinum ásamt lélegri efnahagsstjórn mun sem fyrr sprengja verðbólguna aftur og aftur upp. Óstöðugur gjaldmiðillinn verður að víkja eða tengja hann við aðra mynt og ferðmannastraumur til landsins þarf að minnka verulega, eigi eðlilegur húsnæðismarkaður að þrífast. Að ekki sé talað um heilbrigðisþjónustu, lífskjör og að þjóðinn geti lifað sómasamlegu lífi. Starfshættir á Alþingi Íslands eru til skammar, þingmönnum er skammtað fimm vikna jólafrí síðan tekur þriggja vikna páskafrí við og þriggja mánaða sumarfrí. Þess á milli afrekar þingið vart annað en að ástunda að taka á móti leikskólabörnum, málþófi, slatta af nefndardögum og kjördæmavikum þar sem þingmenn telja sig þess bæra að keyra um allar trissur á kostnað lands og þjóðar. Undir forystu Katrínar hafa alþingismenn skammtað sér feitar verðtryggðar launahækkanir og höfða síðan til þjóðarinnar að sýna ábyrgðarkennd í sínum kröfum. Eðlileg uppbygging á innviðum er í molum fyrir tilverknað ónýtra fjármálastjórnar og gjaldmiðils. Ríkissjóður hefur verið rekinn árum saman með miklum fjárlagahalla ásamt, sveitarfélögum sem eru tæplega að ráða við fjárskuldbindingar sínar. Hver nefndin af annarri er skipuð til að rýna í vandann við að jarðsetja heimatilbúinn verðbólgudraug og óstjórn, án minnsta árangurs. Fyrstu fasteignarkaupendur sem eru að reyna kaupa sína fyrstu íbúð og eiga ekki efnaða foreldra að, eiga litla sem enga möguleika að takast á við vitræn íbúðarkaup. Kaupendur sem hafa takmarkað fjármálalæsi og taka að sér mikla lánsbyrði eru að spila rússneska rúllettu með framtíðarhorfur sínar. Stjórnmálamenn víla ekki fyrir sér að gefa í skyn að betri tímar sé handan við hornið, þó ekkert liggi þar að baki en orðahjal og hræsni. Kaupendur eru að undirgangast falskt lánshæfismat sem stenst enga skoðun og dæmt til að vera ómarktækt, sé litið til verðbólgu, sem tekjulægra fólk getur ekki staðið undir vegna forsendubrests. Fyrirkomulagið er galið, ekki síst til þeirra sem hafa takmarkað fjármálalæsi og treysta í einfeldni sinni á ónýt greiðslumat. Því meiri sem verðbólgan er, berja bankastjórar sér á brjóst að afkomutölur hafi aldrei verið betri og tug milljarðar hagnaður hafi átt sér stað eftir afskriftir. Þjóðin býr yfir miklum þjóðarauðlindum og þarf ekki að takast á við herskyldu, engu að síður eru flestir innviðir að grotna niður og þjóðin getur ekki búið við sómasamlega lífskjör. Þjóðin er að takast á við sjálfskaparvíti og það er löngu tímabært að farið sé að horfast í augu við hver hinn raunverulegi vandi er. Katrín Jakobsdóttir ætti að íhuga að henni tókst aldrei að vera annað og meira en tálsýn sem lofaði hverju sem var og stóð ekki við neitt. Fyrrverandi forsætisráðherra ber verulega ábyrgð á framangreindum erfiðleikum sem steðjar að þjóðinni og fjárlagahalla sem verið er að vísa á komandi kynslóðir. Kjósendur sem vilja ekki Katrínu sem forseta, þurfa að íhuga með ísköldu hugafari að Katrín hagnist ekki á að atkvæðin dreifist á frambjóðendur sem lítið fylgi er að baki í skoðanakönnunum. Sé litið til valdatíðar Katrínar Jakobsdóttir ætti þjóðinni að vera ljóst að fyrrverandi forsætisráðherra er óhæf að takast á við að vera sameiningartákn á Bessastöðum og enn síður að gera greinarmun hvenær rétt sé að virkja 26. gr. stjórnarskrárinnar. Vonandi finnur Katrín sér annað starf sem hefur ekkert með farsæld þjóðarinnar að gera. Höfundur er athafnamaður.
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson skrifar
Skoðun Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir skrifar
Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun