Jafnaðarstefnan er Evrópustefna Dagbjört Hákonardóttir skrifar 24. maí 2023 07:00 Á Íslandi er eftirspurn eftir heilbrigðisþjónustu á heimsmælikvarða, stöndugu almannatryggingarkerfi sem grípur þau sem þurfa á að halda og öflugu velferðarkerfi sem stendur öllum til boða óháð efnahag. Framangreindu stendur stöðug ógn af aukinni stéttaskiptingu sem verður til í kjölfar áframhaldandi misskiptingar auðs í íslensku þjóðfélagi og um allan heim. Samfylkingin – jafnaðarflokkur Íslands – berst gegn þessari þróun með öllum tiltækum ráðum, með frjálslynda félagshyggju að vopni, að norrænni sem og alþjóðlegri fyrirmynd. Það er og verður forgangsverkefni fyrir stjórnmálaflokk sem vill umfram annað hlúa að kjörum þeirra sem stendur mest ógn af markvissum niðurskurði í almannaþjónustu, að sýna þjóðinni fram á metnaðarfulla stefnumörkun í málaflokkum velferðarsamfélagsins. Samfylkingin hefur nú í áratugi barist öðrum flokkum fremur af alefli fyrir því að færa Ísland enn nær Evrópu í formi Evrópusambandsaðilar og stöðugri efnahag samhliða upptöku evrunnar. Þessa viðureign flokksins við íslenskt íhald og sérhagsmunaöfl væri hægt að rekja í enn lengri grein en þeirri sem hér er rituð, en í stuttu máli þarf ekki nokkur einstaklingur að draga sannfæringu íslenskra jafnaðarmanna í Evrópumálum í efa. Þar hafa fulltrúar Samfylkingar aldrei látið stjórnast af skoðanakönnunum og hefur baráttan oft á tíðum verið einmanaleg og fáa var hægt að fá til liðs við hana frá öðrum stjórnmálaflokkum þegar á reyndi. Samfylkingin er og verður Evrópusinnaður flokkur sem hefur það á stefnu sinni að láta íslensku þjóðina ganga til atkvæða um aðildarsamning við Evrópusambandið með íslenska hagsmuni að leiðarljósi. Um þessar mundir birtast enn fleiri skoðanakannanir, og sumar þeirra gefa til kynna að mörg séu áhugasöm um þær leiðir sem jafnaðarfólk hefur upp á að bjóða. Sigmari Guðmundssyni, þingmanni Viðreisnar, þótti tilefni til að skrifa grein í gær 23. maí á Vísi um niðurstöðu könnunar sem sýnir yfirgnæfandi stuðning almennings við umsókn um aðild að Evrópusambandinu. Frá sjónarhóli Viðreisnar er eflaust freistandi að búa sér til andstæðing úr Samfylkingu sem eins konar stein í götu þeirra sem vilja sjá fram á aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þær áhyggjur eru hins vegar jafn fáránlegar og þær eru ástæðulausar. Samfylkingin hefur í gegnum tíðina jafnan nefnt kosti við Evrópusambandsaðild til stuðnings við markmið sín í þágu velferðarmála hér á landi. Því verður ekki neitað að Evrópusambandsaðild gæti haft gríðarleg áhrif til góðs fyrir strjálbýlt smáríki sem notið gæti ríflegrar aðstoðar frá sjóðum þess sem markvisst eru ætlaðir til að styrkja slík svæði á sviði samgangna og landbúnaðar, svo dæmi séu tekin. Það hefur hins vegar sýnt sig að mörgum þykja slíkar lausnir of fjarlægar sér til þess að geta talist raunhæf úrlausn við vandamálum sem þarf að leysa og hægt er að ganga í tafarlaust með íslenskan pólitískan vilja að vopni. Kristrún Frostadóttir, nýr formaður Samfylkingarinnar, hefur boðað og unnið eftir skýrum áherslum í kjölfar víðfeðms samtals við almenning í landinu þar sem nærsamfélagið er í forgrunni. Á þessum tímum er þörf að leggja áherslu á málaflokka sem brýnt að sinna sem falla margir utan verkefnasviðs yfirþjóðlegs valds í fjarlægum borgum meginlandsins, hvort sem það er heilbrigðisþjónusta í heimabyggð, uppbygging óhagnaðardrifinna leigufélaga og ásetning leiguþaks, bylting barnabótakerfisins eða sanngjörn skattheimta gagnvart þeim sem mestar eignir eiga. Á liðnum mánuðum hefur Samfylkingin boðað metnaðarfullar aðgerðir gegn verðbólgu sem ógnar kjörum venjulegs fólks og stendur nú í öflugu samtali við kjósendur um allt land um heilbrigðismál.Framundan eru sambærileg verkefni á sviði húsnæðismála auk fleiri málaflokka sem brenna á almenningi og verða verkefni íslenskra stjórnvalda. Þetta er jafnaðarstefnan í hnotskurn. Samhliða verulegri aukningu á misskiptingu í íslensku þjóðfélagi er brýnna en nokkru sinni að gera almenningi grein fyrir því að þeim stendur til boða að leiða jafnaðarstefnuna til forystu í félagshyggjustjórn. Gagnrýni frá hægri væng stjórnmálanna í garð þessara áherslubreytinga hjá íslensku jafnaðarfólki sýna umfram annað að velferðarmál eru þar greinilega ekki hátt skrifuð á blaði. Höfundur er varaþingmaður Samfylkingarinnar, fyrrverandi formaður Ungra Evrópusinna og er enn einlægur Evrópusinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Dagbjört Hákonardóttir Evrópusambandið Samfylkingin Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar Skoðun Sjálfstætt fólk Kristín Linda Jónsdóttir skrifar Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Arfur stjórnmálanna 2024 Elvar Eyvindsson skrifar Skoðun Kjósum rétt(indi) fyrir fatlað fólk! Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Frelsi er allra, ekki fárra útvaldra Jón Óskar Sólnes skrifar Skoðun Menntun og tækifæri: Hvað veljum við fyrir Ísland? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Eyðimerkurganga kosningabaráttunnar? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Kjóstu meiri árangur Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða hlekkur ert þú í keðjunni? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Laxeldið verður ekki stöðvað Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Þroskamerki þjóðar Tómas Torfason skrifar Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar Skoðun Var stytting náms til stúdentsprófs í þágu ungmenna? Sigurður E. Sigurjónsson skrifar Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson skrifar Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Sjálfstæðar konur? Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Fullveldinu er fórnað með aðild að Evrópusambandinu Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Endurhugsum dæmið, endurnýtum textíl Guðbjörg Rut Pálmadóttir skrifar Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson skrifar Skoðun Um kosningar, gulrætur og verðbólgu Jean-Rémi Chareyre skrifar Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson skrifar Skoðun Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson skrifar Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson skrifar Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir skrifar Skoðun Þegar náttúruvinir hitta frambjóðendur. Hjálpartæki kjósandans Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson skrifar Skoðun Eitt heimili, ein fjölskylda og ein heilsa Pétur Heimisson skrifar Sjá meira
Á Íslandi er eftirspurn eftir heilbrigðisþjónustu á heimsmælikvarða, stöndugu almannatryggingarkerfi sem grípur þau sem þurfa á að halda og öflugu velferðarkerfi sem stendur öllum til boða óháð efnahag. Framangreindu stendur stöðug ógn af aukinni stéttaskiptingu sem verður til í kjölfar áframhaldandi misskiptingar auðs í íslensku þjóðfélagi og um allan heim. Samfylkingin – jafnaðarflokkur Íslands – berst gegn þessari þróun með öllum tiltækum ráðum, með frjálslynda félagshyggju að vopni, að norrænni sem og alþjóðlegri fyrirmynd. Það er og verður forgangsverkefni fyrir stjórnmálaflokk sem vill umfram annað hlúa að kjörum þeirra sem stendur mest ógn af markvissum niðurskurði í almannaþjónustu, að sýna þjóðinni fram á metnaðarfulla stefnumörkun í málaflokkum velferðarsamfélagsins. Samfylkingin hefur nú í áratugi barist öðrum flokkum fremur af alefli fyrir því að færa Ísland enn nær Evrópu í formi Evrópusambandsaðilar og stöðugri efnahag samhliða upptöku evrunnar. Þessa viðureign flokksins við íslenskt íhald og sérhagsmunaöfl væri hægt að rekja í enn lengri grein en þeirri sem hér er rituð, en í stuttu máli þarf ekki nokkur einstaklingur að draga sannfæringu íslenskra jafnaðarmanna í Evrópumálum í efa. Þar hafa fulltrúar Samfylkingar aldrei látið stjórnast af skoðanakönnunum og hefur baráttan oft á tíðum verið einmanaleg og fáa var hægt að fá til liðs við hana frá öðrum stjórnmálaflokkum þegar á reyndi. Samfylkingin er og verður Evrópusinnaður flokkur sem hefur það á stefnu sinni að láta íslensku þjóðina ganga til atkvæða um aðildarsamning við Evrópusambandið með íslenska hagsmuni að leiðarljósi. Um þessar mundir birtast enn fleiri skoðanakannanir, og sumar þeirra gefa til kynna að mörg séu áhugasöm um þær leiðir sem jafnaðarfólk hefur upp á að bjóða. Sigmari Guðmundssyni, þingmanni Viðreisnar, þótti tilefni til að skrifa grein í gær 23. maí á Vísi um niðurstöðu könnunar sem sýnir yfirgnæfandi stuðning almennings við umsókn um aðild að Evrópusambandinu. Frá sjónarhóli Viðreisnar er eflaust freistandi að búa sér til andstæðing úr Samfylkingu sem eins konar stein í götu þeirra sem vilja sjá fram á aðild Íslands að Evrópusambandinu. Þær áhyggjur eru hins vegar jafn fáránlegar og þær eru ástæðulausar. Samfylkingin hefur í gegnum tíðina jafnan nefnt kosti við Evrópusambandsaðild til stuðnings við markmið sín í þágu velferðarmála hér á landi. Því verður ekki neitað að Evrópusambandsaðild gæti haft gríðarleg áhrif til góðs fyrir strjálbýlt smáríki sem notið gæti ríflegrar aðstoðar frá sjóðum þess sem markvisst eru ætlaðir til að styrkja slík svæði á sviði samgangna og landbúnaðar, svo dæmi séu tekin. Það hefur hins vegar sýnt sig að mörgum þykja slíkar lausnir of fjarlægar sér til þess að geta talist raunhæf úrlausn við vandamálum sem þarf að leysa og hægt er að ganga í tafarlaust með íslenskan pólitískan vilja að vopni. Kristrún Frostadóttir, nýr formaður Samfylkingarinnar, hefur boðað og unnið eftir skýrum áherslum í kjölfar víðfeðms samtals við almenning í landinu þar sem nærsamfélagið er í forgrunni. Á þessum tímum er þörf að leggja áherslu á málaflokka sem brýnt að sinna sem falla margir utan verkefnasviðs yfirþjóðlegs valds í fjarlægum borgum meginlandsins, hvort sem það er heilbrigðisþjónusta í heimabyggð, uppbygging óhagnaðardrifinna leigufélaga og ásetning leiguþaks, bylting barnabótakerfisins eða sanngjörn skattheimta gagnvart þeim sem mestar eignir eiga. Á liðnum mánuðum hefur Samfylkingin boðað metnaðarfullar aðgerðir gegn verðbólgu sem ógnar kjörum venjulegs fólks og stendur nú í öflugu samtali við kjósendur um allt land um heilbrigðismál.Framundan eru sambærileg verkefni á sviði húsnæðismála auk fleiri málaflokka sem brenna á almenningi og verða verkefni íslenskra stjórnvalda. Þetta er jafnaðarstefnan í hnotskurn. Samhliða verulegri aukningu á misskiptingu í íslensku þjóðfélagi er brýnna en nokkru sinni að gera almenningi grein fyrir því að þeim stendur til boða að leiða jafnaðarstefnuna til forystu í félagshyggjustjórn. Gagnrýni frá hægri væng stjórnmálanna í garð þessara áherslubreytinga hjá íslensku jafnaðarfólki sýna umfram annað að velferðarmál eru þar greinilega ekki hátt skrifuð á blaði. Höfundur er varaþingmaður Samfylkingarinnar, fyrrverandi formaður Ungra Evrópusinna og er enn einlægur Evrópusinni.
Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar
Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Launafólk sýndi ábyrgð – Hvað með bankana og fjármagnseigendur? Finnbjörn A. Hermannsson skrifar
Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon skrifar