Börnunum sem var rænt Sara Pálsdóttir skrifar 28. apríl 2023 18:00 193. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 Hver, sem sviptir foreldra eða aðra rétta aðilja valdi eða umsjá yfir barni, sem ósjálfráða er fyrir æsku sakir, eða stuðlar að því, að það komi sér undan slíku valdi eða umsjá, skal sæta sektum … 1) eða fangelsi allt að 16 árum eða ævilangt. Í dómi Landsréttar nr. 260/2021 var foreldri sýknað af kröfu barnaverndar Kópavogs um forsjársviptingu þar sem foreldrið hafði óskað eftir því að forsjá barnsins færðist til ömmu þess. Barnavernd gerði allt sem í þeirra valdi stóð til að koma í veg fyrir að barnið yrði vistað hjá ömmu sinni, án þess að geta gefið nokkrar skýringingar á því fyrir dómi hvers vegna. Í málinu hafði foreldrið óskað eftir því að forsjáin yrði færð til ömmu barnsins, hjá sýslumanni. Í niðurstöðu dómsins, sem staðfestur var í Landsrétti kom skýrt fram að skyldur barnaverndar lögum skv. séu þær að leita allra vægari leiða til að tryggja öryggi barns, áður en til forsjársviptingar kemur (friðhelgi einkalífs, barnasáttmálinn og meðalhóf). Í því felst m.a. sú skylda að kanna til fulls alla möguleika á að færa forsjá barns yfir til nákomins ættingja, áður en gripið er til forsjársviptingar (sjá Lrd. nr. 260/2021) . Ég hef undir höndum tölvupóst frá lögfræðingi barnaverndar Reykjavíkur, þar sem hann fullyrðir að barnavernd telji sig engar skyldur bera, til að leitast eftir því að börn séu vistuð innan fjölskyldunnar fremur en hjá ókunnugum fósturforeldrum. Mín reynsla af barnaverndarkerfinu er sú, að starfsmenn barnaverndar reyni aldrei að færa forsjá yfir til nákomins ættingja áður en farið er í forsjársviptingarmál. Starfsmenn barnaverndar gera þveröfugt, þ.e. koma gagngert í veg fyrir að foreldri færi forsjá barns yfir til nákomins ættingja. Íþeim málum sem ég hef haft aðkomu að sem lögmaður hafa sumirforeldrar farið til sýslumanns með samning um að færa forsjá barnsins eða barna sinna yfir til ömmu og afa, frænku eða frænda, til nákominna ættingja sem börnin þekkja og treysta og yrðu örugg hjá. Sem myndi valda þessum börnum sem minnstu raski og stuðla að stöðugleika, ró og virðingu fyrir friðhelgi fjölskyldunnar. Til að halda þessum börnum innan fjölskyldunnar og hjá fólki sem þau þekkja og treysta. En það hefur ekki tekist. Barnavernd gengur framhjá þessum fjölskyldumeðlimum, án skýringa eða haldbærra skýringa, og vistar börnin frekar hjá gjörókunnugu fólki, á nýju heimili, á nýjan leikskóla, í nýtt sveitarfélag, og í framhaldi eru öll tengsl barnanna við fjölskylduna slitin. Þeim er bannað að hitta afa og ömmu, mömmu og pabba, frænku og frænda. Þau fá ekki að mæta í jólaboð, afmæli eða baka piparkökur hjá ömmu um jólin. Þau fá jafnvel ekki að hitta systkini sín. Og þau hafa ekkert um það að segja hvert þau fara og fá jafnvel litlar sem engar upplýsingar um það eða hvað er að gerast. Svo eiga þessi börn bara að ,,aðlagast“. Ef börn sýna grafalvarlega vanlíðan, kvíða og streitueinkenni (sem gerist yfirleitt) á nýja heimilinu er sú vanlíðan skýrð á þann veg að ,,börnin voru að koma úr svo erfðum aðstæðum“. Ekkert innsæi inn í það gríðarlega alvarlega áfall að kúvenda öllu í lífi barnsins og útiloka það frá öllum sem þau elska og þekkja. Svo er þessi sama barnavernd að dæma foreldra fyrir að ,,hafa ekki næga innsýn inn í þarfir barna“. Hvað með þarfir þessara barna til að tengjast fjölskyldu sinni og fólkinu sem þau þekkja og elska? Eftirfarandi er sönn frásögn af tveimur málum sem voru til vinnslu hjá barnavernd Reykjavíkur. Barnavernd Reykjavíkur ákveður að fara í forsjársviptingarmál á hendur móður vegna vímuefnavanda. Eina forsjárhæfnimatið sem til var í málinu mat móður sem virkilega vel forsjárhæfa, að tengsl barnanna við móður sína væru afar sterk og náin og að það mætti alls ekki slíta þau tengsl. Eftir fall móður á vímuefnabindindi var farið í forsjársviptingarmál gegn ráðleggingum sérfræðingsins. Í ferlinu öllu og áður en farið var af stað í forsjársviptingu höfðu amma og afi barnanna, sem og langamma þeirra ítrekað óskað eftir því að fá börnin til sín. Höfðu börnin m.a. verið áður vistuð hjá þessum fjölskyldumeðlimum, en börnin bæði þekktu þau vel og voru þeim náin. Barnavernd gekk algerlega framhjá þeim. Langamman fékk þau ömurlegu svör að ,,hún væri of gömul“ þrátt fyrir að vera á þessum tíma og enn við hestaheilsu. Hin amman og afinn fengu engin svör. Síðan þá hafa þessir aðilar lítið sem ekkert fengið að hitta þessi börn. Áður en að dómsmálið um forsjársviptingu fór fyrir dóm, hafði barnavernd fengið fregnir af því að móðir hyggðist leita til sýslumanns til að færa forsjá barnanna yfir til ömmu þeirra og afa. Við því var af hálfu barnaverndar brugðist tafarlaust. Lögfræðingur barnaverndar hafði samband við yfirmann fjölskyldusviðs sýslumannsins á höfuðborgarsvæðinu, í tölvupósti. Í tölvupóstinum kemur fram: „Barnaverndarnefnd Reykjavíkur tók á fundi sínum þann 11. júlí sl. ákvörðun um að svipta XXX kt. XXXX, forsjá barnanna X og X og hefur borgarlögmanni verið falið að krefjast þess fyrir dómstólum. Nú hafa borist upplýsingar um að móðir hyggist afsala sér forsjá til XXX, ömmu barnanna og það er ekki í samræmi við framgöngu málsins. (leturbreyting höfundar) Með vísan til 20. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002 upplýsum við ykkur hér með um fyrrgreint og óskum eftir að samráð verði haft við okkur áður en afgreiðsla á slíku erindi verður klárað hjá sýslumanni.“ Forsjá móður í framhaldi svipt og börnunum komið fyrir hjá ókunnugu fólki, lengst út á landi. Nýtt fólk, nýtt heimili, nýr leikskóli, nýtt hverfi, nýtt sveitarfélag og tengsl barnanna við blóðfjölskylduna algerlega slitin. Við nánari skoðun kom í ljós að það voru a.m.k. sex aðrir nánir fjölskyldumeðlimir þessara barna sem hefðu verið tilbúnir að taka við forsjá þeirra. En þeir voru aldrei spurðir. Í hinu málinu höfðu foreldrar gert samning við föðursystur um að færa forsjá barns yfir til hennar. Hún var sjálf foreldri og hafði haft fósturbörn í vistun hjá sér áður tímabundið. Þannig hafði föðursystirin leyfi frá Barnaverndarstofu til að vera fósturforeldri. Í gögnum málsins kemur fram hvernig föðursystirin, sem þekkti barnið vel og var vel tengd því, reyndi ítrekað að fá barnavernd til að vinna með sér og leyfa barninu að vistast hjá sér. Foreldrarnir höfðu meiraðsegja farið til sýslumanns með samning þess efnis að forsjáin skyldi færð yfir til föðursysturinnar. En allt kom fyrir ekki. Barnavernd ákvað að koma barninu fyrir hjá bláókunnugri konu og í framhaldi slíta öll tengsl barnsins við fjölskylduna sína. Barnið á eldra systkini sem það þekkir ekki lengur. Barnið fær að hitta blóðföður sinn 2 sinnum á ári þrátt fyrir að hann hafi verið edrú og lifað reglusömu lífi í mörg ár og elst því upp án nokkurrar föðurímyndar. Barnið fær aldrei að hitta frænku sína, eða hitta föðurfjölskylduna. Þetta eru aðeins tvö dæmi af fjölmörgum fjölskyldum sem sundrað hefur verið, sem eyðilagðar hafa verið með ólögmætum hætti. Og það eru stjórnvöld sem fremja brotin. Að svipta foreldri eða aðra rétta aðila valdi eða umsjá yfir ólögráða barni er glæpur sem getur varðað allt að 16 ára fangelsi. Lögum samkvæmt eru þessir fjölskyldumeðlimir réttir aðilar til að hafa umsjá yfir þessum börnum. Lögmaður veltir fyrir sér hvort gerðir barnaverndar séu farnar að höggva nærri 193. gr. alm. hgl.? Fram er komin skýr krafa um heilbrigt, réttlátt barnaverndarkerfi þar sem lög og mannréttindi eru virt og virðing borin fyrir tengslum barna við fjölskyldur sínar. #Börninheim. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara Pálsdóttir Barnavernd Mest lesið Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun Forljót grá hús Hjalti Andrason Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar Skoðun Pyrrosar sigur Helgi Tómasson skrifar Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar Skoðun Mér var sagt að þegja á meðan fréttatíminn var Haukur Brynjarsson skrifar Skoðun Allt fyrir Brussel og Nató, hitt reddast einhvern veginn Davíð Bergmann skrifar Skoðun Forljót grá hús Hjalti Andrason skrifar Skoðun Líf eftir afplánun Eva Sóley Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Fáni okkar allra Hörður Lárusson skrifar Skoðun Séríslensk hávaxtastefna Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar Skoðun Ég hef… Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Sjá meira
193. gr. almennra hegningarlaga nr. 19/1940 Hver, sem sviptir foreldra eða aðra rétta aðilja valdi eða umsjá yfir barni, sem ósjálfráða er fyrir æsku sakir, eða stuðlar að því, að það komi sér undan slíku valdi eða umsjá, skal sæta sektum … 1) eða fangelsi allt að 16 árum eða ævilangt. Í dómi Landsréttar nr. 260/2021 var foreldri sýknað af kröfu barnaverndar Kópavogs um forsjársviptingu þar sem foreldrið hafði óskað eftir því að forsjá barnsins færðist til ömmu þess. Barnavernd gerði allt sem í þeirra valdi stóð til að koma í veg fyrir að barnið yrði vistað hjá ömmu sinni, án þess að geta gefið nokkrar skýringingar á því fyrir dómi hvers vegna. Í málinu hafði foreldrið óskað eftir því að forsjáin yrði færð til ömmu barnsins, hjá sýslumanni. Í niðurstöðu dómsins, sem staðfestur var í Landsrétti kom skýrt fram að skyldur barnaverndar lögum skv. séu þær að leita allra vægari leiða til að tryggja öryggi barns, áður en til forsjársviptingar kemur (friðhelgi einkalífs, barnasáttmálinn og meðalhóf). Í því felst m.a. sú skylda að kanna til fulls alla möguleika á að færa forsjá barns yfir til nákomins ættingja, áður en gripið er til forsjársviptingar (sjá Lrd. nr. 260/2021) . Ég hef undir höndum tölvupóst frá lögfræðingi barnaverndar Reykjavíkur, þar sem hann fullyrðir að barnavernd telji sig engar skyldur bera, til að leitast eftir því að börn séu vistuð innan fjölskyldunnar fremur en hjá ókunnugum fósturforeldrum. Mín reynsla af barnaverndarkerfinu er sú, að starfsmenn barnaverndar reyni aldrei að færa forsjá yfir til nákomins ættingja áður en farið er í forsjársviptingarmál. Starfsmenn barnaverndar gera þveröfugt, þ.e. koma gagngert í veg fyrir að foreldri færi forsjá barns yfir til nákomins ættingja. Íþeim málum sem ég hef haft aðkomu að sem lögmaður hafa sumirforeldrar farið til sýslumanns með samning um að færa forsjá barnsins eða barna sinna yfir til ömmu og afa, frænku eða frænda, til nákominna ættingja sem börnin þekkja og treysta og yrðu örugg hjá. Sem myndi valda þessum börnum sem minnstu raski og stuðla að stöðugleika, ró og virðingu fyrir friðhelgi fjölskyldunnar. Til að halda þessum börnum innan fjölskyldunnar og hjá fólki sem þau þekkja og treysta. En það hefur ekki tekist. Barnavernd gengur framhjá þessum fjölskyldumeðlimum, án skýringa eða haldbærra skýringa, og vistar börnin frekar hjá gjörókunnugu fólki, á nýju heimili, á nýjan leikskóla, í nýtt sveitarfélag, og í framhaldi eru öll tengsl barnanna við fjölskylduna slitin. Þeim er bannað að hitta afa og ömmu, mömmu og pabba, frænku og frænda. Þau fá ekki að mæta í jólaboð, afmæli eða baka piparkökur hjá ömmu um jólin. Þau fá jafnvel ekki að hitta systkini sín. Og þau hafa ekkert um það að segja hvert þau fara og fá jafnvel litlar sem engar upplýsingar um það eða hvað er að gerast. Svo eiga þessi börn bara að ,,aðlagast“. Ef börn sýna grafalvarlega vanlíðan, kvíða og streitueinkenni (sem gerist yfirleitt) á nýja heimilinu er sú vanlíðan skýrð á þann veg að ,,börnin voru að koma úr svo erfðum aðstæðum“. Ekkert innsæi inn í það gríðarlega alvarlega áfall að kúvenda öllu í lífi barnsins og útiloka það frá öllum sem þau elska og þekkja. Svo er þessi sama barnavernd að dæma foreldra fyrir að ,,hafa ekki næga innsýn inn í þarfir barna“. Hvað með þarfir þessara barna til að tengjast fjölskyldu sinni og fólkinu sem þau þekkja og elska? Eftirfarandi er sönn frásögn af tveimur málum sem voru til vinnslu hjá barnavernd Reykjavíkur. Barnavernd Reykjavíkur ákveður að fara í forsjársviptingarmál á hendur móður vegna vímuefnavanda. Eina forsjárhæfnimatið sem til var í málinu mat móður sem virkilega vel forsjárhæfa, að tengsl barnanna við móður sína væru afar sterk og náin og að það mætti alls ekki slíta þau tengsl. Eftir fall móður á vímuefnabindindi var farið í forsjársviptingarmál gegn ráðleggingum sérfræðingsins. Í ferlinu öllu og áður en farið var af stað í forsjársviptingu höfðu amma og afi barnanna, sem og langamma þeirra ítrekað óskað eftir því að fá börnin til sín. Höfðu börnin m.a. verið áður vistuð hjá þessum fjölskyldumeðlimum, en börnin bæði þekktu þau vel og voru þeim náin. Barnavernd gekk algerlega framhjá þeim. Langamman fékk þau ömurlegu svör að ,,hún væri of gömul“ þrátt fyrir að vera á þessum tíma og enn við hestaheilsu. Hin amman og afinn fengu engin svör. Síðan þá hafa þessir aðilar lítið sem ekkert fengið að hitta þessi börn. Áður en að dómsmálið um forsjársviptingu fór fyrir dóm, hafði barnavernd fengið fregnir af því að móðir hyggðist leita til sýslumanns til að færa forsjá barnanna yfir til ömmu þeirra og afa. Við því var af hálfu barnaverndar brugðist tafarlaust. Lögfræðingur barnaverndar hafði samband við yfirmann fjölskyldusviðs sýslumannsins á höfuðborgarsvæðinu, í tölvupósti. Í tölvupóstinum kemur fram: „Barnaverndarnefnd Reykjavíkur tók á fundi sínum þann 11. júlí sl. ákvörðun um að svipta XXX kt. XXXX, forsjá barnanna X og X og hefur borgarlögmanni verið falið að krefjast þess fyrir dómstólum. Nú hafa borist upplýsingar um að móðir hyggist afsala sér forsjá til XXX, ömmu barnanna og það er ekki í samræmi við framgöngu málsins. (leturbreyting höfundar) Með vísan til 20. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002 upplýsum við ykkur hér með um fyrrgreint og óskum eftir að samráð verði haft við okkur áður en afgreiðsla á slíku erindi verður klárað hjá sýslumanni.“ Forsjá móður í framhaldi svipt og börnunum komið fyrir hjá ókunnugu fólki, lengst út á landi. Nýtt fólk, nýtt heimili, nýr leikskóli, nýtt hverfi, nýtt sveitarfélag og tengsl barnanna við blóðfjölskylduna algerlega slitin. Við nánari skoðun kom í ljós að það voru a.m.k. sex aðrir nánir fjölskyldumeðlimir þessara barna sem hefðu verið tilbúnir að taka við forsjá þeirra. En þeir voru aldrei spurðir. Í hinu málinu höfðu foreldrar gert samning við föðursystur um að færa forsjá barns yfir til hennar. Hún var sjálf foreldri og hafði haft fósturbörn í vistun hjá sér áður tímabundið. Þannig hafði föðursystirin leyfi frá Barnaverndarstofu til að vera fósturforeldri. Í gögnum málsins kemur fram hvernig föðursystirin, sem þekkti barnið vel og var vel tengd því, reyndi ítrekað að fá barnavernd til að vinna með sér og leyfa barninu að vistast hjá sér. Foreldrarnir höfðu meiraðsegja farið til sýslumanns með samning þess efnis að forsjáin skyldi færð yfir til föðursysturinnar. En allt kom fyrir ekki. Barnavernd ákvað að koma barninu fyrir hjá bláókunnugri konu og í framhaldi slíta öll tengsl barnsins við fjölskylduna sína. Barnið á eldra systkini sem það þekkir ekki lengur. Barnið fær að hitta blóðföður sinn 2 sinnum á ári þrátt fyrir að hann hafi verið edrú og lifað reglusömu lífi í mörg ár og elst því upp án nokkurrar föðurímyndar. Barnið fær aldrei að hitta frænku sína, eða hitta föðurfjölskylduna. Þetta eru aðeins tvö dæmi af fjölmörgum fjölskyldum sem sundrað hefur verið, sem eyðilagðar hafa verið með ólögmætum hætti. Og það eru stjórnvöld sem fremja brotin. Að svipta foreldri eða aðra rétta aðila valdi eða umsjá yfir ólögráða barni er glæpur sem getur varðað allt að 16 ára fangelsi. Lögum samkvæmt eru þessir fjölskyldumeðlimir réttir aðilar til að hafa umsjá yfir þessum börnum. Lögmaður veltir fyrir sér hvort gerðir barnaverndar séu farnar að höggva nærri 193. gr. alm. hgl.? Fram er komin skýr krafa um heilbrigt, réttlátt barnaverndarkerfi þar sem lög og mannréttindi eru virt og virðing borin fyrir tengslum barna við fjölskyldur sínar. #Börninheim.
Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Hvers virði er starfsleyfið okkar? Eva Hauksdóttir,Katrín Sigurðardóttir,Laufey Elísabet Gissurardóttir,Steinunn Bergmann,Þóra Leósdóttir skrifar
Skoðun Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson skrifar
Skoðun Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson skrifar
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Leikur að lýðræðinu Ása Valdís Árnadóttir,Björn Kristinn Pálmarsson,Smári Bergmann Kolbeinsson Skoðun
Ákall til stjórnvalda - Ekki skattleggja útivist og áhugamál enn frekar Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun