Þjóðaratkvæði 14. maí 2022! Ole Anton Bieltvedt skrifar 25. mars 2022 07:30 Undirritaður dvaldi lengi erlendis, og fylgdist þá ekki gjörla með umræðunni og gangi mála hér. Eitt virðist þó ljóst, þegar ég skoða þessi mál, að stjórnmálaflokkar og leiðtogar landsins hafa lofað landsmönnum því, og það í bak og fyrir, að þjóðaratkvæðagreiðsla skyldi fara fram, fyrst, um það, hvort ljúka ætti þeim ESB aðildar samningaviðræðum, sem stofnað var til 2009, og hófust 2010, en enduðu án niðurstöðu í marz 2015, og, svo, þegar búið væri að semja og knýja fram beztu lausnir, yrði þjóðin aftur spurð um samningsniðurstöðuna, hvort af aðild skyldi verða, á þeim grunni, eður ei. Þó að við séum nú þegar 80-90% í ESB, í gegnum EES-samninginn og aðild að Schengen-samkomulaginu, er möguleg full og formleg aðild feykilega stórt mál fyrir okkur, vegna þess, að fyrst með fullri aðild fengjum við setu við borðið, aðstöðu til áhrifa og valda innan sambandsins, með okkar eiginn ráðherra, kommissar, eins og hin aðildarríkin, nú 27 - hvert, fjölmennt eða fámennt, hefur bara einn ráðherra - síðan fengjum við 6 þingmenn á Evrópuþingið, fulltrúa í öll ráð og allar nefndir sambandsins, og, það, sem mest er, í raun alveg afgerandi, við fengjum fullt neitunarvald til móts við alla aðra, hvað varðar alla veigamikla stefnumótun og allar stærri ákvarðanir ríkjasambandsins. Neiturnarvaldið nær til þessara sjö veigamiklu málaflokka: Skattlagning Fjárhagsáætlanir og fjármálaskuldbindingar Félagsleg vernd og öryggi almennings Samningar og ákvarðanir um upptöku nýrra aðildarríkja Öryggis- og varnarmál Samskipti og samningar ESB við önnur ríki Sameiginleg löggæzla sambandsríkjanna. Ekkert mál í þessum þýðingarmiklu málaflokkum getur farið í gegn eða hlotið samþykki til framkvæmdar, nema öll aðildarríkin, og, þá, líka við, ef við værum orðnir aðilar, myndum samþykkja. Með þessu fengjum við í hendur gífurlega mikið áhrifavald á gang mála og þróun sambandsins. Þessu neitunarvaldi er heldur ekki hægt að breyta, hvað þá að draga úr því eða fella það niður, nema að öll aðildarríkin samþykki það. Það verður auðvitað aldrei. Varðandi allar helztu valdastöður í ESB, þá ræður einstaklingurinn, hæfni hans og geta, en ekki þjóðin eða stærð hennar, sem að baki stendur. Í tíu ár, eða frá 2004 til 2014, var t.a.m. José Manuael Barroso, frá Portúgal, 10 milljón manna þjóð, forseti ráðherraráðsins, og næstu fimm ár þar á eftir, frá 2014 til 2019, var Jean-Claude Juncker, frá Lúxumborg, annars minnsta aðildarríkissins, forseti ráðherraráðsins. Allt tal um, að stóru ríkin ráði öllu í ESB, er því algjör fjarstæða. Með fullri aðild fengjum við stórfelldan aðgang að áhrifum og völdum, en í dag, þó að við séum með EES-samninginn og aðild að Schengen-samkomulaginu, höfum við engan aðgang til áhrifa eða valda, nema þó eitthvað í Schengen, engan í ESB, af því að við sitjum einfaldlega ekki við borðið. Án aðildar er okkur úthýst frá umræðum og ákvörðunartökum, en samt samþykktum við, að undirgangast reglugerðir og lög sambandsins, sem reyndar eru þó, Guði sé lof, flestar eða allar af hinu góða, án þess, að okkur leyfðist svo mikið hósti eða stuna. Ekki gæfuleg samningargjörð af okkar hálfu það, en úr því má og verður að bæta. Áður en lengra er haldið með það, er vert að minna á, að hlutur kvenna í ESB er mikill, nú á tímum jafnréttis og kvenréttis, en nýlega var Roberta Metsola, 43ja ára lögfræðingur frá hinu smáríkinu í ESB, Möltu, kjörin forseti Evrópuþingsins, en fyrir var Ursula von der Leyen forseti ráðherraráðsins og Christine Lagarde forseti Evrópska Seðlabankans. Kjarni málsins hér og nú er þó þessi. Í nýlegum Þjóðarpúlsi Gallup kom fram, að 60% þeirra landsmanna, sem afstöðu tóku, eru hlyntir fullri aðild að ESB. Margir, sem verið höfðu tvístígandi, áttuðuðu sig loks á mikilvægi fullrar og órjúfandi samstöðu hinna vestrænu ríkja álfunnar, viðskiptalega, efnahagslega, menningarlega, siðferðislega og varnarlega, í ljósi árásarstríðs Pútíns á Úkraníu. Flestir skilja nú líka, að Evrópa verður í framtíðinni að geta staðið ein, óstudd og sterk á eigin fótum. Ekki verður til langframa á Bandaríkin treystandi, yfir Atlantsála, og þar gæti líka komið annar Trump, sem myndi ekki gefa mikið fyrir Evrópu. Þetta fólk skilur líka, að viðskiptalegur styrkur og slagkrafur mun í framtíðinni ekki verða þýðingarminni, en sá hernaðarlegi, og, að allt bendi til, að NATO muni renna inn í ESB, enda mest sömu ríkin í báðum ríkjasamböndum (fyrir utan Bandaríkin og Kanada). Auðvitað hugsa líka margir til þess, sem ég fjallaði um hér að ofan, að það er tími til kominn, að rödd okkar heyrist í Evrópu, líka til þess, að við fáum að fjalla um og velja okkar framtíðargjaldmiðil, en með upptöku Evrunnar, sem ekki getur gerzt, nema með eða eftir aðild, gætum við tryggt okkur fjárhagslegt og efnahagslegt öryggi, stöðugleika og lágmarksvexti, sem við höfum aldrei þekkt eða notið, en mál er komið til, að við fengjum að njóta, til jafns við aðra Evrópubúa. 14. maí nk. fara fram bæjar- og sveitarstjórnarkosningar hér. Það er tillaga undirritaðs, að jafnframt verði efnt til þjóðaratkvæðis um það, hvort samningaumleitunum um ESB-aðild, sem strönduðu í marz 2015, en voru komnar vel á veg, verði framhaldið og þeim lokið, sem fyrst og bezt, eða ekki. JÁ eða NEI til ESB-samningaumleitana og -loka. Ef þjóðin kýs áframhald óskuldbindandi samningaumleitana, en hún á réttinn til að kjósa um þetta margfaldlega inni hjá stjórnmálamönnum og leiðtogum landsins, og, ef niðurstaðar verður JÁ, sem vænta má, verður svo auðvitað önnur þjóðaratkvæðisgreiðsla um þau samningsdrög, sem út úr samningunum koma. Hér er auðvitað allt að vinna og engu að tapa, en mér finnst, að öllum góðum mönnum, sem annt er um frelsi og lýðræði í landinu, með forsætisráðherra í broddi fylkingar, ættu að taka saman höndum um að efna til og tryggja þjóðaratkvæði um áframhald ESB-samningaumleitana 14. maí 2022! Höfundur er alþjóðlegur kaupsýslumaður og stjórnmálarýnir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Utanríkismál Sveitarstjórnarkosningar 2022 Skoðun: Kosningar 2022 Evrópusambandið Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Skoðun Skoðun Nýtanleg verðmætasköpun um allt land Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Geðrænn vandi barna og ungmenna Eldur S. Kristinsson skrifar Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar Skoðun Eru sumir heppnari en aðrir? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar Skoðun Sjálfstætt fólk Kristín Linda Jónsdóttir skrifar Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Arfur stjórnmálanna 2024 Elvar Eyvindsson skrifar Skoðun Kjósum rétt(indi) fyrir fatlað fólk! Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Frelsi er allra, ekki fárra útvaldra Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Menntun og tækifæri: Hvað veljum við fyrir Ísland? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Eyðimerkurganga kosningabaráttunnar? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Kjóstu meiri árangur Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða hlekkur ert þú í keðjunni? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Laxeldið verður ekki stöðvað Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Þroskamerki þjóðar Tómas Torfason skrifar Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Var stytting náms til stúdentsprófs í þágu ungmenna? Sigurður E. Sigurjónsson skrifar Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson skrifar Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Sjálfstæðar konur? Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Fullveldinu er fórnað með aðild að Evrópusambandinu Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Endurhugsum dæmið, endurnýtum textíl Guðbjörg Rut Pálmadóttir skrifar Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Um kosningar, gulrætur og verðbólgu Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar Sjá meira
Undirritaður dvaldi lengi erlendis, og fylgdist þá ekki gjörla með umræðunni og gangi mála hér. Eitt virðist þó ljóst, þegar ég skoða þessi mál, að stjórnmálaflokkar og leiðtogar landsins hafa lofað landsmönnum því, og það í bak og fyrir, að þjóðaratkvæðagreiðsla skyldi fara fram, fyrst, um það, hvort ljúka ætti þeim ESB aðildar samningaviðræðum, sem stofnað var til 2009, og hófust 2010, en enduðu án niðurstöðu í marz 2015, og, svo, þegar búið væri að semja og knýja fram beztu lausnir, yrði þjóðin aftur spurð um samningsniðurstöðuna, hvort af aðild skyldi verða, á þeim grunni, eður ei. Þó að við séum nú þegar 80-90% í ESB, í gegnum EES-samninginn og aðild að Schengen-samkomulaginu, er möguleg full og formleg aðild feykilega stórt mál fyrir okkur, vegna þess, að fyrst með fullri aðild fengjum við setu við borðið, aðstöðu til áhrifa og valda innan sambandsins, með okkar eiginn ráðherra, kommissar, eins og hin aðildarríkin, nú 27 - hvert, fjölmennt eða fámennt, hefur bara einn ráðherra - síðan fengjum við 6 þingmenn á Evrópuþingið, fulltrúa í öll ráð og allar nefndir sambandsins, og, það, sem mest er, í raun alveg afgerandi, við fengjum fullt neitunarvald til móts við alla aðra, hvað varðar alla veigamikla stefnumótun og allar stærri ákvarðanir ríkjasambandsins. Neiturnarvaldið nær til þessara sjö veigamiklu málaflokka: Skattlagning Fjárhagsáætlanir og fjármálaskuldbindingar Félagsleg vernd og öryggi almennings Samningar og ákvarðanir um upptöku nýrra aðildarríkja Öryggis- og varnarmál Samskipti og samningar ESB við önnur ríki Sameiginleg löggæzla sambandsríkjanna. Ekkert mál í þessum þýðingarmiklu málaflokkum getur farið í gegn eða hlotið samþykki til framkvæmdar, nema öll aðildarríkin, og, þá, líka við, ef við værum orðnir aðilar, myndum samþykkja. Með þessu fengjum við í hendur gífurlega mikið áhrifavald á gang mála og þróun sambandsins. Þessu neitunarvaldi er heldur ekki hægt að breyta, hvað þá að draga úr því eða fella það niður, nema að öll aðildarríkin samþykki það. Það verður auðvitað aldrei. Varðandi allar helztu valdastöður í ESB, þá ræður einstaklingurinn, hæfni hans og geta, en ekki þjóðin eða stærð hennar, sem að baki stendur. Í tíu ár, eða frá 2004 til 2014, var t.a.m. José Manuael Barroso, frá Portúgal, 10 milljón manna þjóð, forseti ráðherraráðsins, og næstu fimm ár þar á eftir, frá 2014 til 2019, var Jean-Claude Juncker, frá Lúxumborg, annars minnsta aðildarríkissins, forseti ráðherraráðsins. Allt tal um, að stóru ríkin ráði öllu í ESB, er því algjör fjarstæða. Með fullri aðild fengjum við stórfelldan aðgang að áhrifum og völdum, en í dag, þó að við séum með EES-samninginn og aðild að Schengen-samkomulaginu, höfum við engan aðgang til áhrifa eða valda, nema þó eitthvað í Schengen, engan í ESB, af því að við sitjum einfaldlega ekki við borðið. Án aðildar er okkur úthýst frá umræðum og ákvörðunartökum, en samt samþykktum við, að undirgangast reglugerðir og lög sambandsins, sem reyndar eru þó, Guði sé lof, flestar eða allar af hinu góða, án þess, að okkur leyfðist svo mikið hósti eða stuna. Ekki gæfuleg samningargjörð af okkar hálfu það, en úr því má og verður að bæta. Áður en lengra er haldið með það, er vert að minna á, að hlutur kvenna í ESB er mikill, nú á tímum jafnréttis og kvenréttis, en nýlega var Roberta Metsola, 43ja ára lögfræðingur frá hinu smáríkinu í ESB, Möltu, kjörin forseti Evrópuþingsins, en fyrir var Ursula von der Leyen forseti ráðherraráðsins og Christine Lagarde forseti Evrópska Seðlabankans. Kjarni málsins hér og nú er þó þessi. Í nýlegum Þjóðarpúlsi Gallup kom fram, að 60% þeirra landsmanna, sem afstöðu tóku, eru hlyntir fullri aðild að ESB. Margir, sem verið höfðu tvístígandi, áttuðuðu sig loks á mikilvægi fullrar og órjúfandi samstöðu hinna vestrænu ríkja álfunnar, viðskiptalega, efnahagslega, menningarlega, siðferðislega og varnarlega, í ljósi árásarstríðs Pútíns á Úkraníu. Flestir skilja nú líka, að Evrópa verður í framtíðinni að geta staðið ein, óstudd og sterk á eigin fótum. Ekki verður til langframa á Bandaríkin treystandi, yfir Atlantsála, og þar gæti líka komið annar Trump, sem myndi ekki gefa mikið fyrir Evrópu. Þetta fólk skilur líka, að viðskiptalegur styrkur og slagkrafur mun í framtíðinni ekki verða þýðingarminni, en sá hernaðarlegi, og, að allt bendi til, að NATO muni renna inn í ESB, enda mest sömu ríkin í báðum ríkjasamböndum (fyrir utan Bandaríkin og Kanada). Auðvitað hugsa líka margir til þess, sem ég fjallaði um hér að ofan, að það er tími til kominn, að rödd okkar heyrist í Evrópu, líka til þess, að við fáum að fjalla um og velja okkar framtíðargjaldmiðil, en með upptöku Evrunnar, sem ekki getur gerzt, nema með eða eftir aðild, gætum við tryggt okkur fjárhagslegt og efnahagslegt öryggi, stöðugleika og lágmarksvexti, sem við höfum aldrei þekkt eða notið, en mál er komið til, að við fengjum að njóta, til jafns við aðra Evrópubúa. 14. maí nk. fara fram bæjar- og sveitarstjórnarkosningar hér. Það er tillaga undirritaðs, að jafnframt verði efnt til þjóðaratkvæðis um það, hvort samningaumleitunum um ESB-aðild, sem strönduðu í marz 2015, en voru komnar vel á veg, verði framhaldið og þeim lokið, sem fyrst og bezt, eða ekki. JÁ eða NEI til ESB-samningaumleitana og -loka. Ef þjóðin kýs áframhald óskuldbindandi samningaumleitana, en hún á réttinn til að kjósa um þetta margfaldlega inni hjá stjórnmálamönnum og leiðtogum landsins, og, ef niðurstaðar verður JÁ, sem vænta má, verður svo auðvitað önnur þjóðaratkvæðisgreiðsla um þau samningsdrög, sem út úr samningunum koma. Hér er auðvitað allt að vinna og engu að tapa, en mér finnst, að öllum góðum mönnum, sem annt er um frelsi og lýðræði í landinu, með forsætisráðherra í broddi fylkingar, ættu að taka saman höndum um að efna til og tryggja þjóðaratkvæði um áframhald ESB-samningaumleitana 14. maí 2022! Höfundur er alþjóðlegur kaupsýslumaður og stjórnmálarýnir.
Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar
Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar
Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar
Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar