Stéttarfélög í fjötrum meðvirkar stjórnsýslu Indriði Stefánsson skrifar 22. maí 2024 07:17 Engin þeirra réttinda sem okkur finnast sjálfsögð í dag eins og sumarfrí, veikindaréttur, hádegishlé, hvíldartími eða neitt það sem kalla mætti réttindi launþega varð til vegna þess að atvinnurekendum þættu þau eðlileg. Þau urðu til fyrir baráttu launþega fyrir bættum kjörum oft með vinnudeilum, oft gegn harðri andstöðu. Engin virðing frá Samtökum atvinnulífsins fyrir samningsfrelsi eða lýðræði Þrátt fyrir að stéttarfélög hafi samningsfrelsi þegar kemur að samningum er ekki nein virðing borin fyrir því. Samningar annarra félaga eru notaðir af SA sem ófrávíkjanlegir og í því skyni er mikilli hörku beitt, þrátt fyrir að samningar hafi verið lausir vikum saman, var ekki í boði að hefja viðræður eða eiga neina aðkomu að þeim samningum sem þá voru í gangi, líkt og var gert í þjóðarsáttarsamningunum. Nú er síðan orðið ljóst að það er heldur engin virðing borin fyrir lýðræðislegri niðurstöðu kosningar um kjarasamninga milli SSF og SA þar sem þrátt fyrir að fleiri hafi greitt atkvæði með því að fella samninginn en að samþykkja, þá vilja Samtök Atvinnulífsins að afstaða þeirra sem völdu að taka ekki afstöðu til samningana verði notuð sem afstaða til að samþykkja samningana, meira um það í leiðinlega smáa letrinu hér fyrir neðan. Afkoma bankana með besta móti Ég er trúnaðarmaður í fjármálafyrirtæki og rekstur bankana gengur með allra besta móti, hagnaðartölur eru afar góðar, framleiðnin eykst um tugi prósenta þrátt fyrir að bankarnir hafi fækkað starfsfólki töluvert, þrátt fyrir þetta nýtur starfsfólk bankana eða almenningur þess ekki. Kæmi til þess að starfsfólk bankana nyti þessa rekstrarafgangs frekar en eigendur bankana myndi ekki leiða til verðbólgu verður það að teljast hæpið. Eina raunverulega leiðin fyrir bankana til að velta launahækkunum í sína þóknun væri með því að hækka vexti en samkvæmt Seðlabankanum er það eina mögulega leiðin sem við höfum til að takast á við verðbólgu, eða var það ekki örugglega? Nánast ómögulegt að fella kjarasamninga Það er býsna algengt að það þurfi ekki telja atkvæði þegar kosið er um samþykkt um kjarasamningana þar sem ekki næst lágmarksþáttaka og þá samningarnir sjálfkrafa samþykktir. Það sama gildir um miðlunartillögu Ríkissáttasemjara sem er þá líka sjálfkrafa samþykkt, þannig er þetta allt mjög ólýðræðislegt í raun þar sem allur vafi fellur atvinnurekenda megin og öll stjórnsýslan virðist sætta sig við það. 2020 var kosið um framlengingu kjarasamnings sem fór á þá leið að fleiri vildu fella en samþykkja en vegna óskýrra laga ákvað félagsdómur að úrskurða samningin samþykktan, meira um þetta í leiðinlega smáa letrinu hér fyrir neðan. Ólýðræðislegt lagaákvæði Samtök Atvinnulífsins byggja sína túlkun á því að samkvæmt lögum þurfi meirihluti að fella kjarasamning annars teljist hann samþykktur, óháð því hvort fólk sé sammála niðurstöðunni ætti okkur sem aðhyllumst lýðræðislega niðurstöðu að vera misboðið að niðurstaðan sé gegn þeim valkosti sem flest völdu. Ákvæðið sem þessi túlkun öll byggir á er sett inn til að koma í veg fyrir að fámennur fundur ráði niðurstöðunni, sem er gott og blessað en ef skilyrði þátttöku nást ætti þá ekki að virða þá niðurstöðu? Ef hugmyndin er að hvetja til þátttöku má öllum vera ljóst að ákvæði um að túlka atkvæði þvert á vilja þess sem greiðir atkvæðið vinni gróflega gegn því takmarki, meira um það í leiðinlega smáa letrinu hér fyrir neðan. Við lifum á áhugaverðum tímum Það er alveg ljóst að nú er frábær tíð fyrir atvinnurekendur. Samtök launþega hafa litla möguleika á því að sækja launahækkanir óháð því hvort þær séu eðlilegar eða ekki. Við erum því komin á endastöð með umbætur verkafólks sem er grafalvarlegt á umbrotatímum sem þessum þar sem yfirvofandi eru tæknibreytingar með gervigreind og annarri sjálfvirknivæðingu. Engar umbætur munu fást af frumkvæði atvinnurekenda, þær þurfa að koma frá verkalýðshreyfingunni sem verður nú sem aldrei fyrr að standa saman. Leiðinlega smáa letrið Í 3.mgr. 5. gr laga 80/1930 segir að samningar teljist samþykktir nema þeir séu felldir í leynilegri kosningu með meirihluti greiddra atkvæða. Tilfellið er að Samtök Atvinnulífsins vilja að atkvæðin sem tóku ekki afstöðu teljist til greiddra atkvæða. Mun eðlilegra er að segja að það að taka ekki afstöðu sé að greiða ekki atkvæði, annars er það notað sem afstaða að taka ekki afstöðu. Í athugasemdum um frumvarpið frá 1996 sem breytti lögunum kemur fram að tilgangurinn sé fyrst og fremst að koma í veg fyrir að fámennur fundur ráði niðurstöðunni og því sett inn ákvæði um lágmarksþátttöku, umræðan í þingsal fjallaði einmitt mest um það. Þar sem ákvæðið er gallað er óheppilegt að þar komi ekki fram skýr vilji löggjafans um þetta sjá nánar hér. Enn fremur má benda á að almennt eru auð atkvæði þess eðlis að atkvæðið er ekki greitt einum kosti frekar en öðrum í því samhengi má benda á að á Alþingi heitir það að skila auðu við atkvæðagreiðslu að greiða ekki atkvæði. Í tilfelli félagsdóms frá 2020 vísar hann til 3.mgr. 5. gr laga 80/1930 um stéttarfélög og vinnudeilur til að sækja ákvæðið um að meirihluti atkvæða skuli gilda til að meta samningin samþykktan þar sem slíkt ákvæði var ekki að finna í lögunum sem giltu um þá kjarasamninga. Öllum sem aðhyllast lýðræði ætti að finnast mikilvægt að laga þessa annmarka enda kom frumvarp um það strax árið eftir en það var þingmannamál frá stjórnarandstöðu sem varð að engu. Enn áhugaverðara er að ef fram fer almenn leynileg póstkosning þá gildir niðurstaðan óháð þátttöku. Því ættu stéttarfélög frekar að nýta sér það en að nota netkosningu eða kjósa á pappír, hvort netkosning teljist póstkosning tók Félagsdómur það líka fyrir og mat sem svo að svo sé ekki þrátt fyrir að netkosning sé í eðli sínu allt annað ferli en það sem tíðkaðist þegar lögin voru sett og fólk þurfti að mæta í eigin persónu á skrifstofu stéttarfélags og greiða atkvæði á atkvæðaseðil. Höfundur er trúnaðarmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Indriði Stefánsson Stéttarfélög Mest lesið Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn Skoðun Núll prósent skynsemi Lára G. Sigurðardóttir Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson Skoðun Ljúgandi málpípa Sjálfstæðisflokksins Tómas Kristjánsson Skoðun Drasl Hafþór Reynisson Skoðun Halldór 15.06.2024 Halldór Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vetur að vori - stuðningur eftir óveður Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Er þensla vegna íbúðauppbyggingar? Jónas Atli Gunnarsson skrifar Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Viðurkennum þjóðarmorð á Armenum Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Atvinnulífið og fíkniefnasalan Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Drasl Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Er lýðræðinu viðbjargandi? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Forsetapróf Auður Guðna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Aukin sala áfengis ógnar grundvallarmarkmiðum lýðheilsu Aðalsteinn Gunnarsson skrifar Skoðun Svik VG í jafnréttismálum Jana Salóme Ingibjargar Jósepsdóttir skrifar Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ingólfur krítar liðugt Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Fáu spáð en vel fylgst með Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Armæða um íslenska tungu Hermann Stefánsson skrifar Skoðun Það eru lög í landinu Líneik Anna Sævarsdóttir skrifar Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson skrifar Skoðun Úr buffi í klút Gunnhildur Birna Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Málsvari minksins Lárus Karl Arnbjarnarson skrifar Skoðun Skuldum við 17 þúsund íbúðir á höfuðborgarsvæðinu? Sigurður Stefánsson skrifar Skoðun Förum vel með byggingarvörur Eyþór Bjarki Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Gerum betur Kristín B. Jónsdóttir skrifar Skoðun Á tæpustu tungu Eiríkur Örn Norðdahl skrifar Skoðun Aðför að ungmennum (Í minningu Hamarsins) Óskar Steinn Jónínuson Ómarsson skrifar Skoðun „Betur borgandi ferðamenn“ Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Brosum breitt Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Sjá meira
Engin þeirra réttinda sem okkur finnast sjálfsögð í dag eins og sumarfrí, veikindaréttur, hádegishlé, hvíldartími eða neitt það sem kalla mætti réttindi launþega varð til vegna þess að atvinnurekendum þættu þau eðlileg. Þau urðu til fyrir baráttu launþega fyrir bættum kjörum oft með vinnudeilum, oft gegn harðri andstöðu. Engin virðing frá Samtökum atvinnulífsins fyrir samningsfrelsi eða lýðræði Þrátt fyrir að stéttarfélög hafi samningsfrelsi þegar kemur að samningum er ekki nein virðing borin fyrir því. Samningar annarra félaga eru notaðir af SA sem ófrávíkjanlegir og í því skyni er mikilli hörku beitt, þrátt fyrir að samningar hafi verið lausir vikum saman, var ekki í boði að hefja viðræður eða eiga neina aðkomu að þeim samningum sem þá voru í gangi, líkt og var gert í þjóðarsáttarsamningunum. Nú er síðan orðið ljóst að það er heldur engin virðing borin fyrir lýðræðislegri niðurstöðu kosningar um kjarasamninga milli SSF og SA þar sem þrátt fyrir að fleiri hafi greitt atkvæði með því að fella samninginn en að samþykkja, þá vilja Samtök Atvinnulífsins að afstaða þeirra sem völdu að taka ekki afstöðu til samningana verði notuð sem afstaða til að samþykkja samningana, meira um það í leiðinlega smáa letrinu hér fyrir neðan. Afkoma bankana með besta móti Ég er trúnaðarmaður í fjármálafyrirtæki og rekstur bankana gengur með allra besta móti, hagnaðartölur eru afar góðar, framleiðnin eykst um tugi prósenta þrátt fyrir að bankarnir hafi fækkað starfsfólki töluvert, þrátt fyrir þetta nýtur starfsfólk bankana eða almenningur þess ekki. Kæmi til þess að starfsfólk bankana nyti þessa rekstrarafgangs frekar en eigendur bankana myndi ekki leiða til verðbólgu verður það að teljast hæpið. Eina raunverulega leiðin fyrir bankana til að velta launahækkunum í sína þóknun væri með því að hækka vexti en samkvæmt Seðlabankanum er það eina mögulega leiðin sem við höfum til að takast á við verðbólgu, eða var það ekki örugglega? Nánast ómögulegt að fella kjarasamninga Það er býsna algengt að það þurfi ekki telja atkvæði þegar kosið er um samþykkt um kjarasamningana þar sem ekki næst lágmarksþáttaka og þá samningarnir sjálfkrafa samþykktir. Það sama gildir um miðlunartillögu Ríkissáttasemjara sem er þá líka sjálfkrafa samþykkt, þannig er þetta allt mjög ólýðræðislegt í raun þar sem allur vafi fellur atvinnurekenda megin og öll stjórnsýslan virðist sætta sig við það. 2020 var kosið um framlengingu kjarasamnings sem fór á þá leið að fleiri vildu fella en samþykkja en vegna óskýrra laga ákvað félagsdómur að úrskurða samningin samþykktan, meira um þetta í leiðinlega smáa letrinu hér fyrir neðan. Ólýðræðislegt lagaákvæði Samtök Atvinnulífsins byggja sína túlkun á því að samkvæmt lögum þurfi meirihluti að fella kjarasamning annars teljist hann samþykktur, óháð því hvort fólk sé sammála niðurstöðunni ætti okkur sem aðhyllumst lýðræðislega niðurstöðu að vera misboðið að niðurstaðan sé gegn þeim valkosti sem flest völdu. Ákvæðið sem þessi túlkun öll byggir á er sett inn til að koma í veg fyrir að fámennur fundur ráði niðurstöðunni, sem er gott og blessað en ef skilyrði þátttöku nást ætti þá ekki að virða þá niðurstöðu? Ef hugmyndin er að hvetja til þátttöku má öllum vera ljóst að ákvæði um að túlka atkvæði þvert á vilja þess sem greiðir atkvæðið vinni gróflega gegn því takmarki, meira um það í leiðinlega smáa letrinu hér fyrir neðan. Við lifum á áhugaverðum tímum Það er alveg ljóst að nú er frábær tíð fyrir atvinnurekendur. Samtök launþega hafa litla möguleika á því að sækja launahækkanir óháð því hvort þær séu eðlilegar eða ekki. Við erum því komin á endastöð með umbætur verkafólks sem er grafalvarlegt á umbrotatímum sem þessum þar sem yfirvofandi eru tæknibreytingar með gervigreind og annarri sjálfvirknivæðingu. Engar umbætur munu fást af frumkvæði atvinnurekenda, þær þurfa að koma frá verkalýðshreyfingunni sem verður nú sem aldrei fyrr að standa saman. Leiðinlega smáa letrið Í 3.mgr. 5. gr laga 80/1930 segir að samningar teljist samþykktir nema þeir séu felldir í leynilegri kosningu með meirihluti greiddra atkvæða. Tilfellið er að Samtök Atvinnulífsins vilja að atkvæðin sem tóku ekki afstöðu teljist til greiddra atkvæða. Mun eðlilegra er að segja að það að taka ekki afstöðu sé að greiða ekki atkvæði, annars er það notað sem afstaða að taka ekki afstöðu. Í athugasemdum um frumvarpið frá 1996 sem breytti lögunum kemur fram að tilgangurinn sé fyrst og fremst að koma í veg fyrir að fámennur fundur ráði niðurstöðunni og því sett inn ákvæði um lágmarksþátttöku, umræðan í þingsal fjallaði einmitt mest um það. Þar sem ákvæðið er gallað er óheppilegt að þar komi ekki fram skýr vilji löggjafans um þetta sjá nánar hér. Enn fremur má benda á að almennt eru auð atkvæði þess eðlis að atkvæðið er ekki greitt einum kosti frekar en öðrum í því samhengi má benda á að á Alþingi heitir það að skila auðu við atkvæðagreiðslu að greiða ekki atkvæði. Í tilfelli félagsdóms frá 2020 vísar hann til 3.mgr. 5. gr laga 80/1930 um stéttarfélög og vinnudeilur til að sækja ákvæðið um að meirihluti atkvæða skuli gilda til að meta samningin samþykktan þar sem slíkt ákvæði var ekki að finna í lögunum sem giltu um þá kjarasamninga. Öllum sem aðhyllast lýðræði ætti að finnast mikilvægt að laga þessa annmarka enda kom frumvarp um það strax árið eftir en það var þingmannamál frá stjórnarandstöðu sem varð að engu. Enn áhugaverðara er að ef fram fer almenn leynileg póstkosning þá gildir niðurstaðan óháð þátttöku. Því ættu stéttarfélög frekar að nýta sér það en að nota netkosningu eða kjósa á pappír, hvort netkosning teljist póstkosning tók Félagsdómur það líka fyrir og mat sem svo að svo sé ekki þrátt fyrir að netkosning sé í eðli sínu allt annað ferli en það sem tíðkaðist þegar lögin voru sett og fólk þurfti að mæta í eigin persónu á skrifstofu stéttarfélags og greiða atkvæði á atkvæðaseðil. Höfundur er trúnaðarmaður.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar
Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun