Nafnleynd, peningar, stjórnmál 24. mars 2010 23:13 Reikningar, sem Sjálfstæðisflokkurinn birti tilneyddur í byrjun vikunnar með upplýsingar um styrki til flokksins árin 2002 til 2006, sýna að tveir lögaðilar skera sig úr í rausnarskapnum: FL Group styrkti flokkinn um 30 milljónir en Landsbankinn um 44 milljónir. Þetta eru langhæstu tölur sem sést hafa um styrki einstakra lögaðila til íslensks stjórnmálaflokks. Samkvæmt tölunum sem birtar voru hefur Sjálfstæðisflokkurinn fengið 285 milljónir á þessum árum. Þó eru ekki öll kurl komin til grafar. Margir sem styrktu flokkinn um milljónir óska nafnleyndar . Þarna eru engar tölur um styrki til landsfélaga eða aðildarfélaga flokksins. Ekki tölur um styrki til einstakra frambjóðenda. Fyrir tíu árum eða svo setti ég mig inn í deilur um fjármál stjórnmálaflokkanna og talaði meðal annars við Kristínu Sigurðardóttir sem verið hafði framkvæmdarstjóri Kvennalistans og Kjartan Gunnarsson framkvæmdarstjóra Sjálfstæðisflokksins. Kvennalistinn vildi að fjármál flokkanna væru opinber en Kjartan Gunnarsson var harður á móti því. Árið 1995 hafði forsætisráðherra skipað nefnd stjórnmálaflokkanna um þetta málefni. Auk Kvennalistans hafði Þjóðvaki, flokkur Jóhönnu Sigurðardóttur, talað fyrir því á þingi að sett yrðu lög um fjármál flokkanna. Jóhanna átti eftir að flytja slíka tillögu margoft á þingi. Það tók nefnd forsætisráðherra heil fjögur ár að komast að þeirri sérkennilegu niðurstöðu að það væri „óæskilegt að afnema nafnleyndina". Fullyrt var að ef nafnleynd styrktaraðila yrði aflétt myndu frjáls framlög til flokkanna minnka og þeir yrðu þá háðari ríkisvaldinu. Það var talið slæmt. Einnig var lögð áhersla á að það væri réttur einstaklinga og félaga að styrkja tiltekin samtök án vitneskju annarra. Fulltrúi Kvennalista í nefndinni var ósammála þessari niðurstöðu. Þjóðvaki hafði ekki viljað tilnefna fulltrúa í hana. Fulltrúar Framsóknarflokks, Alþýðuflokks og Alþýðubandalags skrifuðu undir. Formaður nefndarinnar var Hreinn Loftsson lögfræðingur en Kjartan Gunnarsson sat þar fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Með því að skrifa undir álitið samþykktu „gömlu" flokkarnir fjórir að viðhalda óbreyttu ástandi. Kristín Sigurðardóttir sagði í viðtali við Spegilinn á RÚV haustið 1999 að nefndin hefði verið beitt miklum þrýstingi. Því hefði meðal annars verið hótað fella alfarið niður styrki ríkisins til flokkanna ef nefndarmenn samþykktu ekki nafnleyndina. Síðar sagði mér innanbúðarmanneskja úr Alþýðubandalaginu að sá flokkur hefði verið verið í veikri aðstöðu til að beita sér í málinu vegna þungra skuldabagga. Það er lærdómsríkt að kynnast stjórnmálamanninum Davíð Oddssyni í þessum deilum. Viðkvæði hans var jafnan: Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekkert að fela. Hann beitti sér af hörku í mörg misseri gegn tillögum Jóhönnu Sigurðardóttur um opinbert eftirlit með fjármögnun flokkanna. Við umræður á þingi í mars 1997 sagði hann að slíkar upplýsingar væru „trúnaðarsamband flokka og stuðningsmanna þeirra". Hann var líka alfarið á móti því að sett yrði þak á þá hámarksupphæð sem flokkarnir mættu nota í auglýsingar. Hann notaði grimmt þá aðferð að setja umræðuna í uppnám, sprengja hana bókstaflega upp þannig að enginn vissi lengur hvað var upp og niður. Þegar skýrsla nefndarinnar var kynnt, slengdi hann allt í einu fram þeirri róttæku hugmynd að birta skyldi opinberlega skattaframtöl þingmanna og frambjóðenda. Morgunblaðið spyr í framhaldi af því foringjar annarra flokka hvort þeir hafi eitthvað á móti því. En Davíð fylgdi þessari hugmynd ekkert eftir og hefur sennilega aldrei ætlað að gera það. Henni var ætlað að dreifa athyglinni, breyta umræðunni. Í mars árið 2000 lagði Jóhanna í sjötta sinn fram frumvarp um eftirlit með fjármögnun flokkanna. Davíð fór mjög hörðum orðum á þingi um málflutning Jóhönnu. Þar dró hann, öllum að óvörum, Öryrkjabandalag Íslands inn í umræðuna og fullyrti að stjórnendur þess hefðu misnotað milljónir úr sjóðum bandlagsins í áróðursauglýsingar fyrir Samfylkinguna. Arnþór Helgason, fyrrum formaður Öryrkjabandalagsins, svaraði með lesendagrein 9. mars þar hann sagði forsætisráðherra reyna kæfa eðlilega og heiðarlega umræðu um fjármögnun flokkanna með dylgjum og hótunum. Í umræðum á þingi 2003 um sama mál tók Davíð því jafn illa og áður en kastaði svo allt í einu fram þeirri hugmynd að banna fyrirtækjum alfarið að styrkja stjórnmálaflokka. Morgunblaðið beindi athygli lesenda að þeirri hugmynd en Davíð, þessi miklu málafylgjumaður, fylgdi henni ekkert eftir. Rétt er að halda því til haga að sérfræðingar sem fjallað hafa um íslenska hrunið, til að mynda Kaarlo Jännäri, hafa haldið því fram að of náin tengsl íslensks stjórnmálalífs og viðskiptalífs hafi átt stóran þátt í hruninu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hjálmar Sveinsson Mest lesið Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson Skoðun Skoðun Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir skrifar Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Orkan á Vestfjörðum Þorsteinn Másson skrifar Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Vísindin vakna til nýsköpunar! Einar Mäntylä skrifar Skoðun Risastórt lýðheilsumál sem Alþingi hunsar Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Þess vegna býð ég mig fram Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson skrifar Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Framboð er eina leiðin Eiríkur St. Eiríksson skrifar Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpun og kennarar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Nýjar lausnir gegn ofbeldi Drífa Snædal skrifar Skoðun Lögin um það sem er bannað Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir skrifar Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Af hverju erum við að þessu? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Upplýsingaóreiða í boði orkugeirans og Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Úrskurðargrautur lögmanna Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Hinn langi USArmur Ísraels Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Kveðja frá Heimssýn til landsfundar VG 2024 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðaróperan á Alþingi í nær 70 ár Finnur Bjarnason,Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um Ölfusárbrú og veggjöld Haukur Arnþórsson skrifar Sjá meira
Reikningar, sem Sjálfstæðisflokkurinn birti tilneyddur í byrjun vikunnar með upplýsingar um styrki til flokksins árin 2002 til 2006, sýna að tveir lögaðilar skera sig úr í rausnarskapnum: FL Group styrkti flokkinn um 30 milljónir en Landsbankinn um 44 milljónir. Þetta eru langhæstu tölur sem sést hafa um styrki einstakra lögaðila til íslensks stjórnmálaflokks. Samkvæmt tölunum sem birtar voru hefur Sjálfstæðisflokkurinn fengið 285 milljónir á þessum árum. Þó eru ekki öll kurl komin til grafar. Margir sem styrktu flokkinn um milljónir óska nafnleyndar . Þarna eru engar tölur um styrki til landsfélaga eða aðildarfélaga flokksins. Ekki tölur um styrki til einstakra frambjóðenda. Fyrir tíu árum eða svo setti ég mig inn í deilur um fjármál stjórnmálaflokkanna og talaði meðal annars við Kristínu Sigurðardóttir sem verið hafði framkvæmdarstjóri Kvennalistans og Kjartan Gunnarsson framkvæmdarstjóra Sjálfstæðisflokksins. Kvennalistinn vildi að fjármál flokkanna væru opinber en Kjartan Gunnarsson var harður á móti því. Árið 1995 hafði forsætisráðherra skipað nefnd stjórnmálaflokkanna um þetta málefni. Auk Kvennalistans hafði Þjóðvaki, flokkur Jóhönnu Sigurðardóttur, talað fyrir því á þingi að sett yrðu lög um fjármál flokkanna. Jóhanna átti eftir að flytja slíka tillögu margoft á þingi. Það tók nefnd forsætisráðherra heil fjögur ár að komast að þeirri sérkennilegu niðurstöðu að það væri „óæskilegt að afnema nafnleyndina". Fullyrt var að ef nafnleynd styrktaraðila yrði aflétt myndu frjáls framlög til flokkanna minnka og þeir yrðu þá háðari ríkisvaldinu. Það var talið slæmt. Einnig var lögð áhersla á að það væri réttur einstaklinga og félaga að styrkja tiltekin samtök án vitneskju annarra. Fulltrúi Kvennalista í nefndinni var ósammála þessari niðurstöðu. Þjóðvaki hafði ekki viljað tilnefna fulltrúa í hana. Fulltrúar Framsóknarflokks, Alþýðuflokks og Alþýðubandalags skrifuðu undir. Formaður nefndarinnar var Hreinn Loftsson lögfræðingur en Kjartan Gunnarsson sat þar fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Með því að skrifa undir álitið samþykktu „gömlu" flokkarnir fjórir að viðhalda óbreyttu ástandi. Kristín Sigurðardóttir sagði í viðtali við Spegilinn á RÚV haustið 1999 að nefndin hefði verið beitt miklum þrýstingi. Því hefði meðal annars verið hótað fella alfarið niður styrki ríkisins til flokkanna ef nefndarmenn samþykktu ekki nafnleyndina. Síðar sagði mér innanbúðarmanneskja úr Alþýðubandalaginu að sá flokkur hefði verið verið í veikri aðstöðu til að beita sér í málinu vegna þungra skuldabagga. Það er lærdómsríkt að kynnast stjórnmálamanninum Davíð Oddssyni í þessum deilum. Viðkvæði hans var jafnan: Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekkert að fela. Hann beitti sér af hörku í mörg misseri gegn tillögum Jóhönnu Sigurðardóttur um opinbert eftirlit með fjármögnun flokkanna. Við umræður á þingi í mars 1997 sagði hann að slíkar upplýsingar væru „trúnaðarsamband flokka og stuðningsmanna þeirra". Hann var líka alfarið á móti því að sett yrði þak á þá hámarksupphæð sem flokkarnir mættu nota í auglýsingar. Hann notaði grimmt þá aðferð að setja umræðuna í uppnám, sprengja hana bókstaflega upp þannig að enginn vissi lengur hvað var upp og niður. Þegar skýrsla nefndarinnar var kynnt, slengdi hann allt í einu fram þeirri róttæku hugmynd að birta skyldi opinberlega skattaframtöl þingmanna og frambjóðenda. Morgunblaðið spyr í framhaldi af því foringjar annarra flokka hvort þeir hafi eitthvað á móti því. En Davíð fylgdi þessari hugmynd ekkert eftir og hefur sennilega aldrei ætlað að gera það. Henni var ætlað að dreifa athyglinni, breyta umræðunni. Í mars árið 2000 lagði Jóhanna í sjötta sinn fram frumvarp um eftirlit með fjármögnun flokkanna. Davíð fór mjög hörðum orðum á þingi um málflutning Jóhönnu. Þar dró hann, öllum að óvörum, Öryrkjabandalag Íslands inn í umræðuna og fullyrti að stjórnendur þess hefðu misnotað milljónir úr sjóðum bandlagsins í áróðursauglýsingar fyrir Samfylkinguna. Arnþór Helgason, fyrrum formaður Öryrkjabandalagsins, svaraði með lesendagrein 9. mars þar hann sagði forsætisráðherra reyna kæfa eðlilega og heiðarlega umræðu um fjármögnun flokkanna með dylgjum og hótunum. Í umræðum á þingi 2003 um sama mál tók Davíð því jafn illa og áður en kastaði svo allt í einu fram þeirri hugmynd að banna fyrirtækjum alfarið að styrkja stjórnmálaflokka. Morgunblaðið beindi athygli lesenda að þeirri hugmynd en Davíð, þessi miklu málafylgjumaður, fylgdi henni ekkert eftir. Rétt er að halda því til haga að sérfræðingar sem fjallað hafa um íslenska hrunið, til að mynda Kaarlo Jännäri, hafa haldið því fram að of náin tengsl íslensks stjórnmálalífs og viðskiptalífs hafi átt stóran þátt í hruninu.
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun