Skáldsagan Vonarstræti 12 eftir Ármann Jakobsson
Skáldsagan gerist á fyrstu áratugum tuttugustu aldar. Persónurnar í sögunni eru fjölmargar og gæddar slíkri lífsorku að maður hefur það á tilfinningunni að þær séu eiginlega enn sprelllifandi. Ekki tel ég ástæðu til að nefna þær allar með nafni, enda yrði það alltof langur listi, en þó sakar ekki að nefna örfáar þeirra eins og Skúla Thoroddsen og Theodóru, Hannes Hafstein, Bjarna frá Vogi, Björn Jónsson, ritstjóra Ísafoldar, föður Sveins Björnssonar, fyrsta forseta Íslands, Benedikt Sveinsson, bókavarðar á Landsbókasafninu, föður Bjarna, forsætisráðherra og fleiri og fleiri merka menn og konur.
Förum nú út í allt aðra sálma. Skúli Thoroddsen, fyrrv. sýslumaður Ísfirðinga, ritstjóri Þjóðviljans, eigandi Bessastaða og sömuleiðis eigandi prentsmiðju á Ísafirði, Bessastöðum og í Reykjavík. Hann fékkst enn fremur við verslunarstörf. Þessi mikli hugsjónamaður lét reisa Vonarstræti 12 árið 1908 og réði engan annan en Runólf Ólafsson til að hanna húsið, en hann var eins og kunnugt er einn af fremstu arkitektum þjóðarinnar. Mér til mikillar furðu vissu fáir þetta, þar meðtaldir nokkrir núlifandi kollegar hans, sem ég þekki.
En nú kemur rúsínan í pylsuendann og er hún ekki par fögur, þó ekki sé meira sagt, því Alþingi ákvað að flytja húsið frá Tjörninni, þar sem það naut sín fullkomlega og átti í rauninni hvergi annars staðar að vera, yfir í Kirkjustræti og heitir nú Skúlahús. Ekki er hægt að segja að mikill fagurkerabragur hafi einkennt þá vanhugsuðu framkvæmd. Það er ekki með nokkru móti hægt að ljúga upp á okkar blessuðu alþingismenn. Ég hef auk þess hermt að arkitektinn Hjörleifur Stefánsson hafi lagt blessun sína yfir þennan dæmalausa flutning.
Að lokum er rétt að geta þess að ég bjó í Vonarstræti 12 í hér um bil fjögur ár og það meira að segja í sjálfu kvistherberginu, en þaðan getur maður notið útsýnis yfir Tjörnina, sem er eitt helsta djásn höfuðborgarinnar.
Skoðun
Þjóðarátak í umönnun eldra fólks
Einar Magnússon ,Þráinn Þorvaldsson skrifar
Að hengja bakara fyrir smið
Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar
Hinn vandrataði vegur að starfslokum
Ástríður Þórey Jónsdóttir skrifar
Stöndum vörð um menntun, farsæld og stuðning við börnin okkar
Ása Lind Finnbogadóttir skrifar
Viltu koma að kenna?
Hulda María Magnúsdóttir skrifar
Sagan að endurtaka sig í beinni
Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir skrifar
Hin heimtufreka kennarastétt
Áslaug Pálsdóttir Ragnheiðardóttir skrifar
Hugmynd af barnum árið 2005
Halla Gunnarsdóttir skrifar
Yfir 3000 íbúðir á næstu árum
Bragi Bjarnason skrifar
Áskorun til ríkisstjórnarinnar og sveitarfélaga: Tími til að fjárfesta í framtíð barna okkar
Kristján Gísli Stefánsson skrifar
Er nóg fyrir ríkið að það vilji vita – á þinn kostnað?
Páll Steingrímsson skrifar
Svar til lögmanns SFS
Magnús Guðmundsson skrifar
Ég get horft í augun á ykkur og sagt
Kristófer Már Maronsson skrifar
Bókhaldsbrellur blekkja dómstóla
Björn Thorsteinsson skrifar
Íþróttahreyfingin glímir við skattyfirvöld
Kristinn Jónasson skrifar
Alþjóðlegur dagur menntunar – Framhaldsfræðslan, fimmta stoð menntunar
Guðjónína Sæmundsdóttir skrifar
Sagan um gardínurnar
Birna Guðný Björnsdóttir skrifar
Samfélagstilraunin sem lítið er fjallað um
Elfa Ýr Gylfadóttir skrifar
24. janúar og risastórt vistspor Íslands
Stefán Jón Hafstein skrifar
Hvenær er lögbrot lögbrot og hvenær er lögbrot ekki lögbrot!!
Sigurður Freyr Sigurðarson skrifar
E. coli eitrun meðal barna og aðrir skaðvaldar í mat
Lárus S. Guðmundsson skrifar
Sorg barna - leit að merkingu
Matthildur Bjarnadóttir skrifar
Öðruvísi, fordæmd, útskúfuð en einnig ósigrandi
Arna Magnea Danks skrifar
Sparnaður án aðgreiningar
Davíð Már Sigurðsson skrifar
Til varnar leiðindum
Skúli S. Ólafsson skrifar
Strætó fær sérakrein á Kringlumýrarbraut
Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Vinnum saman, stígum fram og göngum í takt
Dagbjört Harðardóttir skrifar
Heimatilbúið „tjón“ Landsvirkjunar
Vala Árnadóttir skrifar
Þingmaðurinn og spillingin á Veðurstofunni
Sigurgeir Bárðarson skrifar