Fæðuöryggisstefna og landbúnaðarstefna Erna Bjarnadóttir skrifar 31. maí 2022 19:30 Nýlega voru lagðar fyrir ríkisstjórn Íslands tillögur að mótun fæðuöryggisstefnu fyrir Ísland. Í gær, 30. maí, birtist grein á Vísi eftir framkvæmdastjóra félags atvinnurekenda þar sem hann gerir þær tillögur að umtalsefni sínu. Nokkur atriði sem þar koma fram ber þó að skýra nánar og jafnvel leiðrétta. Í fyrsta lagi er lagt til að fæðuöryggi á Íslandi verið metið með aðferðum sem ganga undir skammstöfuninni, GFSI, á ensku Global Food Security Index sem má þýða lauslega sem Alþjóðlega matvælaöryggis vísitalan. Nú láist greinarhöfundi að geta þess að umræddur stuðull er alls ekki metinn af viðurkenndum alþjóðastofnunum heldur hefur verið reiknaður síðan 2012 af EIU, „the Economist Intelligence Unit“. EIU er með öðrum orðum fyrirtæki sem tengist tímaritinu the Economist og er því ekki alþjóðastofnun líkt og FAO, Alþjóðabankinn, OECD, WTO eða aðrar stofnanir sem fjalla um matvæli og viðskipti með þau. Í greinargerðinni sem lögð var fyrir ríkisstjórnina er bent á að þegar GFSI stuðull verði reiknaður fyrir Ísland megi gera ráð fyrir að sama atriði dragi Ísland niður í samanburði við nágrannalöndin í Evrópusambandinu og það sem dregur Noreg niður; háir tollar á innfluttar búvörur.“ Einmitt, en eru þessi lönd að boða einhverjar sérstakar breytingar á þessum þætti til að komast hærra á GFSI kvarðanum? Nei þessi lönd beita einmitt sínum stjórntækjum, þar á meðal tollum, til að tryggja afkomu sinna bænda og þeirra „framleiðsluvilja“. Undir þetta atriði tekur framkvæmdastjórinn einmitt sérstaklega og undirstrikar um leið þá augljósu staðreynd að viðunandi fjárhagsleg afkoma bænda er ein af undirstöðum fæðuöryggis. Verðsveiflur og ótrygg afkoma eru ávísun á samdrátt. Ísland er fiskútflutningsland Þá er rétt að víkja að umfjöllun framkvæmdastjóra FA um útflutning á matvælum frá Íslandi. Þar kemst hann að þeirri niðurstöðu að árið 2020 hafi um helmingur af vöruútflutningi Íslands verið matvörur; sjávarfang fyrir um 275,8 milljarða króna og búvörur fyrir um 35,3 milljarða,- samtals matvælaútflutningur fyrir um 311 milljarða. Satt að segja brá mér við þennan lestur. Samkvæmt útreikningum Hagstofu Íslands nam heildarframleiðsluvirði landbúnaðarins 71 milljarður króna árið 2021 samkvæmt fyrstu áætlun. Hér var eitthvað sem ekki stemmdi. Þegar tölur Hagstofunnar eru rýndar betur kemur í ljós að árið 2020 voru útfluttar landbúnaðarafurðir (eins og Hagstofan flokkar þær) réttilega að verðmæti 35,3 milljarðar. En þar af voru hins vegar 29,1 milljarður afurðir fiskeldis og því rétta talan 6 milljarðar fyrir það sem í daglegu tali og samkvæmt flestum flokkunarreglum teljast búvörur. Það er heppilegra að fara með rétt mál í umfjöllun af þessu tagi. Sóknarfæri í tillögum að fæðuöryggisstefnu Í fyrrnefndum tillögum að fæðuöryggisstefnu er bent á að stærstu sóknarfærin liggi í að framleiða meira korn, bæði til manneldis og fóðurs fyrir búfé, og á að auka hlutdeild innlendrar framleiðslu grænmetis. Undir þetta tekur framkvæmdastjóri FA. Á öðrum stað í greininni leggur hann síðan áherslu á þá ábendingu skýrsluhöfundar (merkt stafliður j í skýrslunni) að: „Ásamt innlendri matvælaframleiðslu séu vel virk kerfi alþjóðlegra viðskipta undirstaða aðgengis að fæðu og aðföngum til fæðuframleiðslu og matvælaiðnaðar. Alþjóðlegir samningar þurfa að tryggja hagsmuni Íslands í þessum efnum,“ Nú veit ég ekki alveg hvernig greinarhöfundur ætlar að koma þessum ályktunum sínum heim og saman. Annars vegar að auka t.d. framleiðslu á korni sem er hér ræktað á nyrstu mörkum þess mögulega auk þess sem ágangur gæsa og álfta eyðileggur árlega hundruð hektara. Hins vegar að tryggja innlenda framleiðslu á öðrum afurðum með því að ganga lengra en orðið er í afnámi og lækkun tolla. Vandinn er nefnilega sá að til að tryggja fæðuöryggi er nauðsynlegt að viðhalda sterkri innlendri framleiðslu. Ein helsta ógnunin við fæðuöryggi Íslendinga er einmitt að erfitt verði að útvega matvæli erlendis frá. Þetta notaði Félag atvinnurekenda sjálft sem röksemd fyrir því í vor, að framlengja nýtingartímabil fyrir úthlutaða tollkvóta. Var þetta kannski bara fyrirsláttur? Nýleg reynsla bæði vegna Covid faraldursins og nú vegna stríðsins í Úkraínu hefur beint athygli landa heimsins að því hve lítið þarf til, til að brestir verði í framboðskeðjum matvæla og annarra vara raunar líka. Þetta hefur leitt til þess að ESB hefur ákveðið að auka við innlendan stuðning við bændur og nægir að vísa til Versalayfirlýsingar þjóðarleiðtoga ESB frá 10.-11. mars sl. í því sambandi. Gott jafnvægi er hægt að finna Tillögurnar og greinargerðin, sem matvælaráðherra hefur lagt fyrir ríkisstjórnina, ættu að geta orðið grunnur að skynsamlegri stefnumótun varðandi fæðuöryggi Íslands. Hér þarf að haldast í hendur að leggja áherslu á þá matvælaframleiðslu sem best fellur hér að landkostum og tryggja aðgang að þeim matvælum sem þarf að flytja inn s.s. með viðskiptasamningum. Sé litið á heiminn í heild snúa áhyggjur alþjóðastofnana nú fyrst og fremst að því að einstök lönd leggi bann við matvælaútflutningi. Slíkt eykur þann matvælavanda sem er í heiminum, ekki það að lönd takmarki innflutning slíkra vara, en það gera þau flest. Höfundur er hagfræðingur og verkefnastjóri hjá Mjólkursamsölunni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Landbúnaður Matvælaframleiðsla Erna Bjarnadóttir Mest lesið Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir skrifar Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar Skoðun Framtíðarkvíði er ekki gott veganesti Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir skrifar Skoðun Orkan á Vestfjörðum Þorsteinn Másson skrifar Skoðun Smábátar eru þjóðhagslega hagkvæmari en togarar Kjartan Sveinsson skrifar Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Vísindin vakna til nýsköpunar! Einar Mäntylä skrifar Skoðun Risastórt lýðheilsumál sem Alþingi hunsar Sigurður Hólmar Jóhannesson skrifar Skoðun Þess vegna býð ég mig fram Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson skrifar Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Framboð er eina leiðin Eiríkur St. Eiríksson skrifar Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Verðmætasköpun og kennarar Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Nýjar lausnir gegn ofbeldi Drífa Snædal skrifar Skoðun Lögin um það sem er bannað Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir skrifar Skoðun Dauðarefsing Pírata Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Af hverju erum við að þessu? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Upplýsingaóreiða í boði orkugeirans og Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Úrskurðargrautur lögmanna Ómar R. Valdimarsson skrifar Skoðun Er vitlaust gefið í stjórnmálum? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Hinn langi USArmur Ísraels Ingólfur Steinsson skrifar Skoðun Kveðja frá Heimssýn til landsfundar VG 2024 Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðaróperan á Alþingi í nær 70 ár Finnur Bjarnason,Þórunn Sigurðardóttir skrifar Skoðun Um Ölfusárbrú og veggjöld Haukur Arnþórsson skrifar Sjá meira
Nýlega voru lagðar fyrir ríkisstjórn Íslands tillögur að mótun fæðuöryggisstefnu fyrir Ísland. Í gær, 30. maí, birtist grein á Vísi eftir framkvæmdastjóra félags atvinnurekenda þar sem hann gerir þær tillögur að umtalsefni sínu. Nokkur atriði sem þar koma fram ber þó að skýra nánar og jafnvel leiðrétta. Í fyrsta lagi er lagt til að fæðuöryggi á Íslandi verið metið með aðferðum sem ganga undir skammstöfuninni, GFSI, á ensku Global Food Security Index sem má þýða lauslega sem Alþjóðlega matvælaöryggis vísitalan. Nú láist greinarhöfundi að geta þess að umræddur stuðull er alls ekki metinn af viðurkenndum alþjóðastofnunum heldur hefur verið reiknaður síðan 2012 af EIU, „the Economist Intelligence Unit“. EIU er með öðrum orðum fyrirtæki sem tengist tímaritinu the Economist og er því ekki alþjóðastofnun líkt og FAO, Alþjóðabankinn, OECD, WTO eða aðrar stofnanir sem fjalla um matvæli og viðskipti með þau. Í greinargerðinni sem lögð var fyrir ríkisstjórnina er bent á að þegar GFSI stuðull verði reiknaður fyrir Ísland megi gera ráð fyrir að sama atriði dragi Ísland niður í samanburði við nágrannalöndin í Evrópusambandinu og það sem dregur Noreg niður; háir tollar á innfluttar búvörur.“ Einmitt, en eru þessi lönd að boða einhverjar sérstakar breytingar á þessum þætti til að komast hærra á GFSI kvarðanum? Nei þessi lönd beita einmitt sínum stjórntækjum, þar á meðal tollum, til að tryggja afkomu sinna bænda og þeirra „framleiðsluvilja“. Undir þetta atriði tekur framkvæmdastjórinn einmitt sérstaklega og undirstrikar um leið þá augljósu staðreynd að viðunandi fjárhagsleg afkoma bænda er ein af undirstöðum fæðuöryggis. Verðsveiflur og ótrygg afkoma eru ávísun á samdrátt. Ísland er fiskútflutningsland Þá er rétt að víkja að umfjöllun framkvæmdastjóra FA um útflutning á matvælum frá Íslandi. Þar kemst hann að þeirri niðurstöðu að árið 2020 hafi um helmingur af vöruútflutningi Íslands verið matvörur; sjávarfang fyrir um 275,8 milljarða króna og búvörur fyrir um 35,3 milljarða,- samtals matvælaútflutningur fyrir um 311 milljarða. Satt að segja brá mér við þennan lestur. Samkvæmt útreikningum Hagstofu Íslands nam heildarframleiðsluvirði landbúnaðarins 71 milljarður króna árið 2021 samkvæmt fyrstu áætlun. Hér var eitthvað sem ekki stemmdi. Þegar tölur Hagstofunnar eru rýndar betur kemur í ljós að árið 2020 voru útfluttar landbúnaðarafurðir (eins og Hagstofan flokkar þær) réttilega að verðmæti 35,3 milljarðar. En þar af voru hins vegar 29,1 milljarður afurðir fiskeldis og því rétta talan 6 milljarðar fyrir það sem í daglegu tali og samkvæmt flestum flokkunarreglum teljast búvörur. Það er heppilegra að fara með rétt mál í umfjöllun af þessu tagi. Sóknarfæri í tillögum að fæðuöryggisstefnu Í fyrrnefndum tillögum að fæðuöryggisstefnu er bent á að stærstu sóknarfærin liggi í að framleiða meira korn, bæði til manneldis og fóðurs fyrir búfé, og á að auka hlutdeild innlendrar framleiðslu grænmetis. Undir þetta tekur framkvæmdastjóri FA. Á öðrum stað í greininni leggur hann síðan áherslu á þá ábendingu skýrsluhöfundar (merkt stafliður j í skýrslunni) að: „Ásamt innlendri matvælaframleiðslu séu vel virk kerfi alþjóðlegra viðskipta undirstaða aðgengis að fæðu og aðföngum til fæðuframleiðslu og matvælaiðnaðar. Alþjóðlegir samningar þurfa að tryggja hagsmuni Íslands í þessum efnum,“ Nú veit ég ekki alveg hvernig greinarhöfundur ætlar að koma þessum ályktunum sínum heim og saman. Annars vegar að auka t.d. framleiðslu á korni sem er hér ræktað á nyrstu mörkum þess mögulega auk þess sem ágangur gæsa og álfta eyðileggur árlega hundruð hektara. Hins vegar að tryggja innlenda framleiðslu á öðrum afurðum með því að ganga lengra en orðið er í afnámi og lækkun tolla. Vandinn er nefnilega sá að til að tryggja fæðuöryggi er nauðsynlegt að viðhalda sterkri innlendri framleiðslu. Ein helsta ógnunin við fæðuöryggi Íslendinga er einmitt að erfitt verði að útvega matvæli erlendis frá. Þetta notaði Félag atvinnurekenda sjálft sem röksemd fyrir því í vor, að framlengja nýtingartímabil fyrir úthlutaða tollkvóta. Var þetta kannski bara fyrirsláttur? Nýleg reynsla bæði vegna Covid faraldursins og nú vegna stríðsins í Úkraínu hefur beint athygli landa heimsins að því hve lítið þarf til, til að brestir verði í framboðskeðjum matvæla og annarra vara raunar líka. Þetta hefur leitt til þess að ESB hefur ákveðið að auka við innlendan stuðning við bændur og nægir að vísa til Versalayfirlýsingar þjóðarleiðtoga ESB frá 10.-11. mars sl. í því sambandi. Gott jafnvægi er hægt að finna Tillögurnar og greinargerðin, sem matvælaráðherra hefur lagt fyrir ríkisstjórnina, ættu að geta orðið grunnur að skynsamlegri stefnumótun varðandi fæðuöryggi Íslands. Hér þarf að haldast í hendur að leggja áherslu á þá matvælaframleiðslu sem best fellur hér að landkostum og tryggja aðgang að þeim matvælum sem þarf að flytja inn s.s. með viðskiptasamningum. Sé litið á heiminn í heild snúa áhyggjur alþjóðastofnana nú fyrst og fremst að því að einstök lönd leggi bann við matvælaútflutningi. Slíkt eykur þann matvælavanda sem er í heiminum, ekki það að lönd takmarki innflutning slíkra vara, en það gera þau flest. Höfundur er hagfræðingur og verkefnastjóri hjá Mjólkursamsölunni.
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur skrifar
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun