Forsetinn, NATÓ, ýsan og blokkin Guðfinnur Sigurvinsson skrifar 31. maí 2024 13:45 Varðandi afstöðu míns forsetaframbjóðanda Katrínar Jakobsdóttur til aðildar Íslands að Atlantshafsbandalaginu og fram kom í kappræðum á Stöð 2 í gærkvöldi þá er það dæmi um mál þar sem okkur greinir á í grundvallaratriði. En ég virði afstöðu hennar og annarra sem byggja það á málefnalegum forsendum. Eins og allt eðlilegt fólk hef ég takmarkalausa andstyggð á stríðum og hörmungum þeirra fyrir mannkyn allt og mennsku okkar. Styð alltaf friðarviðræður, samtal og samninga þar sem það er nokkur kostur. Raunsæið og sagan segir mér hins vegar að í heimi hér þrífst hreinræktuð illska og í sumum löndum kemst til valda fólk sem er knúið áfram af henni. Þess vegna hef ég alltaf haft vissa samúð með Neville Chamberlain fyrrverandi forsætisráðherra Bretlands sem tók rangan pól í hæðina og hélt hann hefði forðað Evrópu frá stríði með innistæðulausum samningum við Hitler. Aðild Íslands að Nató er að mínu mati nauðsyn og mikið lán að hún hafi raungerst á öldinni sem leið í ljósi þess hversu sáralítið við færum að borðinu og ekki ein einasta mannfórn í formi hermanns mun þurfa að koma frá okkur þegar í harðbakkann slær og verja þarf frjálsar þjóðir. Hvernig get ég þá stutt Katrínu til forseta? Það er vegna þess að Katrín Jakobsdóttir hefur margsinnis sýnt sem stjórnmálamaður opinberlega og mér persónulega líka að hún ekki bara virðir gagnstæð sjónarmið heldur leggur sig fram um að skilja þau. Laus við allar kreddur. Hún virðir lýðræðið og þingviljann. Sem forsætisráðherra vann hún þannig á vettvangi Nató og gekk fram fyrir hönd lands og þjóðar með slíkum glæsibrag að eftir var tekið hér á landi og annars staðar. Þetta er fágætur styrkleiki hjá íslenskum stjórnmálamanni og einn af helstu mannkostum Katrínar sem ég vil taka mér til fyrirmyndar og er ástæða þess að ég kýs hana. Vigdís og Ólafur Ragnar voru líka andsnúin Nató-aðild Íslands og veru Varnarliðs hér á landi. Þau létu það í ljós löngu áður en þau fóru í forsetaframboð. Ólíkt Katrínu hafði ekki reynt á þá nálgun þeirra í neinu embætti sem snertiflöt hefur við málið fyrir forsetakjör beggja en forsætisráðherra hefur þar alltaf hvort eð er meiri áhrif og völd en forseti. Þau Vigdís og Ólafur urðu færsælir forsetar hvort með sínum hætti, aldrei reyndi á fyrri afstöðu þeirra enda málefni þingsins og enn er Ísland í Nató. Getan til að sameina af alvöru Styrkleiki Katrínar sem ég hef lýst birtist okkur líka þegar hún myndaði núverandi ríkisstjórnarmynstur þegar það var í reynd eini kosturinn til að koma starfhæfri ríkisstjórn yfir landið – við strembnar aðstæður með metfjölda flokka á þingi sem gefa flestir meira fyrir stundarvinsældir á samfélagsmiðlum en minnsta þjóðfélagslegan ávinning í anda eigin stefnu. Katrín er klár og vissi vel að samstarf með Sjálfstæðisflokki og Framsókn væri ekki til þess fallið að auka fylgi VG á vinstri vængnum og myndi miklu heldur hrekja frá jafnvel flokksbundið fólk. Auðveldari og popúlískari leiðin hefði verið að gera eins og þáv. formaður Samfylkingar að útiloka strax í upphafi kosningabaráttunnar samstarf við stærsta stjórnmálaflokkinn í von um hylli kjósenda, sem svo ekki skilaði sér frekar en stólar við ríkisstjórnarborðið þar sem kosningaloforð geta orðið að veruleika. Hvers hagur var það? Katrín stillti sig um þetta og tók þjóðarhag fram yfir stjórnmálasirkus. Þótt einhverjir hafi gleymt því nú þá mældist ríkisstjórn hennar lengi vel með mun meiri stuðning landsmanna en stuðningurinn sem mældist við ríkisstjórnarflokkana alla samanlagt. Katrín varð aftur og aftur í marktækum viðhorfskönnunum langvinsælasti stjórnmálamaðurinn með margfalt meiri persónustuðning en flokkurinn sem hún leiddi. Varð enda forsætisráðherra þótt ekki væri hún formaður stærsta stjórnmálaflokks landsins. Við þetta má að endingu bæta að þegar núverandi ríkisstjórnarmynstur komst á hafði engin þriggja flokka ríkisstjórn klárað heilt kjörtímabil. Alltaf sprakk. Ekki bara lifði þessi fyrsta þriggja flokka ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur af heilt kjörtímabil heldur er komin langleiðina með klára annað til þegar Katrín fer í forsetaframboð. Og ekki hefur samstarfið verið sigling á lygnum sjó, það er öllum ljóst. Það segir hins vegar allt um bæði verkstjórann og manneskjuna Katrínu, hæfni hennar og getu til að halda fólki saman við flóknar og krefjandi aðstæður að þetta sé staðan. Það eru einmitt þessir eiginleikar sem munu færa okkur forseta sem raunverulega getur leyst flókin mál og sameinað og sætt þegar það skiptir mestu máli en gerir það ekki bara með hljómfögru en í reynd innihaldslausu þjóðarpeppi. Já, eða hinu sem ég hef minni mætur á einhverri sýndarmennsku sem upphefur minnimáttarkennd landans. Eins og til dæmis með einhverjum táknrænum kjánahrolli að skutlast á forsetabílnum í Smáralind og háma þar í sig volga pylsu fyrir allra augum. Við þurfum ekki kjósa forseta og setja hann í hæsta launaflokk auk annarra fríðinda til þess eins að láta okkur líða betur með að vera venjuleg. Hjá þjóð sem telur 380.000 manns erum við auðvitað öll venjuleg, líka forsetinn sem fer fremstur meðal jafningja. Jafningja sem eiga það sameiginlega upphaf lífsminninga að hafa leikið sér sem börn í stigagangi við angan af soðinni ýsu frá íbúðum blokkarinnar og fjarlægan hljóm af lestri veðurfregna frá Veðurstofu Íslands. Forsetakjör Katrínar yrði þjóðargæfa Á morgun gefst okkur einstakt tækifæri til að kjósa forseta sem hefur reynslu, vigt og styrk sem sjaldan er valkostur á. Alvöru forseta sem hefur sýnt að hún getur, þorir og vill. Forseta sem hefur nú þegar lifandi tengsl við ráðafólk víða um heim og getur greitt götu íslenskra þjóðarhagsmuna í breiðum skilningi þar. Ég vona að þjóðin skapi sér þá gæfu að hefja sig yfir hávaðann, sundurlyndisöflin og ruglið og kjósi Katrínu Jakobsdóttur sem næsta forseta Íslands. Það mun ég gera á morgun með hjartað fullt af gleði og heilbrigðu þjóðarstolti, klæddur í tilefni dagsins í vandræðalega smart jakkaföt og með bindi í fánalitunum. Höfundur er hárskeri, stjórnsýslufræðingur og bæjarfulltrúi í Garðabæ. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðfinnur Sigurvinsson Skoðun: Forsetakosningar 2024 Forsetakosningar 2024 Mest lesið Þurr janúar. Er það ekki málið? Árni Einarsson Skoðun Trú er holl Skúli S. Ólafsson Skoðun Heiðarleg stjórnmál skila árangri - árangur Pírata í borgarstjórn 2024 Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun „Egó“, umhyggja og árangursríkasta áramótaheitið Sigurvin Lárus Jónsson Skoðun Dóttir mín – uppgjör eineltis Ragnheiður Harpa Sveinsdóttir Skoðun Þegar hjarðhegðun skyggir á skynsemi: Tökum upplýsta ákvörðun! Birta María Aðalsteinsdóttir Skoðun RÚV og litla vandamálið Ásgeir Sigurðsson Skoðun Undirgefni, trúleysi og tómarúm Einar Baldvin Árnason Skoðun Er sjávarútvegur einkamál kvótakónga? Finnbjörn A. Hermannsson Skoðun Halldór 28.12.2024 Halldór Skoðun Skoðun „Egó“, umhyggja og árangursríkasta áramótaheitið Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Skoðun Þurr janúar. Er það ekki málið? Árni Einarsson skrifar Skoðun Heiðarleg stjórnmál skila árangri - árangur Pírata í borgarstjórn 2024 Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Trú er holl Skúli S. Ólafsson skrifar Skoðun Styrkjum stöðu sjúkraliða fyrir betri heilbrigðisþjónustu Sandra B. Franks skrifar Skoðun Sterk sveitarfélög skipta máli Heiða Björg Hilmisdóttir skrifar Skoðun Undirgefni, trúleysi og tómarúm Einar Baldvin Árnason skrifar Skoðun Reistu hamingjunni heimili Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Það tapa allir á orkuskortinum Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun RÚV og litla vandamálið Ásgeir Sigurðsson skrifar Skoðun ESB aðild eða fylki í USA, eða bara gamla Ísland og blessuð krónan? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Takk Björgvin Njáll, eða þannig Ólafur Þór Ólafsson skrifar Skoðun Vilja Ísland í evrópskt sambandsríki Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Aðför að réttindum verkafólks Aðalsteinn Árni Baldursson skrifar Skoðun Orkuverð og sæstrengir Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Veðurstofa Sjálfstæðisflokksins frestar fundi Daníel Hjörvar Guðmundsson skrifar Skoðun Að þora að stíga skref Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Ísland er ekki stjórntækt með verðtryggingu? Örn Karlsson skrifar Skoðun Ó Palestína Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Er sjávarútvegur einkamál kvótakónga? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun „Þetta er algerlega galið“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvernig getum við stigið upp úr sorginni? Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Stórveldi eiga hagsmuni en ekki vini: Deilur tveggja NATO ríkja um Grænland Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Vinnulag í rannsóknaverkefnum er ekki vísbending um stjórnarhætti þess sem borgar Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Fersk fyrirheit: máttur nýársheita og skýrra markmiða Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Skilaboð hátíðarinnar Skúli S. Ólafsson skrifar Skoðun Er þetta alvöru? Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Raforkunotkun gagnavera minnkað mikið Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Gott knatthús veldur deilum Stefán Már Gunnlaugsson skrifar Sjá meira
Varðandi afstöðu míns forsetaframbjóðanda Katrínar Jakobsdóttur til aðildar Íslands að Atlantshafsbandalaginu og fram kom í kappræðum á Stöð 2 í gærkvöldi þá er það dæmi um mál þar sem okkur greinir á í grundvallaratriði. En ég virði afstöðu hennar og annarra sem byggja það á málefnalegum forsendum. Eins og allt eðlilegt fólk hef ég takmarkalausa andstyggð á stríðum og hörmungum þeirra fyrir mannkyn allt og mennsku okkar. Styð alltaf friðarviðræður, samtal og samninga þar sem það er nokkur kostur. Raunsæið og sagan segir mér hins vegar að í heimi hér þrífst hreinræktuð illska og í sumum löndum kemst til valda fólk sem er knúið áfram af henni. Þess vegna hef ég alltaf haft vissa samúð með Neville Chamberlain fyrrverandi forsætisráðherra Bretlands sem tók rangan pól í hæðina og hélt hann hefði forðað Evrópu frá stríði með innistæðulausum samningum við Hitler. Aðild Íslands að Nató er að mínu mati nauðsyn og mikið lán að hún hafi raungerst á öldinni sem leið í ljósi þess hversu sáralítið við færum að borðinu og ekki ein einasta mannfórn í formi hermanns mun þurfa að koma frá okkur þegar í harðbakkann slær og verja þarf frjálsar þjóðir. Hvernig get ég þá stutt Katrínu til forseta? Það er vegna þess að Katrín Jakobsdóttir hefur margsinnis sýnt sem stjórnmálamaður opinberlega og mér persónulega líka að hún ekki bara virðir gagnstæð sjónarmið heldur leggur sig fram um að skilja þau. Laus við allar kreddur. Hún virðir lýðræðið og þingviljann. Sem forsætisráðherra vann hún þannig á vettvangi Nató og gekk fram fyrir hönd lands og þjóðar með slíkum glæsibrag að eftir var tekið hér á landi og annars staðar. Þetta er fágætur styrkleiki hjá íslenskum stjórnmálamanni og einn af helstu mannkostum Katrínar sem ég vil taka mér til fyrirmyndar og er ástæða þess að ég kýs hana. Vigdís og Ólafur Ragnar voru líka andsnúin Nató-aðild Íslands og veru Varnarliðs hér á landi. Þau létu það í ljós löngu áður en þau fóru í forsetaframboð. Ólíkt Katrínu hafði ekki reynt á þá nálgun þeirra í neinu embætti sem snertiflöt hefur við málið fyrir forsetakjör beggja en forsætisráðherra hefur þar alltaf hvort eð er meiri áhrif og völd en forseti. Þau Vigdís og Ólafur urðu færsælir forsetar hvort með sínum hætti, aldrei reyndi á fyrri afstöðu þeirra enda málefni þingsins og enn er Ísland í Nató. Getan til að sameina af alvöru Styrkleiki Katrínar sem ég hef lýst birtist okkur líka þegar hún myndaði núverandi ríkisstjórnarmynstur þegar það var í reynd eini kosturinn til að koma starfhæfri ríkisstjórn yfir landið – við strembnar aðstæður með metfjölda flokka á þingi sem gefa flestir meira fyrir stundarvinsældir á samfélagsmiðlum en minnsta þjóðfélagslegan ávinning í anda eigin stefnu. Katrín er klár og vissi vel að samstarf með Sjálfstæðisflokki og Framsókn væri ekki til þess fallið að auka fylgi VG á vinstri vængnum og myndi miklu heldur hrekja frá jafnvel flokksbundið fólk. Auðveldari og popúlískari leiðin hefði verið að gera eins og þáv. formaður Samfylkingar að útiloka strax í upphafi kosningabaráttunnar samstarf við stærsta stjórnmálaflokkinn í von um hylli kjósenda, sem svo ekki skilaði sér frekar en stólar við ríkisstjórnarborðið þar sem kosningaloforð geta orðið að veruleika. Hvers hagur var það? Katrín stillti sig um þetta og tók þjóðarhag fram yfir stjórnmálasirkus. Þótt einhverjir hafi gleymt því nú þá mældist ríkisstjórn hennar lengi vel með mun meiri stuðning landsmanna en stuðningurinn sem mældist við ríkisstjórnarflokkana alla samanlagt. Katrín varð aftur og aftur í marktækum viðhorfskönnunum langvinsælasti stjórnmálamaðurinn með margfalt meiri persónustuðning en flokkurinn sem hún leiddi. Varð enda forsætisráðherra þótt ekki væri hún formaður stærsta stjórnmálaflokks landsins. Við þetta má að endingu bæta að þegar núverandi ríkisstjórnarmynstur komst á hafði engin þriggja flokka ríkisstjórn klárað heilt kjörtímabil. Alltaf sprakk. Ekki bara lifði þessi fyrsta þriggja flokka ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur af heilt kjörtímabil heldur er komin langleiðina með klára annað til þegar Katrín fer í forsetaframboð. Og ekki hefur samstarfið verið sigling á lygnum sjó, það er öllum ljóst. Það segir hins vegar allt um bæði verkstjórann og manneskjuna Katrínu, hæfni hennar og getu til að halda fólki saman við flóknar og krefjandi aðstæður að þetta sé staðan. Það eru einmitt þessir eiginleikar sem munu færa okkur forseta sem raunverulega getur leyst flókin mál og sameinað og sætt þegar það skiptir mestu máli en gerir það ekki bara með hljómfögru en í reynd innihaldslausu þjóðarpeppi. Já, eða hinu sem ég hef minni mætur á einhverri sýndarmennsku sem upphefur minnimáttarkennd landans. Eins og til dæmis með einhverjum táknrænum kjánahrolli að skutlast á forsetabílnum í Smáralind og háma þar í sig volga pylsu fyrir allra augum. Við þurfum ekki kjósa forseta og setja hann í hæsta launaflokk auk annarra fríðinda til þess eins að láta okkur líða betur með að vera venjuleg. Hjá þjóð sem telur 380.000 manns erum við auðvitað öll venjuleg, líka forsetinn sem fer fremstur meðal jafningja. Jafningja sem eiga það sameiginlega upphaf lífsminninga að hafa leikið sér sem börn í stigagangi við angan af soðinni ýsu frá íbúðum blokkarinnar og fjarlægan hljóm af lestri veðurfregna frá Veðurstofu Íslands. Forsetakjör Katrínar yrði þjóðargæfa Á morgun gefst okkur einstakt tækifæri til að kjósa forseta sem hefur reynslu, vigt og styrk sem sjaldan er valkostur á. Alvöru forseta sem hefur sýnt að hún getur, þorir og vill. Forseta sem hefur nú þegar lifandi tengsl við ráðafólk víða um heim og getur greitt götu íslenskra þjóðarhagsmuna í breiðum skilningi þar. Ég vona að þjóðin skapi sér þá gæfu að hefja sig yfir hávaðann, sundurlyndisöflin og ruglið og kjósi Katrínu Jakobsdóttur sem næsta forseta Íslands. Það mun ég gera á morgun með hjartað fullt af gleði og heilbrigðu þjóðarstolti, klæddur í tilefni dagsins í vandræðalega smart jakkaföt og með bindi í fánalitunum. Höfundur er hárskeri, stjórnsýslufræðingur og bæjarfulltrúi í Garðabæ.
Heiðarleg stjórnmál skila árangri - árangur Pírata í borgarstjórn 2024 Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun
Þegar hjarðhegðun skyggir á skynsemi: Tökum upplýsta ákvörðun! Birta María Aðalsteinsdóttir Skoðun
Skoðun Heiðarleg stjórnmál skila árangri - árangur Pírata í borgarstjórn 2024 Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun ESB aðild eða fylki í USA, eða bara gamla Ísland og blessuð krónan? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar
Skoðun Stórveldi eiga hagsmuni en ekki vini: Deilur tveggja NATO ríkja um Grænland Hilmar Þór Hilmarsson skrifar
Skoðun Vinnulag í rannsóknaverkefnum er ekki vísbending um stjórnarhætti þess sem borgar Haraldur Ólafsson skrifar
Skoðun Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir skrifar
Heiðarleg stjórnmál skila árangri - árangur Pírata í borgarstjórn 2024 Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun
Þegar hjarðhegðun skyggir á skynsemi: Tökum upplýsta ákvörðun! Birta María Aðalsteinsdóttir Skoðun