

Viltu vera vinur minn? Hvað er til ráða? Seinni hluti
Sumir vinalausir krakkar eru tilbúnir til að gera mikið til að eignast vin. Stundum eru krakkar meira að segja tilbúnir til að gera hluti sem þeim þykir erfiðir eða vita að þeir mega ekki gera í þeirri von að með því muni þeir eignast vin. Börn þurfa að vita að þetta er ekki leiðin til að eignast vin. Hversu sárt sem vinaleysið er, er mikilvægt að standa ávallt með sjálfum sér og fylgja innri sannfæringu.
Hlutverk foreldra, leik- og grunnskóla. Hvernig er hægt að hjálpa?
Foreldrar og kennarar hafa hlutverk í þessum málum. Fyrst og síðast má aldrei þreytast á að stappa stálinu í vinalaus börn og sannfæra þau um að þessi vandi varir ekki að eilífu. Einmanaleiki og einangrun barna varðar alla. Það skilar oft litlum árangri að hvetja barn til að fara á stúfana og finna sér vin, sérstaklega ef barnið er ungt og óframfærið.
Þótt ekki sé raunhæft að skipa beinlínis einhvern í vinahlutverk fyrir barnið geta foreldrar skapað aðstæður til að dýpka kynni eða mynda ný kynni. Hægt er að bjóða einhverjum einum eða tveimur í bíókvöld, pizzakvöld, spilakvöld eða í keilu. Foreldrar geta einnig sett sig í samband við aðra foreldra og kannað hvernig landið liggur.
Í leikskólanum og skólanum er hægt að stuðla með markvissum hætti að tengslum innbyrðis t.d. með því að skapa aðstæður þar sem börnunum gefst kostur á að tala við sem flesta í hópnum/bekknum. Með því að velja í smærri hópa af handahófi kynnast börnin innbyrðis. Einnig er hægt að bjóða upp á vinastund þar sem börnin skiptast á að ræða áhugamál sín og þá er tækifæri til að komast að því hverjir hafa svipuð áhugamál. Ein stúlka sem sagði sitt helsta vandamál vera að eiga enga vini nefndi þetta atriði.
Hún sagði: „Stundum finnst einmana krökkum eins og enginn hafi sömu áhugamál og þau og eiga því erfitt með að finna umræðuefni“. Við þetta má bæta að Barnaheill á Íslandi bíður leik- og grunnskólum upp á forvarnarverkefni sem þjálfar þau í samskiptum. Verkefnið nefnist Vinátta og er börnunum kennt að tileinka sér fjögur grunngildi sem eru: umburðarlyndi, virðing, umhyggja og hugrekki.
Hvað geta unglingar sem eiga ekki vin gert sjálfir?
Gott er að byrja á að skoða sjálfan sig og spyrja hvort einmanaleikinn sé hugsanlega að hluta á manns eigin ábyrgð? Til dæmis ef maður hefur dregið sig inn í skel sína af því að maður heldur að enginn vilji vera vinur manns. Stundum þarf að safna kjarki og taka málið í eigin hendur. Í stað þess að hugsa í sífellu „Það hringir aldrei neinn í mig“ eða „mér er aldrei boðið með“ getur verið allt eins gott að hugsa „gott og vel en ég ætla að hringja í hana Stínu sem sendi mér sætt bros um daginn. Ég ætla að kanna hvort hún vilji koma heim í pizzu eða í bíó“.
Í þessari erfiðu stöðu má kanna hvaða krökkum manni finnst hægt að treysta og sem eru kannski einnig einmana? Rennið huganum yfir bekkjarfélagana og spyrjið „er einhver þarna sem hefur einhvern tímann sýnt mér góðvild, áhuga, komið og talað við mig eða stutt mig?“ Ef það er enginn sem þér dettur í hug þá má samt ekki gefast upp. Rennið aftur huganum yfir bekkinn eða hópinn og leitið að andliti sem er vinsamlegt og hlýlegt. Kannski er það verðandi vinur.
Mikilvægt er að gera sér grein fyrir að vinaleysið hefur oftast nær minnst að gera með mann sjálfan. Vinaleysi er flókið fyrirbæri og margir þættir spila inn í, t.d. hvernig hópurinn er samsettur. Börn sem hafa verið lögð í einelti eru oft hrædd við að ræða við einhvern að fyrra bragði. Þau óttast að vera hafnað. En þá er mikilvægt að muna að almennt séð eru krakkar góðir við aðra krakka og langar umfram allt að eiga góða vini og vera góðir vinir.
Annað sem getur hjálpað er að velta fyrir sér hvernig maður er að birtast öðrum. Virkar maður fúll eða reiður eða glaðlegur og hlýlegur? Þetta skiptir máli því það langar fáum að kynnast einhverjum sem er fúll og reiður á svipinn. Glaðlegt viðmót laðar hins vegar oftast aðra að. Enda þótt sjálfstraustið sé ekki endilega upp á það besta við þessar aðstæður þá hjálpar að hressa aðeins upp á það með því að vera sem oftast glaðlegur á svipinn.
Að lokum
Þegar maður er einmana og einangraður og illa gengur að eignast vin, jafnvel þótt maður sé búin að reyna ýmislegt, er alltaf gott að geta talað við einhvern sem maður treystir. Best er að fela ekki tilfinningar sínar og muna að maður er ekki einn með þennan vanda. Miklar líkur eru á að sá sem þú ræðir við hafi líka einhvern tímann verið einmana. Mikilvægt er að muna að þótt maður eigi ekki vin núna þýðir það ekki að þannig verði það alltaf. Bestu og tryggustu vinirnir koma stundum ekki inn í líf manns fyrr en síðar. Aldrei að gefast upp.
Höfundur er sálfræðingur.
Skoðun

Tölum aðeins um einhverfu
Trausti Dagsson skrifar

Það sem sést, og það sem ekki sést
Eiríkur Ingi Magnússon skrifar

Hagræðing, aðhald og nýjar áherslur skila besta ársreikningi Kópavogsbæjar í 17 ár
Ásdís Kristjánsdóttir,Orri Hlöðversson skrifar

Gyðjur, góðgæti og gleðistundir um páskana
Jóhanna María Ægisdóttir skrifar

Eru markaðsforsendur fyrir óperu á Íslandi sterkari en margir halda?
Þóra Einarsdóttir skrifar

KSÍ og kvennaboltinn
Árni Guðmundsson skrifar

Engin heilbrigðisþjónusta án þeirra sem veita hana
Sandra B. Franks skrifar

Gervigreindin tekur yfir vinnustaðinn; 15 dæmi
Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar

Sterkari saman: Flokkur í þjónustu þjóðar
Kristrún Frostadóttir skrifar

Magnaðar framfarir leikskólastarfs í Vík
Einar Freyr Elínarson skrifar

Skattahækkun
Bryndís Haraldsdóttir skrifar

Handtöskur og fasistar
Ásgeir K. Ólafsson skrifar

Dánaraðstoð á Bretlandseyjum í náinni framtíð
Bjarni Jónsson skrifar

„Vókið“ er dulbúin frestunarárátta:
Gabríel Dagur Valgeirsson skrifar

Vókismi gagnrýndur frá vinstri
Andri Sigurðsson skrifar

Diplómanám er ekki nóg – tími til kominn að endurskoða aðgengi fatlaðs fólks að háskólanámi
Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar

Styrk stjórn gefur góðan árangur
Ásthildur Sturludóttir skrifar

„Bara ef það hentar mér“
Hákon Gunnarsson skrifar

Hvar værum við án þeirra? – Um mikilvægi Pólverja á Íslandi
Svandís Edda Halldórsdóttir skrifar

Fagleg forysta skiptir öllu - Af hverju eru ekki fleiri stjórnendur og leiðtogar að kveikja á perunni?
Sigurður Ragnarsson skrifar

Borgin græna og ábyrgðin gráa
Daði Freyr Ólafsson skrifar

Stalín á ekki roð í algrímið
Halldóra Mogensen skrifar

Sorrý, Andrés
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

Er órökréttur skattafsláttur fyrir tekjuháa besta leiðin til að styðja barnafólk?
Ragna Sigurðardóttir skrifar

Gamalt vín á nýjum belgjum
Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar

Mikilvægi skólasafna – meira en bókageymsla
Jónella Sigurjónsdóttir,Þórný Hlynsdóttir,Kristjana Mjöll Jónsdóttir Hjörvar skrifar

Aukinn stuðningur við ESB og NATO
Pawel Bartoszek skrifar

Það á að hafa afleiðingar að níðast á varnarlausu fólki
Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar

Börnin borga fyrir hagræðinguna í Kópavogi
Sigurbjörg Erla Egilsdóttir skrifar

Hvernig er veðrið þarna uppi?
Diljá Mist Einarsdóttir skrifar