Brotið á fimm dætrum
Þetta segja þeir Bergur Þór Ingólfsson og Þröstur Leó Gunnarsson í pistli í Fréttablaðinu í dag þar sem þeir krefjast þess að stjórnvöld hætti að færa ábyrgðina yfir á þolendur kynferðisofbeldis og axli sjálf ábyrgð. Lítið sé gert úr sársauka og raunum þeirra sem orðið hafa fyrir slíku ofbeldi, þegar tekin sé ákvörðun um að veita dæmdum kynferðisbrotamönnum uppreist æru.

„Af fimm dætrum okkar sem brotið var á (við teljum eiturbyrlun vera brot) fékk ein réttlæti. Réttlæti sem læknaði ekki sálarsár hennar en rangindin sem hún var beitt voru viðurkennd af yfirvaldi þótt glæpamaðurinn hafi aldrei viðurkennt brot sín. Til varnar öðrum þegnum sem ekki geta borið hönd fyrir höfuð sér voru réttindi hans til yfirvalds í samfélaginu einnig dæmd af honum ásamt mjög vægri fangelsisvist miðað við þann skaða sem hann olli þjóðfélaginu og þeim einstaklingum sem hann braut á,“ segja þeir.
„Að liðinni fangelsisvistinni gekk lífið sinn vanagang. Flestir fengu sitt daglega brauð, margir fóru í sumarfrí, sumir héldu jól og mörgum var nauðgað án þess að réttlæti fengist. Rétt eins og venjulega. Yngri dætur okkar fengu meðal annars sinn skerf af þessu óréttlæti og ofbeldi. Í tilfelli vinkonu einnar þeirra fékkst ekki viðurkenning á broti fyrir dómi á þeim forsendum að nauðgarinn hefði ekki gert sér grein fyrir því að hann væri að nauðga henni.“

Þeir benda á að hinn 16. september síðastliðinn hafi forseti Íslands veitt þeim eina brotamanni sem hlotið hafði dóm fyrir brot á dætrum þeirra uppreist æru, að tillögu forsætisráðherra. Á því hafi fórnarlömbin aldrei fengið neinar skýringar.
„[E]n þau einu svör sem fengist hafa eru eitthvað á þá leið að svona hafi þetta nú alltaf verið. Rétt eins og páskar, jól og nauðganir. Þess vegna settu tveir æðstu menn þjóðarinnar nafn sitt við þessa gjörð líkt og drengir í hlutastarfi á bílaþvottastöð. „Svona hefur þetta bara alltaf verið“.“ Réttlátast sé að leita til fórnarlambanna sjálfra:
„Engin þeirra var heldur spurð álits á ó-flekkun mannorðs þess sem níddist á þeim og beitti aflsmunum sínum og forréttindum til að brjóta á þeim. Réttlátt væri að tækifærin væru þeirra. Réttlátt væri að þær þyrftu ekki að óttast að mæta í framtíðinni með svívirtum börnum sínum (sem tölfræðin sýnir að ansi miklar líkur séu á) í réttarsal þar sem hann gæti mögulega verið verjandi gerandans. En svona hefur þetta bara alltaf verið. Tækifærin eru þeirra sem valdinu beita."
Krefjumst réttláts þjóðfélags fyrir börnin okkar
Bergur Þór og Þröstur Leó segja að nú þurfi að hafa hátt. Hreyfa þurfi við hugsunarhætti fólks. Hætta þurfi að setja ábyrgðina á þolendur og að krefjast þurfi ábyrgðar af ráðamönnum.
„Siðmenning er að hugsa fyrst um hag þeirra sem höllum fæti standa.
Í hvernig samfélagi viljum við búa? Samfélagi sem verndar börnin okkar og þau sem minna mega sín eða samfélagi þar sem þeir sem meira mega sín fara kæruleysislega sínu fram af hroka og yfirlæti? Samfélagi sem lokar á upplýsingagjöf eða samfélagi sem býður upp á upplýst gegnsæi? Við hvetjum feður og mæður þessa lands til að spyrna við fótum, hafa hátt og krefjast breytinga. Krefjumst réttláts þjóðfélags fyrir börnin okkar.“
Lesa má pistilinn í heild hér.