„Fyrirgefið, það er bannað að vera með bíl í lausagangi“ Ole Anton Bieltvedt skrifar 26. september 2019 09:00 Eins og ég hef stundum nefnt, flutti ég með fjölskyldunni – eiginkonu og fjórum fjórfættum sonum, þeir tvífættu voru allir flognir úr hreiðrinu - til Þýzkalands 1989. Stuttu eftir að við vorum búin að koma okkur fyrir, keyrði ég frúna í búð, þar sem okkur vantaði eitthvað smáræði. Ég er enginn sérstakur búðarmaður, og beið því bara út í bíl. Með bílinn í gangi, eins og ég gerði á á Fróni. Svona gamall vani. Engin ástæða til að drepa á honum fyrir nokkrar mínútur. Eldri maður, vingjarnlegur og kurteis, bankaði þá lauslega í bílrúðuna hjá mér, sem ég opnaði með bros á vör. Ávarpaði hann mig með „Guten Tag“ og sagði svo þessi orð, sem eru í fyrirsögninni, auðvitað á Þýzku. Þjóðverjar þéra. „Nú er það“, svaraði ég undrandi - líka á Þýzku. Hvað var maðurinn eiginlega að fara, og, hvers konar afskiptasemi var þetta eiginlega? Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar, og menn og málleysingjar hafa lært ýmislegt, sem þeir kunnu ekki fyrir. Þegar við hleyptum hundunum fjórum fyrst út í garðinn í kringum húsið, urðu þeir nær óðir af æsingi; það var ný og áður óþekkt lykt í grasi, gróðri og runnum. Einhver óþekkt og furðuleg dýr á stjái. Hvað var eiginlega að ske? Fyrir mönnum, var loftmengun auðvitað málið, líka fyrir 30 árum. Þegar maður varð að bíða við járnbrautarteina, meðan lest fór hjá, varð skilyrðislaust að drepa á bílnum. Svona var þetta í Þýzkalandi. 1989. Á dögunum var ég í mínum morgunæfingum. Bý hér við nokkra umferðargötu, þó að hún sé hvorki löng né breið. Það er mikið um ferðamenn í hverfinu. Ekkert að þeim. Gott mál. Ég var með bæði svalahurð og glugga opna. Út að götu. Vildi njóta ferska loftsins við andlegt og líkamlegt puðið. Þá kom þar að stór rúta, „Skybus“, og lagði beint fyrir fram hjá okkur. Eitt var hávaðinn í bílnum, sem truflaði mig nokkuð í hugleiðslunni, en annað og verra var díeselstækjan, sem smám saman flæddi inn í íbúðina, eins og þokulæða inn eftir dalsbotni. Bílstjórinn hafði sem sagt ekki fyrir því, að drepa á bílnum. Eftir nokkrar mínútur var stofan orðin full af dieselfílunni og óþefnum, ég kominn úr stuði í mikilvægum æfingunum, auðvitað búinn að loka hurð og gluggum, en of seint. Alls stóð rútan þarna í um 15 mínútur, í blíðskapar veðri, alltaf í gangi. Eftir þetta hef ég verið að fylgjast með bílum og bílstjórum, sem leggja í götunni hjá mér og líka annars staðar. Fyrir utan verzlanir og aðra umferðarstaði. Ef menn sitja í bílnum, og eru að bíða eftir einhverju eða einhverjum - tíma hjá lækni eða sjúkraþjálfa, viðtali við lögfræðing, tannfyllingu eða tanndrátt hjá tannlækni eða bara eftir því, að einhver komi inn í bílinn til þeirra, kannske eiginkonan úr búð, eins og hjá mér, eða tengdó til að passa krakkana - þá bíða menn bara rólegir, með bílinn í gangi. Safnast, þegar saman kemur, gleymist hér alveg, en auðvitað er þetta mest hugsunarleysi. Ekki er það ásetningur góðra manna að eitra blessað loftið að óþörfu. Nú er undirritaður ekki mikið fyrir boð og bönn, en, akkúrat hér sannar það sig, að á þeim er oft þörf. Eins og með hámarkshraða, akstur eftir áfengisdrykkju, lagningu bíla á gangbrautum, notkun farsíma við akstur og fleira. Hér þarf að draga skýran ramma og beita bönnum og sektum, til að menn læri og fylgi reglum og góðum siðum. Í þágu okkar allra. Talandi um símanotkun við akstur, þá mætti ég þremur bílum á Egilsgötunni á dögunum, bara á kaflanum milli Snorrabrautar og Barónsstígs, þar sem ökumenn voru allir galvaskir og hressir að tala í símann. Við þessu eiga víst að vera - og það með réttu - háar sektir, því svona aksturslag skapar stórfellda slysahættu, ekki bara fyrir málglaðan símanotanda, heldur líka og ekki síður fyrir aðra, sem álpast út í umferðina, með öllu þessu síma glaða fólki. Hvernig gat það eiginlega lifað og dafnað, áður en farsímar komu til sögunnar? Og, hvernig má það vera, að allt þetta símakjaftæði í bílum viðgangist, þrátt fyrir gildandi boð og bönn? Skýringin virðist einföld: Hér sést nánast aldrei nokkur lögreglumaður í eftirliti í umferðinni, það væri eins og að rekast á útilegumann í Esjunni. Það vita þetta allir, og menn fara bara sínu fram; í símtölum, hraða, bjórdrykkju og öðru atferli. Áhættan við núllið. Það er ágizkun undirritaðs, að, ef 10 lögreglumenn væru settir í að fylgjast með og sekta fyrir margvísleg umferðalagabrot, t.a.m. hér á höfuðborgarsvæðinu og Suðurnesjum, gætu sektir greitt laun þeirra og 20 lögreglumanna til viðbótar. Það, sem meira væri þó, væri stóraukið öryggi og velferð í umferðinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Hvaða módel ertu? Heiðdís Geirsdóttir Skoðun Hækkun skrásetningargjalds – Segjum sannleikann Eiríkur Kúld Viktorsson Skoðun Lygin um flóttamenn á Íslandi Jón Frímann Jónsson Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Alþjóðlegur sjálfsvígsforvarnardagur – mikilvægi samtals og samkenndar Ellen Calmon Skoðun Héraðsvötnin eru hjartsláttur fjarðarins Rakel Hinriksdóttir Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun Mismunun skýrir aukningu erlendra fanga Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Á að hita upp allan Faxaflóann? Eiríkur Hjálmarsson Skoðun Hlúum að persónumiðaðri nálgun í öldrunarþjónustu Margrét Guðnadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hækkun skrásetningargjalds – Segjum sannleikann Eiríkur Kúld Viktorsson skrifar Skoðun Alþjóðlegur sjálfsvígsforvarnardagur – mikilvægi samtals og samkenndar Ellen Calmon skrifar Skoðun Hvaða módel ertu? Heiðdís Geirsdóttir skrifar Skoðun Tilgáta um brjálsemi þjóðarleiðtoga Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Blóðbað í Súdan: Framtíðarannáll? Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Sparnaðartillögur á kostnað atvinnulausra Finnbjörn A Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Atvinnustefna þarf líka að fjalla um rótgrónar atvinnugreinar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Á að hita upp allan Faxaflóann? Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Á tímamótum: Sameinuðu þjóðirnar í 80 ár Vala Karen Viðarsdóttir,Védís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Borgar sig að vanmeta menntun? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Samfylkingin hækkar gjöld á háskólanema Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Aðgerðaáætlun í menntamálum ekki markviss Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Hermína Gunnþórsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötnin eru hjartsláttur fjarðarins Rakel Hinriksdóttir skrifar Skoðun Lygin um flóttamenn á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Mismunun skýrir aukningu erlendra fanga Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Farsæld barna í fyrirrúmi Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Hlúum að persónumiðaðri nálgun í öldrunarþjónustu Margrét Guðnadóttir skrifar Skoðun Viljum við stjórnarandstöðu sem þvælist ekki fyrir? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Skólar hafa stigið skrefið með góðum árangri Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Varst þú að kaupa gallaða fasteign? Sara Bryndís Þórsdóttir skrifar Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun „Glæpir“ Íslendinga Árni Davíðsson skrifar Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar Skoðun Fleiri átök = verri útkoma í lestri? Birgir Hrafn Birgisson skrifar Skoðun Biðin sem (enn) veikir og tekur Guðlaugur Eyjólfsson skrifar Skoðun Stafrænt netöryggisbelti Hrannar Ásgrímsson skrifar Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson skrifar Skoðun Free tuition Colin Fisher skrifar Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir skrifar Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick skrifar Sjá meira
Eins og ég hef stundum nefnt, flutti ég með fjölskyldunni – eiginkonu og fjórum fjórfættum sonum, þeir tvífættu voru allir flognir úr hreiðrinu - til Þýzkalands 1989. Stuttu eftir að við vorum búin að koma okkur fyrir, keyrði ég frúna í búð, þar sem okkur vantaði eitthvað smáræði. Ég er enginn sérstakur búðarmaður, og beið því bara út í bíl. Með bílinn í gangi, eins og ég gerði á á Fróni. Svona gamall vani. Engin ástæða til að drepa á honum fyrir nokkrar mínútur. Eldri maður, vingjarnlegur og kurteis, bankaði þá lauslega í bílrúðuna hjá mér, sem ég opnaði með bros á vör. Ávarpaði hann mig með „Guten Tag“ og sagði svo þessi orð, sem eru í fyrirsögninni, auðvitað á Þýzku. Þjóðverjar þéra. „Nú er það“, svaraði ég undrandi - líka á Þýzku. Hvað var maðurinn eiginlega að fara, og, hvers konar afskiptasemi var þetta eiginlega? Síðan hefur mikið vatn runnið til sjávar, og menn og málleysingjar hafa lært ýmislegt, sem þeir kunnu ekki fyrir. Þegar við hleyptum hundunum fjórum fyrst út í garðinn í kringum húsið, urðu þeir nær óðir af æsingi; það var ný og áður óþekkt lykt í grasi, gróðri og runnum. Einhver óþekkt og furðuleg dýr á stjái. Hvað var eiginlega að ske? Fyrir mönnum, var loftmengun auðvitað málið, líka fyrir 30 árum. Þegar maður varð að bíða við járnbrautarteina, meðan lest fór hjá, varð skilyrðislaust að drepa á bílnum. Svona var þetta í Þýzkalandi. 1989. Á dögunum var ég í mínum morgunæfingum. Bý hér við nokkra umferðargötu, þó að hún sé hvorki löng né breið. Það er mikið um ferðamenn í hverfinu. Ekkert að þeim. Gott mál. Ég var með bæði svalahurð og glugga opna. Út að götu. Vildi njóta ferska loftsins við andlegt og líkamlegt puðið. Þá kom þar að stór rúta, „Skybus“, og lagði beint fyrir fram hjá okkur. Eitt var hávaðinn í bílnum, sem truflaði mig nokkuð í hugleiðslunni, en annað og verra var díeselstækjan, sem smám saman flæddi inn í íbúðina, eins og þokulæða inn eftir dalsbotni. Bílstjórinn hafði sem sagt ekki fyrir því, að drepa á bílnum. Eftir nokkrar mínútur var stofan orðin full af dieselfílunni og óþefnum, ég kominn úr stuði í mikilvægum æfingunum, auðvitað búinn að loka hurð og gluggum, en of seint. Alls stóð rútan þarna í um 15 mínútur, í blíðskapar veðri, alltaf í gangi. Eftir þetta hef ég verið að fylgjast með bílum og bílstjórum, sem leggja í götunni hjá mér og líka annars staðar. Fyrir utan verzlanir og aðra umferðarstaði. Ef menn sitja í bílnum, og eru að bíða eftir einhverju eða einhverjum - tíma hjá lækni eða sjúkraþjálfa, viðtali við lögfræðing, tannfyllingu eða tanndrátt hjá tannlækni eða bara eftir því, að einhver komi inn í bílinn til þeirra, kannske eiginkonan úr búð, eins og hjá mér, eða tengdó til að passa krakkana - þá bíða menn bara rólegir, með bílinn í gangi. Safnast, þegar saman kemur, gleymist hér alveg, en auðvitað er þetta mest hugsunarleysi. Ekki er það ásetningur góðra manna að eitra blessað loftið að óþörfu. Nú er undirritaður ekki mikið fyrir boð og bönn, en, akkúrat hér sannar það sig, að á þeim er oft þörf. Eins og með hámarkshraða, akstur eftir áfengisdrykkju, lagningu bíla á gangbrautum, notkun farsíma við akstur og fleira. Hér þarf að draga skýran ramma og beita bönnum og sektum, til að menn læri og fylgi reglum og góðum siðum. Í þágu okkar allra. Talandi um símanotkun við akstur, þá mætti ég þremur bílum á Egilsgötunni á dögunum, bara á kaflanum milli Snorrabrautar og Barónsstígs, þar sem ökumenn voru allir galvaskir og hressir að tala í símann. Við þessu eiga víst að vera - og það með réttu - háar sektir, því svona aksturslag skapar stórfellda slysahættu, ekki bara fyrir málglaðan símanotanda, heldur líka og ekki síður fyrir aðra, sem álpast út í umferðina, með öllu þessu síma glaða fólki. Hvernig gat það eiginlega lifað og dafnað, áður en farsímar komu til sögunnar? Og, hvernig má það vera, að allt þetta símakjaftæði í bílum viðgangist, þrátt fyrir gildandi boð og bönn? Skýringin virðist einföld: Hér sést nánast aldrei nokkur lögreglumaður í eftirliti í umferðinni, það væri eins og að rekast á útilegumann í Esjunni. Það vita þetta allir, og menn fara bara sínu fram; í símtölum, hraða, bjórdrykkju og öðru atferli. Áhættan við núllið. Það er ágizkun undirritaðs, að, ef 10 lögreglumenn væru settir í að fylgjast með og sekta fyrir margvísleg umferðalagabrot, t.a.m. hér á höfuðborgarsvæðinu og Suðurnesjum, gætu sektir greitt laun þeirra og 20 lögreglumanna til viðbótar. Það, sem meira væri þó, væri stóraukið öryggi og velferð í umferðinni.
Skoðun Alþjóðlegur sjálfsvígsforvarnardagur – mikilvægi samtals og samkenndar Ellen Calmon skrifar
Skoðun Sparnaðartillögur á kostnað atvinnulausra Finnbjörn A Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Atvinnustefna þarf líka að fjalla um rótgrónar atvinnugreinar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Aðgerðaáætlun í menntamálum ekki markviss Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Hermína Gunnþórsdóttir skrifar
Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar